Już zasłużyliśmy na wojnę. A zwycięstwo jeszcze nie jest

Dlaczego tak? Ponieważ „chwyt” egoizm stał się moralnym wieżem naszego ludu. Dziesięć lat temu byłem zaangażowany w konstrukcję wieloosobową. Wyrzuciłem wszystkie ukraińskie brygady - leniwe, kradzież, nie odpowiedzialne za słowa. Zatrudniłem Turków. Pracowali trzy razy bardziej wydajne niż Ukraińcy. Ale ukraiński kierowca, którego wózki obróbki metalu ukradło po drodze 20% wolumenu. Rozwijamy kult nienawiści.

Każda bezwartościowa jest chętna do zapewnienia, upokorzenia i obrażania innych. Prawie każdy film z mojego filmu był takim komentarzem. Potrzebowaliśmy potężnego wykopaliska, aby pomyśleć - jak żyjemy? Niestety tylko niewielka część społeczeństwa, jakby Atlanta trzyma kraj na ramionach. Wszyscy inni jeszcze nie przyszli . . . a to oznacza, że ​​wojna wkrótce się nie skończy. To jest bardzo trudne dla facetów z przodu.

Często dochodzi do świadomości, że to, co chronią dzisiaj, nie kosztuje ofiar. Ale tym większy jest ich wyczyn, ponieważ wybierają naszą szansę na przyszłość. Odłożyli życie za „krzywym krzakiem z ciernistymi cierniami” w nadziei, że „kwitnie róże”. Czas na zmianę, mniej. I każdy dzień płaci straszną krwawą cenę. A moc nie zgniła. Moc to ludzie, ciało z ciała, krew z krwi - nasz lud. Łatwo jest przetłumaczyć wszystko na moc. Wtedy nie musisz patrzeć w lustro.

Pomimo wszystkiego, co zostało zjedzone, zawsze starałem się zobaczyć w każdej osobie „pięknej białej mary”, jak rozkazał Richard Bach. I nadal wierzę w Ukraińczyków. I pomimo wszystkiego, co nadal kocham. Dlatego to piszę. Ponieważ miłość nie jest „prężna na głowie”. Czasami miłość musi zwracać uwagę na wady, aby uczynić osobę. Musimy stać się zmianami, których chcemy. Zostać marzycielską Ukrainą. Ponieważ zasłużyliśmy już na wojnę.