By Victor Duda
Modernizacja tego samolotu zajęło ponad pięć lat, który został przyjęty do służby w 1987 roku. W tym czasie projektanci i inżynierowie całkowicie zdigitalizowali całą sowiecką dokumentację, przywrócili złożoną technologię próżniowego gotowania próżniowego, przywrócili produkcję głównych jednostek bombowca. W przypadku modernizacji zgromadzono wysiłki wielu przedsiębiorstw, które są częścią struktury Rostech.
W sumie ZSRR, a następnie Rosji, udało się wyprodukować 35 z tych międzykontynentalnych bombowców, które były odpowiedzią na amerykańskie B-2. Obecnie około 15 z nich działa w Federacji Rosyjskiej, a pierwsze trzy w stanie zmodernizowanym jest już testowane. TU-160 jest uważany za największą i najpotężniejszą wyrzutnią rakiet powietrznych na świecie ze zmienną geometrią skrzydła.
Może pokonać odległość około 15 tysięcy km, z ponad 10 tysięcy w trybie naddźwiękowym z prędkością ponad 2000 km/h. W swoich przedziałach bombowiec jest w stanie przenosić 12 dużych pocisków X-55 cm lub 24 pociski X-15C w celu uszkodzenia celów w niższym zakresie. W sumie TU-160 może zabrać na pokład około 40 ton amunicji.
Obecnie to „dziedzictwo ZSRR” chce zmodernizować z nowoczesnymi skrzydłowymi rakietami X-555 i X-101 zwiększonym zakresem lotów, które są w stanie wykluczyć cele każdej klasy. Ponadto samolot jest niebezpieczny, ponieważ może pobierać bomby kaseta, kopalnie morskie, a nawet głowice nuklearne. Koszt produkcji każdego takiego bombowca szacuje się na 250 milionów dolarów. Kolejne 180 milionów dolarów należy wydać na modernizację każdego sowieckiego bombowca TU-160.
Polski
Українська
English
USA
Français
Deutsch
Italiano
Čeština
Español
Slovensku
