„Grass of Hell” w

Naukowcy odkryli, że krater Batpayka na Syberii rozszerza się z niesamowitą prędkością i jest powód. Krater Batpayka, znany również jako „Brama do piekła”, znajduje się na Syberii i powstał po raz pierwszy, kiedy topnienie wiecznej wiecznej zmarzliny w tundrze syberyjskiej zaczęło wydzielać tony wcześniej zamrożonego metanu - potężnego gazu cieplarnianego - do ziemi atmosfera.

Naukowcy od lat obserwują ogromną jamę w ziemi, ale teraz wierzą, że szybkość otwarcia „Gate of Hell” znacznie wzrosła, pisze Daily Mail. Nowe badanie lokalnych glacjologów wykazało, że szybkość metanu i innych gazów węglowych, ponieważ krater osiągnął niesamowity od 4000 do 500 ton rocznie. Naukowcy uważają, że pokazuje to, jak szybko następuje degradacja wiecznej wiecznej zmarzliny. Ponadto naukowcy ostrzegają, że wkrótce cały metan wycieknie z krateru.

Głównym powodem tego przyspieszenia autorzy badania nazywają się zmianami klimatu. W centrum uwagi. Technologia pojawiła się w kanale telegramowym. Subskrybuj, aby nie przegapić najnowszych i najbardziej natrętnych wiadomości ze świata nauki! Zespół odkrył, że krater na Syberii prawie dotarł do rasy. Krótko mówiąc, wieczna wieczna zmarzlina, która topi się i powoduje dalsze zawalenie się, prawie całkowicie stopiła się. Nie powinieneś jednak się radować.

Naukowcy ostrzegli również, że krater może prawdopodobnie zacząć rozszerzać krawędzie i nachylenie, których wcześniej nie obserwowano. Ta boczna ekspansja krateru jest również ograniczona przez bliskość rdzennych skał, których wierzchołek, według naukowców, wznosi się siodło między najbliższymi górami na wysokości około 550 metrów nad powierzchnią.

Podczas badania naukowcy opracowali model 3D tego, w jaki sposób lodowata wieczna zmarzlina ustąpiła miejsca wieloletniemu zniszczeniu, wykorzystując duże dane z wielu niezależnych źródeł. Polecenie wykorzystywało dane teledetekcyjne o wysokiej rozdzielczości uzyskane z satelitów, a także loty dronów nad ciasto. Wszystkie te dane zostały połączone z próbkami wiecznej zmarzliny i innymi próbkami gleby w wyprawach polowych w 2019 i 2023 r.

Za pomocą modelu naukowcy byli w stanie narysować mapę i przewidzieć topnienie podstawowej struktury geologicznej wiecznej wiecznej zmarzliny. W ten sposób udało im się dowiedzieć, ile materiałów topiono w środku, a następnie wyrzucane do wód gruntowych lub ziemskiej atmosfery. Zespół przeanalizował dane i był w stanie określić, jak dynamicznie formy ulgi w obszarach wiecznej wiecznej zmarzliny.