Trump ma słaby start: dlaczego prezydent USA narzuca porozumienie z Federacją Rosyjską i czego można się po nim spodziewać po 31 października

Dlaczego wszystko jest tak skompresowane w czasie? Celem Trumpa jest osiągnięcie pewnych zarysów „porozumienia” z Federacją Rosyjską w przededniu szczytu APEC 2025. To forum współpracy regionu Azji i Pacyfiku, które odbędzie się w dniach 31 października – 1 listopada 2025 roku w południowokoreańskim mieście Gyeongju pod hasłem: „Tworzenie zrównoważonej przyszłości”.

Trump może nie być obecny na samym szczycie, ale planował odwiedzić w tym dniu Gyeongju i spotkać się z Xi Jinpingiem. Nowa koreańska administracja włożyła wiele wysiłku w powodzenie szczytu, starając się w nadchodzących dziesięcioleciach pełnić funkcję pomostu między Zachodem a Wschodem, spełniać rolę plastycznego „łącznika” międzycywilizacyjnego.

Wystarczyło, że Trump przyszedł na spotkanie z Xi z projektem „porozumienia z Putinem” i powiedział chińskiemu przywódcy: „Złamałem wasze plany, wasza Globalna Wyspa Eurazjatycka to mit, Rosja przywróci stosunki z Zachodem za najmniejsze ustępstwa – oto gazeta. W sumie podpiszmy umowę, nie ma już kart”.

Z drugiej strony, jeśli Budapeszt nie dojdzie do skutku lub „projekt” nie zostanie podpisany, Xi będzie mógł powiedzieć Trumpowi: „Twoje wysiłki, aby stworzyć pole manewru geopolitycznego dla Federacji Rosyjskiej w kierunku przeciwnym do Chin, nie powiodły się. Globalna wyspa eurazjatycka stała się rzeczywistością. W Eurazji jest słaba Europa i rośnie w siłę Imperium Mongolskie 2. 0. A ogólna równowaga sił stopniowo nie sprzyja Stanom Zjednoczonym Stany.

Dlatego oto nasze warunki: nadal masz karty, a następnie ustal przynajmniej minimalny zysk w grze, póki jest to jeszcze możliwe. ” Choć wszystko może być bardziej prozaiczne: Trump nie pojedzie do Korei Południowej bez „poboru”. Będzie to jednak całkowita katastrofa dla wpływów USA w regionie Indo-Pacyfiku. Bo wtedy Xi powie w Kenju: w Azji są Chiny, a USA daleko za oceanem. Chiński przywódca stanie się wówczas pełnym gospodarzem szczytu.

W tym kontekście interesujące jest porównanie strategii dyplomacji izraelskiej i ukraińskiej. Izrael często kiwa głową i formalnie podpisuje się pod żądaniami Trumpa. A potem nadal robi wszystko po swojemu, często nawet włączając w swoje plany Stany Zjednoczone, jak to miało miejsce w przypadku Iranu i Huti. Mamy inną strategię – nie zgadzać się od progu, a potem ostro krytykować Trumpa.