Powstanie dziadka fantasy. Pełna historia choroby Putina

Z biegiem lat wzroście pchnięcia maniakalnego, aby wyleczyć taką osobowość, nowoczesna psychiatria nie jest zdolna do literackiej bestialowej rosyjskich ideologów wojennych jest niezwykle kolorowa. Wczorajsi artyści, obecni politycy, teoretycy spisku, bezrobotni rekonstrstruktorzy, tak zwane żołnierze i po prostu przestępcy wojskowi. Całkowita liczba tych pisarzy jest taka, że ​​teoretycznie możliwe jest zbieranie pułku karabinowego o warunkową nazwę „Białe Wandery”.

Jeśli ktoś jest świadomy, White Wandering jest zbuntowanym stworzeniem Gumnoid z serii „Game of Thrones”. Mają białe oczy umarłych i są obdarzone pewnymi magicznymi umiejętnościami. W naszym przypadku zabijają słownymi zaklęciami. Stanowić nadprzyrodzone zagrożenie dla ludzkości. Były doradca prezydenta Federacji Rosyjskiej, autor nowoczesnej koncepcji „Rosyjskiego świata”, główny ideolog Novorossicz - Vladislav Surkov, twierdzi roli pułkownika.

W kombinacji jest szerokim pisarzem profilu: poeta, proza, dramaturg i scenarzysta. Kapelan może być 85-letnim prawosławnym komunistą, pisarzem prozy Alexander Prokhanov. Rekonstruktor Igor Girkin (52) i pisarz Zakhar Prypin (47) są dowódcami grup szturmowych. Oraz wiele dotknięć piechoty i niezależnych. Oddzielna jednostka to usta fantastycznego fantastycznego wykresu z The Space Rangers Chevron. Najbardziej interesują nas to usta. I własnie dlatego.

Gdyby biblioteka miała bibliotekę w specjalnej szufladzie z szafką na dokumenty, byłaby podpisem: byłaby fikcją. Gatunek rozpoznania. Oto anamneza choroby dyktatora Kremla, członków Rady Rosyjskiej i wszystkich Rosjan z rozwiązywaną przez bojowników. Co więcej, w tej szufladzie autorzy, których proroctwa jakoś się spełniają. Proroctwa książki fikcyjnej są napisane w złym rosyjsku. Ale istnieje już nowoczesna literatura rosyjska, w tym komercyjny.

Nie mamy wyjścia - wróg musi być znany. Przewracamy więc szafkę na dokumenty. B - Biała strzałka. W latach 90. w krajach CIS istniała legenda tajnej specjalnej służby o nazwie „White Arrow”. Ponadto, zgodnie z jedną wersją, była to specjalna usługa konspiracyjna. Druga to tajna organizacja stworzona przez byłego pracowników KGB i ZSRR. Wszechmocny mafia wilkołak w paskach ramię, ale romantyzowany. Według folkloru „White Arrow” napisano dziesiątki książek.

Jedna z powieści pisarza Valery Kovalev nazywa się „White Arrow”. Standardowa fabuła takich powieści: Heroes-Officer podważają niesprawiedliwy system rynkowy. I dostają władzę w niewłaściwy sposób - głupio zabijają przestępców i urzędników. Teraz nie jest jasne, co powstało wcześniej, jest legenda „białej strzałki” lub jej prototypów.

Jednocześnie z nadejściem tej literatury w Federacji Rosyjskiej istnieją gangi sił bezpieczeństwa, które wypierają klasyczne przestępstwa. Te procesy społeczne pokrywają się z nadchodzącą władą Władimira Putina, utworzeniem nowej elity wśród jego „partnerów biznesowych” Petersburga i przyjaciółmi z kraju „jeziora”. Znaczna część nowej elity politycznej to dawne siły bezpieczeństwa.

Mniej więcej w tym samym okresie kolejnym działką fikcji bitwy nabiera rozpędu: rosyjski oficer wchodzi w przeszłość i koryguje historię świata. „Getting” to bardzo starożytna i interesująca historia. Ale w masowej literaturze filozoficzne i fantastyczne wyrafinowanie jest gorsze od idealizacji najbardziej odrażających postaci rosyjskiej historii. W szczególności Ivan straszny i Joseph Stalin. Oto świetny materiał na ten temat.

Nagłówki niektórych książek brzmiały jak reinkarnacja kultu: „Shadow of Stalin”, „Rozmowa z przywódcą”, „Marshal Stalin”. Co jest interesujące. Centralna linia pozostaje niezmieniona: Heroes-Officer rzuca wyzwanie niesprawiedliwemu porządku światowego, to znaczy zbiorowe wydarzenie. W porównaniu z tym znienawidzonym wydarzeniem nawet Adolf Hitler nie jest tak przerażający.

Pozytywni bohaterowie przenoszą się do Hitlera i Stalina z genialnym rezultatem - Armia Czerwona wraz z Wehrmachtem, niszczą entente („Syn Reicha” przez „Alec). Pobudnie i płynnie przechwytywanie alternatywnej historii przepływa w sadystyczną futurologię. W 2009 r. Istnieją książki, które prorokują moskiewską agresję wojskową w następnej, to znaczy 2010. Autorzy z zachwytem przedstawiają obrazy wykonania zdrajców, udręka wrogów. Wrogowie to Ukraińczycy.

Linia brzmi: Heroes-Officer . . . jednocześnie, w 2009 roku, miga niewielki skandal. Co -Kairman z Festiwalu Rosji Rosji „Star Bridge” Arsen Avakov zwrócił uwagę na niektóre z nazwisk, których namiętne pragnienie wojny zostało po prostu kapie. Wymienię te nazwy w oryginalnym języku, aby przekazać kolor: „Chłopiec - Ukraina. The Slavonic Trezubetz„ Georgy Savitsky ”,„ Non -Baby Ukraina. Zakastanie projektu „Alexander Hury”, War 2010. Front ukraiński „Fedira Beedir Berezin.

Autorzy ci przybyli na festiwal nagród Avakov. W związku z tym przyszły minister Ministerstwa Spraw Wewnętrznych napisał kolumnę, w której ujawnił pisarzy w Nebamaku. W tekście między innymi wgląd: „Dlaczego Rosja tak uporczywie narzuca swoim obywatelom pomysł i nieuchronność wojny z Ukrainą?” Najczęściej dostał ponury Graphman Fedir Berezin: „Znam osobiście Fyodor! Otrzymał nagrody na naszym festiwalu Kharkiv Star Bridge Fiction.

Jak można to wciągnąć w takie? Stolice byłyby hafty z pocisków termojądrowych. W przyszłości gatunek ten szybko się rozwinął: turboorealiści (turbooralism - jedna z nazw tego konkretnego gatunku) stał się podziwem dla innych planet. Ale wracając do ukraińskich tematów. Graphomy nie są proroctwem. W ten sposób działa formuła socjologiczna zwana twierdzeniem Thomasa: sytuacje, które ludzie określają jako realne, są realne w ich konsekwencjach.

Nawet krosno chorych psychicznie może mieć wpływ na rzeczywistość - na podstawie konsekwencji. Więc kto to wszystko pisze i czyta? Nazwa drobnoustrojów stylistyki dzieł jest tak, jakby kata ze specyficznym poczuciem humoru zmusił emeryt do pisania liter miłosnych za pomocą słownictwa z podręcznika „początkowej szkoły wojskowej” w 1970 roku. I tu.

Już starszy mężczyzna, pociskając szklankę na odwagę, drżącą ręką, wydobywa: Z prologu powieści Fedira Berezina „War 2030. Metropolis. Żaden koneser fikcji nie może go przeczytać. Wzór jest przeciwny: im bardziej wyrafinowany smak osoby, tym mniej prawdopodobne jest, że na półce pojawi się każdy „ogień metropolii”. Nie filozoficzna głębokość i umiejętności pisania łapią czytelnika Berezina w swoich zasadach.

Mówiąc dokładniej, nie jest to z pomocą, wspomina wirtualne „wojowników światła”. Oto kolejny. Sztuka i wszystko związane ze sztuką są nie tylko zbędne, ale może tylko zranić naszą fantazję. Tutaj, podobnie jak w porno, potrzebne są bardziej pierwotne pasje: agresja, patos, sceny naturalistyczne. A wyobraźnia czytelnika mieści wszystko inne.

Bohater powinien nie tylko niszczyć wrogów, musi ich torturować, aby zostali opróżnieni przed śmiercią: (…) Komunowo, Daniel bardzo chciał zostać pochowany, tak bardzo, że został nawet opisany. Dmitriry Gavrilovich był robotem - dzieło zostało zamazane . . . ale istnieje prosta logika: czytelnik jest tym, który kojarzy się z głównymi aktorami dzieła i wstrzymując oddech, śledzi wykorzystywanie wyzwoliców świata. Ziei się jak trzymać broń. Nie tylko. przeszłość - z porady.

Lub po prostu średnia porażka: I nie był gigantycznym gigantanem. Jest to jednak nielegalne podniesienie menedżera ze względu na część tych samych okoliczności, a następnie w celu przejawu uniwersalnych kataklizmów planetarnych w zachowaniu dominowania na ziemi. Ogólnie rzecz biorąc, z jego edukacją nie męczyło się. I jako siedzący tryb życia, z normalnym zarządzaniem siłą roboczą.

Jednak w technologii, w której uderzono jego ego, od dawna nie stanowi problemu - tylko solidny krzak. Byłby to rodzaj społeczności Veteer, do nieudanego wejścia do nadużycia, ale to samo, z powodu tego, ponieważ, ponieważ Z prologu powieści Fedira Berezina „War 2030. Metropolis. Tak więc publiczność czytelnika, mówiąca w języku Berezina, jest najszerszym możliwym kręgiem zarazków.

W praktyce ten krąg jest ograniczony pewnymi cechami - edukacyjnymi, intelektualnymi, materialnymi i wiekami. Logiczne jest założenie, że osoby z tymi lub innymi problemami psychicznymi docierają do haczyka rosyjskiej fikcji bojowej. Mówiąc szczerze: z odchyleniami psychicznymi. Serca tych ludzi najwyraźniej biją w sercach fantazji Unison. Więc następne pytanie brzmi: i autor - kto? Podziemna prawdziwa literatura jest pełna odcieni i niuansów. W rzeczywistości samo życie.

Utalentowany autor chowa się za kulisami lub maskuje swoje biograficzne doświadczenie, ubierając się z bohaterem scenicznym. Im lepsza literatura, tym trudniej jest ją odkryć. Nawet jeśli ukrywa truciznę bojową, nie jest tak łatwo znaleźć formułę chemiczną. Z złymi tekstami wszystko jest inne. Graphomann nie jest w stanie poradzić sobie z pokusą biegania na scenie Golyak i z pasją wykonywanie swojego tańca, aby gaj był hałasem.

Wśród pisarzy rosyjska fikcja bitewna jest zdecydowanie najgorsza z najgorszych. Dlatego pod mikroskopem krytyka naturalistycznego są bezradni, jako żaba przed vivisekcją. Z ogólnej grupy referencyjnej fikcji bojowej wybrałem 15 pisarzy, których można znaleźć w otwartych źródłach. Jest to oczywiście tylko powierzchnia góry lodowej pod warunkową nazwą GOM („Grupa świata pokoju”), ale przynajmniej coś.

Zarówno bezrobotni, jak i wyższa warstwa warunkowej klasy średniej zostały uwzględnione w grupie. Ogólnie rzecz biorąc, są to różne osoby, ale niektóre wzorce są śledzone. Natknął się na dwóch pro -kremowych politologów z spiskiem -beetund. Przeanalizował trajektorie życia dwóch historyków, kilku inżynierów i postaci publicznych. Mówiąc o podstawowej edukacji i pierwszym miejscu pracy, ponad połowa naszych pisarzy to były wojsko lub organy ścigania.

Dlatego schematem autora jest człowiek w wieku przedprawnym lub emerytalnym, oficer rezerwy, który po zwolnieniu z armii przez długi czas i ze zmiennym sukcesem szukał nowego miejsca w tym miejscu w słońce. W pewnym momencie zdecydował, że jest pisarzem. Najbardziej autentycznym przedstawicielem jest nasz stary znajomy Fyodor Berezin. Ten literacki samorodek urodził się w 1960 roku w Stalino (teraz - Donieck). Ukończył szkołę zespołową w regionie Saratov.

Służył jako wyrzutnia rakiet w Kazachstanie i Dalekim Wschodzie. W 1991 roku uwolnił się od sił zbrojnych ZSRR w randze kapitana i wrócił do swojego rodzimego Doniecka. Przez długi czas były wojsko nie mogło przystosować się do życia cywilnego. Wlał się w różne prace. Próbował się jako górnik. Próbował zaangażować się w działalność przedsiębiorczą. Ale zawiodło. Ostatecznie dostał strażnika na Uniwersytecie Technicznym Donnetsk. Ta trudna ścieżka w latach 90.

podróżowała miliony obywateli byłego ZSRR. Naprawdę trudno było się przebić. Nie wszyscy przeżyli: jeden z byłych kolegów Federa poszedł do przestępstwa, ktoś się zepsuł, ktoś był pijany. Fedor nie był pijany. Miał hobby. Berezin zaczął pisać swoją „technologię turborealistyczną”, naśladując amerykańskiego pisarza i scenarzystę Toma Clancy'ego. Czas minie, aw jednym ze swoich dzieł Fedor nazwał nazwę amerykańskiego okrętu wojennego i zniszczy ją.

Życie literackie Federa zostało przekazane już wspomnianego festiwalu literackiego Charkiv „Star Bridge”-w 2001 r. , 41-letni pisarz otrzymał nagrodę w nominacji „Najlepszy debiut” dla powieści „Ashes”. To było pierwsze prawdziwe zwycięstwo byłego kapitana po dziesięciu latach wędrówki. Od tego momentu rozpoczęto go, gdy został wprowadzony i otrzymuje nagrody na Złotym Mostu prawie każdego roku. Praca ochroniarza w instytucji państwowej jest idealna dla pisarza.

Zdjęcie: Zima, ponury wujek w Vatnik, odwraca się na nocną zmianę. Otwiera straż, włącza czajnik elektryczny, otwiera notatnik, faluje ze strony okruchy wczorajszej kanapki . . . i tutaj zaczynają się cuda. W stożku lampy stołowej latają, jakby motyle, kosmiczne strażniki, każda sekunda znajdują się nowe rodzaje broni, nie -edytowane bitwy Rosji z NATO, supermocarstwa kosmiczne podnoszą stawy, Europa jest pokryta grzybami jądrowymi . . .

Wydaje się, że jest to znane zdanie: „Pentagon to załamanie, Pentagon to załamanie . . . ” Noc nie jest długa i jest wiele rzeczy. Musimy mieć czas na zemstę na tym niezrozumiałych i okrutnych światach. Dla pogardzanych ideałów młodzieży, w latach pcheł, dla kobiety, która uciekła . . . Konieczne jest pokonanie wroga na Ziemi, w powietrzu, w głębinach oceanicznych i w kosmosie. Ponownie podziemna „grupa ostrzeżeń światowych” wchodzi w bitwę.

Dusza naszego pustelnika nie zaakceptowała rewolucji pomarańczowej. A potem w stożku lamp zaczął pojawiać się przerażające obrazy przez egzekucję ukraińskich oficerów: w końcu Bandera nie mogła zostać ponownie wykształcona . . . Nikt nie zauważył, jak Fyodor dobrego człowieka (pisarze, którzy znali go osobiście, Charakteryzowano Berezinę jako „Not A Vili Man”) zaczęła zamieniać się w armatę.

Jak powiedział Avakov? „Znam Federa osobiście! Nie rozumiem, jak mogłeś się w to zaangażować?” I stopniowo. Nadejdzie czas, a ponury fedor fantasy wyjdzie ze strażnika i zacznie ożywić swój krosno. Wyprostuje twoje ramiona. Z natury nie jest pisarzem, w rodzaju jest praktyką. Profesjonalny żołnierz starej szkoły. Miasta nóż. Prawdziwa ludzka krew jest pijana. Był fedor, stał się chapą. Taki znak telefoniczny dał mu tak zwane „bojowe slavyansku” dla konkretnego wyglądu.

To potrwa kilka miesięcy, a dziwak zrobi czarującą karierę. W pewnym sensie rozumie karierę taką jak ludzie. Berezin zacznie łączyć wiele pozycji: wiceminister „Minister Obrony” Igor Girkin, przewodniczący „DNR” Związku Writers, zastępca nieistniejącego parlamentu nieistniejącego Novosia, Wiceprezes „Dowódcy” Domcsk . . . i Tak dalej i tak dalej i tak dalej. Transformacja dalszej analizy życia i pracy Feder Bezhina grafoman jest niemożliwa bez badania psychiatrycznego.

Kanibal, zabójca . . . czy to alegorie czy coś więcej niż alegoria? Nie wiem, ile osób osobiście zabiło Fyodora Berezina. Czy miał przyjemność w tym procesie? Bardzo trudno jest przeprowadzić badanie na odległość. Ale ja, bez zgłaszania nauki, spróbuję zastosować metodę kreatywną: porównam etapy, które przekazał Fedor Berezin, z etapami zostania prawdziwymi seryjnymi mordercami.

Maniacowie, masowe mordercy i po prostu mordawcy (mordercy - pasja do morderstw), a także nekrofilki i kanibale od czasu do czasu pojawiają się we współczesnym świecie. Termin „seryjny zabójca” został wprowadzony do krążenia naukowego w latach 70. przez agenta specjalnego, głównego psychologa FBI Roberta Resslera. Od tego czasu rozpoczął się proces ich klasyfikacji. Według Ressoler, Psycho -Trauma odgrywa kluczową rolę w tworzeniu przestępcy. Alternatywnie - zniewaga.

Jeśli chodzi o naszego bohatera, nie można wykluczyć, że lata 90. spowodowało mu bardzo głęboką traumę psychologiczną. Jednak w tamtych czasach wszyscy obywatele byłego ZSRR zostali ranni w taki czy inny sposób. W nowoczesnej klasyfikacji serii jest jeden interesujący typ - „misjonarze”. To ci, którzy wyobrażali sobie, że mają misję. Potencjalny przestępca tworzy swój własny, iluzoryczny świat.

„Zbawiciel wszechświata” Fyodora Berezina jest idealny do tej roli, dziesiątki powieści - więc materialne dowody. Kolejnym ważnym etapem tworzenia maniaka jest nadruk, to znaczy utrwalenie przyjemności. Nie wiadomo, czy poczuł coś w rodzaju Berezina, ale opisuje sceny z wyraźną przyjemnością. Pomiędzy psychotraumą stworzenie teorii, nadrukiem, pierwszym morderstwem, ostateczna transformacja człowieka w multi -odcinkowy przestępca może potrwać lata.

Luki między etapami „dużej ścieżki” są wypełnione fantazjami. Ludzie ze sadystycznymi zboczami wysadzają wyobraźnię, celowo szukają zakazanego owocu - na przykład informacji o tortur. Niektórzy maniaki zbierają niektóre rzeczy (fetysz), które ich ekscytują i masturbują. Jak nie porównywać pracy Graphomana z masturbacją . . . Z biegiem lat wzrośnie ciągu maniakalnego. Pasja całkowicie pochłania osobę. Współczesna psychiatria nie jest w stanie wyleczyć takiej osobowości.

Остання фаза розвитку маніяка, згідно з теорією радянського психіатра Олександра Бухановського (саме він робив психіатричну експертизу радянського серійного вбивці Андрія Чикатила), – це пристрасть до некрофагії, тобто поїдання трупів.

Ще раз: я не претендую на науковість і не стверджую, що Федір Березін вже сформований реальний маніяк. Але кінцевий пункт того маршруту, по якому він йде десятиліттями, більш-менш зрозумілий.

Чому нас так непокоїть доля бідолашного Федіра Березіна? Теорема Томаса Березін, як вже зазначалося, типовий представник нашої референтної групи бойових фантастів. Але не тільки її.

Бойові фантасти за своїми соціально-демографічними характеристиками (силовики молодшого пенсійного віку) є складовою дуже великого ком’юніті. Попри поважний вік, саме це ком’юніті формує порядок денний у країні-терористі Росії та визначає її зовнішню політику.

Так працює теорема Томаса. До даної спільноти входить все військово-політичне керівництво країни-агресора, разом з кремлівським диктатором Путіним.

Здавалося б, що спільного між членом Радбезу РФ і головою так званої "спілки письменників" так званої "ДНР"? Насправді багато: схожа освіта, спогади про молодість, манера висловлювати думки, нерозуміння сучасності, неврози та інші ментальні розлади.

Як сказав російський поет Євген Долматовський: Навіть поверхневий аналіз життя і творчості Федіра Березіна відкриває перед нами портал у потаємні бажання керманичів Росії. Знати їх не менш важливо, ніж знати про плани російського Генштабу.

Тому що спочатку виникають бажання, потім плани їх реалізації, далі відбувається катастрофа. Так працює теорема Томаса. А бажання лише одне: вбивати, вбивати й ще раз вбивати. Усіх. Захопити Всесвіт і померти. У маніяка-місіонера не буває друзів.

Однією рукою цей гоміцидоман тримає слухавку, щоб домовитися з товаришем Сі Цзіньпінем, головою КНР, про постачання енергоносіїв, а іншою продовжує мастурбувати: "…Китайцы просто так не сдавались, каждый дом, каждый небоскреб был превращен в крепость, каждый квартал – в укрепрайон.

И за всеми этими бесчисленными поясами обороны находилось сердце Поднебесной – площадь Тяньаньмэнь и Запретный город – Императорский дворец Цзыцзинчэн.

Русские должны были всадить тульский булатный клинок в это сердце, чтобы остановить не знающую границ в своей жестокости военную экспансию нынешнего Китая!" З роману Георгія Савицького "Поле боя – Пекин. Штурм Запретного города".

Можливо, керівництву МЗС України варто було б виділити невеличкий бюджет, щоб цілком перекласти книжечку "Поле боя – Пекин. Штурм Запретного города" китайською і при нагоді презентувати особисто товаришу Сі. Аналогічні подарунки можна зробити і європейським політикам.

На розкладках зі сміттєвою літературою десь на вокзалі у Нижньому Тагілі знайдеться захопливе чтиво для кожного світового лідера. Адже бойові фантасти давно перетворюють у руїни усі європейські столиці.

Як говорить російський соціолог Григорій Юдін: "Ви можете справедливо думати, що дія агресора буде приречена на невдачу, але з цього ще не випливає, що він не вчинить цієї дії. Зовсім не тому, що він нераціональний, а тому, що він, наприклад, вважає, що не має жодного вибору".

Гоміцидоман, що старіє, приречений в силу чисто біологічних причин. Але кожна секунда його життя – це загроза для мільйонів. І не тільки українців. Маніяка-місіонера зупинить або смерть, або повна ізоляція.