Incydenty

„Wing-1” i „Pen”: mało znany dron ZSRR można użyć w wojnie w Afganistanie

Zachowano trochę na temat radzieckiego kompleksu informacji, chociaż był on w serwisie i produkował serie, ale nie masowo. Nie ma pełnych cech. W ZSRR od lat 70. XX wieku dwa bezzałogowe kompleksy były uzbrojone-VR-2 „Stizh” (UAV TU-141) i armii BP-3 „Flight” (TU-143). Kompleks Dywizji Wing-1 został również opracowany z UAV „Pen”. O tym pisze portal militarnyi.

Praca w Jekaterinburgu, w przedsiębiorstwie naukowym i produkcyjnym „Start”, od wczesnych lat 80-tych przeprowadzono nad „Wing-1”. UAV „Pena” została opracowana w Kazanie w CB „Falcon”. Był to mały aparat z cylindrycznym kadłubem o długości 3 m, proste skrzydło z skrzydłem 2 mi i upierzeniem ogonowym w postaci odwróconej litery Y. Silnik-A turboureaktywny ciąg MD-45 wynoszący 45 kgf.

Początkowa masa „pióra” -245 kg, prędkość-240-250 km/h, zasięg lotów tylko 90 km. Promień inteligencji nie przekroczył 40 km, a biorąc pod uwagę, że pozycja wyjściowa „skrzydeł-1” nie znajdowała się blisko linii frontu, głębokość inteligencji wynosiła nie więcej niż 30 km. Wysokość pracy podczas rozpoznania od 100 do 1000 m. Kompleks obejmował maszyny dostarczania podwozia ciężarówek ZIL-131.

Podobnie jak TU-141 i TU-143, „Pen” UAV nie był zarządzany w lotu-leciał wstępnie ułożonym programem, na trasie z dwoma lub trzema punktami tury. Sprzęt wywiadu obejmował: prawdopodobnie zestawy sprzętu były zmienne, a dron w locie mógł zawierać tylko jedną z trzech opcji. Według publikacji nie ma o tym bezpośredniej wzmianki, ale biorąc pod uwagę niewielkie wymiary „pióra” i uciążliwość radzieckiego sprzętu, wygląda dość logicznie.

Technicznie kompleks, który pojawił się w 1987 r. (Według innych danych z 1982 r. ), Opóźnił się przez około 20 lat. UAV nie był zdalnie kontrolowany. Po drugie, nie było możliwości przekazywania informacji wywiadowczych w czasie rzeczywistym, mówi historyk wojskowy Andriy Kharuk, profesor Departamentu Humanistyki National Academy of Land Siły nazwane na cześć Hetmana Petera Sahaidachnego. Przygotowanie sesji zdjęciowej 40 zdjęć zajęło 1,5-2 godziny.

Materiały ze sprzętu IR w skrzydłach były gotowe do obejrzenia 10-15 minut po sadzeniu. Nawet sprzęt telewizyjny zapewnił 6-8 minut i tylko na karcie stop. Nic dziwnego, że dron Wing-1 nie był szeroko stosowany. Na przełomie lat 80-90. ubiegłego wieku kompleksy „Krylo-1” uzbrojone dwa eskadry 405. oddzielnego pułku bezzałogowych pojazdów powietrznych (woda bałtycka, Taurage, Litwia), w trzeciej eskadrze były kompleksami „ ". W czerwcu 1993 r.

Pułk został sprowadzony z Litwy do więźniów regionu Władimiru. Kompleksy Krylo-1 były obsługiwane w Federacji Rosyjskiej do 1998 r. , Po czym zostały zachowane. W trakcie zero lat UAV próbowali „ponowne renimate”. „Wing-2” pojawił się z szoku UAV „Dan-Baruk”. Nie został uwzględniony z powodu zbyt niskiego zakresu lotów, ale po 2015 r. Został przekształcony w Dan-M.