Prawdziwy opad w Rosji: dlaczego w ogóle stoi w pobliżu jeziora Karaczaj

Jezioro Karaczai, położone w południowym Uralu w środkowej Rosji, ma upiorną chwałę najbardziej radioaktywnego jeziora na naszej planecie. Jego wody są nasycone tak dużym poziomem promieniowania, że ​​tylko godzina opalania na brzegu może być śmiertelna dla ludzi.

Nazwa „Karaczai”, która pochodzi z lokalnych języków tureckich, tłumaczy się jako „czarna woda” lub „czarny strumień”, wyraźnie odzwierciedla przerażającą rzeczywistość zanieczyszczenia, które obejmowało to jezioro. Niebezpieczny poziom promieniowania osiąga korzenie jego przeszłości, kiedy służył jako zrzut odpadów Związku Radzieckiego we wczesnych latach zimnej wojny, pisze IflScience. W centrum uwagi technologia pojawiła się na swoim kanale telegramowym.

Subskrybuj, aby nie przegapić najnowszych i najbardziej natrętnych wiadomości ze świata nauki! W pobliżu jeziora znajdują się ogromne rozszerzenia kompleksu jądrowego latarniarniejszej, która wynosi około 90 kilometrów kwadratowych. Początkowo utworzony w latach 40. XX wieku w celu produkcji plutonu dla radzieckiego projektu bomby atomowej, ten kolosalny obiekt nuklearny był częścią Chelyabinsk-65, podziemnego miasta, które pozostało nieobecne na mapach do 1989 r.

Ze względu na jego sekretację. Kierowani pilną potrzebą nadążania za Stanami Zjednoczonymi, które spowodowały cios nuklearnego dla Hiroszimy i Nagasaki, Stalin i jego oficerowie wojskowi przyspieszyli budowę „latarni morskiej”, nie zwracając dużej uwagi na właściwe usuwanie jego niebezpiecznych odpadów. Do 1951 r. Jedyną realną opcją było użycie jeziora Karaczai jako zbiornika, aby zapobiec wejściem do rzeki odpadów radioaktywnych.

Znaczenie tej katastrofy środowiskowej zostało opisane przez Worldwatch Institute, centrum analityczne z siedzibą w Waszyngtonie jako „najbardziej wskazane miejsce na Ziemi”. Ostatecznie zamieniło się to w poważne zagrożenie dla lokalnego ekosystemu. Według raportu Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej około 500 milionów nuklidów promieniowanych beta-radioaktywnych zostało wrzuconych do jeziora Karaczai w latach 50. XX wieku.

Konsekwencje wykraczały poza sam zbiornik, ponieważ woda radioaktywna wniknęła do wód gruntowych, rozpowszechniając swoją toksyczność w odległości około 4,8 kilometra od jeziora. Prawdziwa skala zanieczyszczenia stała się oczywista latem 1967 r. , Kiedy susza wyschła jezioro, zamieniając dno w pustkowie. Wiatry rozprzestrzeniają radioaktywny kurz na sąsiednich osadach, obejmując dziesiątki wiosek z dużym poziomem promieniowania. Nawet w latach 90.

, długo po tym, jak jezioro przestało służyć jako miejsce do odpadów, zgodnie z Radą Ochrony Zasobów Naturalnych, poziom promieniowania osiągnął 600 rentgenowskich zaledwie 10 metrów od krawędzi jeziora. Długotrwałe napromienianie w tej bliskości może prowadzić do śmierci. Dla porównania narażenie na 100 sztuk x wystarczy, aby spowodować chorobę promieniowania, podczas gdy 400 lat x prawdopodobnie doprowadziłoby do śmierci większości ludzi w ciągu miesiąca.

Dopiero po upadku Związku Radzieckiego w 1991 r. Oficjalnie uznano za istnienie obiektu latarni morskiej, co później ujawniło przerażające konsekwencje radioaktywnego dziedzictwa jeziora Karachai. Częstość występowania raka wśród miejscowej populacji wzrosła o 21 procent, które towarzyszyło 25 -procentowy wzrost wad wrodzonych i 41 -procentowy wzrost białaczki. Według Nuclear Engineering International w 2016 r.

Jezioro Karachai było pokryte glebą, kamieniami i specjalnymi blokami betonowymi. Jednak zostanie zachowane dziedzictwo radioaktywnego zanieczyszczenia zbiornika. Ponieważ raport Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, nawet jeśli jezioro Karaczai znika z twarzy Ziemi, powiązane z nią problemy pozostaną. Wcześniej Focus powiedział, dlaczego możesz przetrwać w Hiroszimie, ale śmierć w Czarnobylu czekała. Napisaliśmy również, dlaczego ojciec współczesnej chemii spalił diament.