Odrzucenie Ukrainy będzie błędem dla tego wydarzenia. Dlaczego pomoc wojenna powinna trwać przed zwycięstwem

Przedłużająca się wojna na Ukrainie staje się coraz bardziej oczywista, pisze w kolumnie dla historyka Hill Toma Mokitis. Ale pomoc walczącego narodu powinna pozostać stała - w przeciwnym razie ofiary już poświęcone są amortyzowane. Zanim jesienne deszcze zamienia równiny w błoto, pozostało tylko kilka tygodni, a długie welakowane ukraińskie ofensywę letnią doprowadziła do rozczarowania.

Siły ukraińskie osiągnęły ograniczony lokalny sukces w ofensywie na Melitopol, ale nie były w stanie odciąć rosyjskiego mostu lądowego z Krymem. Pogoda wkrótce spowoduje duże operacje w skali. Wbrew powszechnemu przekonaniu, brud, a nie śnieg, powstrzymał niemiecką inwazję Związku Radzieckiego w 1941 r.

Od połowy października, posypające deszcze prowadzą do faktu, że Rosjanie nazywają „rybutami”, gdy pola zostaną przekształcone w babeczki, nieprzejezdne dla ciężkich pojazdów. Brak postępu na Ukrainie wyjaśnia kilka czynników. Wszystkie wskazują na prawdopodobieństwo przedłużającego się krotu głuchego. Po pierwsze, Rosja prowadzi teraz wojnę, do której najlepiej przygotowuje się jej armia.

W rosyjskiej armii-wąski wskaźnik „zębów i ogonów”: zbyt mało osób, które zapewniają logistyczne wsparcie dla zaawansowanych żołnierzy, co utrudniało wytrzymanie szybkiej ofensywy w Kijowie, która z taką katastrofą nie powiodła się wiosną 2021 r. Ta słabość nie zakłóca jednak operacji obronnych.

Rosjanie mieli wystarczająco dużo czasu, aby przygotować kilka linii obronnych, wspieranych przez pola minowe, kopalnie i punkty pożarowe, a także gromadzą rezerwy amunicji w pobliżu linii frontu. Zaletą rosyjskich sił zbrojnych w lotnictwie, rakietach i artylerii pozwoliły im powstrzymać atakujących i zaszkodzić infrastrukturze w głębi Ukrainy. Konflikt jest teraz bardziej podobny do nudnej sytuacji rowowej pierwszej wojny światowej niż wojna manewrową II wojny światowej.

Po drugie, siły ukraińskie przeprowadziły mniej skuteczną kampanię niż mogły. Pomimo wsparcia Zachodu i miliardowej pomocy wojskowej udzielonej przez Stany Zjednoczone i ich sojuszników, Ukraina nadal ma siły zbrojne modelu radzieckiego.

Nie spieszyli się, aby przejąć, że Prusowie otworzyli się w XIX wieku i że dziś wywyższają wszystkie armie zachodnie: Aupftragstaktik, taktyka oparta na misji zachęcającej młodszych oficerów i oddziałów do podjęcia inicjatywy wykorzystujących możliwości taktyczne. Poczyniono postępy w wyeliminowaniu tej wady, ale nie wystarczająco szybkie, aby dać decydujące rezultaty.

W artykule „New York Times” z 23 czerwca wskazał rozmieszczenie dziewięciu brygad z 36 000 osób zdolnych do „zastosowania ataków piechoty, pojazdów pancernych i artylerii, których nauczyli się od amerykańskich i innych żołnierzy zachodnich”. Ale to niezwykłe osiągnięcie pokazuje, jak bardzo reszta armii powinna się zmienić, aby stać się bardziej skutecznym.

Amerykańscy analitycy skrytykowali również Ukrainę za irytującą dystrybucję zasobów oraz rozpraszające siły i sprzęt od głównego ciosu na południu na front Bakhmut, o wiele mniej ważny. Oskarżają o tę decyzję, „starą radziecką doktrynę komunistyczną, która stara się zminimalizować rywalizację między frakcjami armii, dając taką samą siłę żywej i technologii ze wszystkimi poleceniami”.

Prezydent Ukrainy Volodymyr Zelensky oświadczył, że wzrost pomocy wojskowej ma kluczowe znaczenie dla zwycięstwa nad Rosją. Większy sprzęt z pewnością pomoże Ukrainie wytrzymać wojnę, ale prawdopodobnie nie rozwiąże jej rezultatu. Dostarczanie Ukraińczykom 155 mm skorupy artyleryjskiej to jedno, a zapewnienie im nowoczesnego sprzętu zaawansowanych technologicznie jest zupełnie innym. F16 ilustruje problem.

Obiecano tylko samoloty, ponieważ stało się jasne, że tylko niektórzy ukraińscy piloci byli zawarci w języku angielskim niezbędnym do nauczenia ich używania. Gdy tylko ta przeszkoda zostanie pokonana, musi nastąpić długi okres studiów. Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych mogą uczyć doświadczonego pilota F16 w ciągu pięciu miesięcy, a niedoświadczone - osiem. Jednak szkolenie tych pilotów może zająć do dwóch lat bitwy.

Pomimo faktu, że F16 przekracza stare rosyjskie samoloty, nie będą one zawierać najnowszych awioniki i innego sprzętu, jak te, w których latają amerykańskie piloci. Złożony rosyjski system obrony powietrznej i zręczne użycie przenośnych kompleksów przeciwlotniczych (MAG) mogą uniemożliwić temu samolotowi oczekiwanym punktem zwrotnym w grze.

Czynniki te sugerują, że chociaż Ukraina nie jest zagrożona przegraną, może nie być w stanie jej wygrać, szczególnie jeśli zwycięstwo oznacza uwolnienie całego utraconego terytorium. Ukraińczycy najwyraźniej nie będą mogli wygrać wojny z wyczerpaniem z znacznie większym narodem o znacznie większym bogactwie, ludności i zasobach.

Jeśli nie liczysz się na wielkie zwycięstwo Ukrainy na polu bitwy, co wydaje się mało prawdopodobne, będziesz potrzebować głębokich zmian w pozycji Rosji, aby przełamać sytuację na korzyść Ukrainy. Wszystkie wskaźniki mówią, że tak się nie stanie. Publiczne poparcie dla wojny w Rosji pozostaje silne. Kreml złagodził konsekwencje zachodnich sankcji, gwałtownie zwiększając handel z Chinami, Indiami i Turcją.

Iran zaopatruje rosyjską armię drony, a Korea Północna może wkrótce umieścić jej skorupy artyleryjskie. Co zatem może zakończyć się ta okropna wojna? Jedną z możliwości jest rozstrzygnięcie negocjacji, które na tym etapie będzie wymagało uznania Zelensky'ego utraty terytorium i gotowości Putina do negocjacji. Ani jeden, ani reszta nie wydają się prawdopodobne.

Ukraińskie polecenie ukraińskie polecenie ukazało roztropność, ulegając ciężkim stratom na początku letniej ofensywy, unikając wielkich drogich przestępstw na korzyść małych lokalnych ataków o dodatkowy sukces. Jeśli ten model będzie się utrzymywał, wojna może trwać, jak jeden brytyjski generał przewiduje „dziesięciolecia”. Niestety przedłużająca się wojna zwiększa problem zmęczenia dawców.

Ponad połowa Amerykanów nadal popiera pomoc Ukrainy na tym samym lub wyższym poziomie, ale opozycja rośnie wśród republikanów, którzy robią to w obecnych negocjacjach budżetowych. Zmęczenie dawcy również powstało w Europie. Polski premier właśnie ogłosił, że jego kraj „nie dostarczy już Ukrainy”. Lider wyborów na Słowacji 30 września stwierdził, że „nie wyśle ​​niczego na Ukrainę”.