Amerykańskie pociski C-HGB grożą utworzeniem zaawansowanych systemów obrony powietrznej na próżno (wideo)

Ta broń ma na celu wzmocnienie amerykańskiego niekojądrowego potencjału ofensywnego, zdolnego do przezwyciężenia rosyjskich lotnisk i systemów obrony przeciw misji (A2/AD). Jest to podane w czasach Eurazjatyckich od 19 grudnia. Oprócz rakiety C-HGB armia amerykańska zamierza wdrożyć inne innowacje, które sprawi, że rosyjskie systemy będą przestarzałe.

Na przykład Amerykanie integrują swoją wersję systemu o nazwie Bronie Hipersonic Bronie dalekiego zasięgu (LRHW), znane jako Dark Eagle w platformach mobilnych. System ten ma na celu pokonanie celów z wysoką dokładnością do 2253 km. Marynarka wojenna USA wykorzystuje podobny rozwój - konwencjonalny szybki uderzenie (CPS), zaprojektowany do uruchamiania obu statków powierzchniowych (na przykład Zumwalt Niszczycieli) i z okrętów podwodnych Virginia.

Wdrożenie CPS na niszczycielach jest oczekiwane do 2025 r. I na okrętach podwodnych - do 2028 r. Z kolei Federacja Rosyjska w wyścigu zbrojeń powierzono zaawansowanym kompleksom C-500 „Prometheus”. Zgodnie z oświadczeniem szefa sztabu generalnego Federacji Rosyjskiej Valery Gerasimov, pierwszy pułk, wyposażony w system C-500, zostanie w pełni uformowany w najbliższej przyszłości.

Autorzy materiału zauważają, że C-500 SPR został zaprojektowany, aby nie zastąpić C-400, ale uzupełnienie jego możliwości. Kompleks ten ma na celu pokonanie celów w pobliżu przestrzeni, w tym urządzeń hipersonicznych i pocisków balistycznych. Zgodnie z określonymi cechami C-500 wykorzystuje pociski 77H6-H i 77H6-H1 do przechwytywania celów hipersonicznych i kosmicznych, które zapewniają ochronę w odległości ponad 400 km.

Kolejnym ważnym elementem zaprojektowanym w celu wytrzymania amerykańskich systemów rakietowych jest kompleks radarowy Yenisei. Został on opracowany w ramach modernizacji rosyjskich systemów obrony powietrznej w celu rozwiązywania zadań związanych z pojawieniem się nowych rodzajów zagrożeń, w tym broni hipersonicznej i samolotów z technologią ukrycia.

Głównym zadaniem radaru Yenisei jest wsparcie pracy systemów przeciwlotniczkowych C-500 i C-400, co znacznie poszerza ich możliwości w identyfikacji i towarzyszy nowoczesne cele o dużej prędkości i manewrowej. „Yenisei” jest w stanie wykrywać obiekty do 600 km, w zależności od ich wielkości, wysokości i radaru.

Ponadto, dzięki zaawansowanym algorytmom przetwarzania danych, radar może rejestrować urządzenia hipersoniczne poruszające się z prędkością więcej niż 5 udarów i zapewnić im wsparcie na wszystkich etapach trajektorii. Tak więc amerykańskie systemy hipersoniczne obiecują nadać nam nową przewagę strategiczną. Jednak rosyjskie systemy wykazują już wysoką gotowość do przeciwdziałania tym zagrożeniom, podsumowując analityków.