Wojna nuklearna jest nieunikniona?

Joseph, najbardziej politolog, profesor Harvard School Kennedy, autor ataku koncepcyjnego „Soft Power” na Ukrainę i jego grzechotającą broń nuklearną przed Zachodem ożywiła debatę na temat tego rodzaju broni w zeszłym roku, kiedy umowa ONZ w sprawie pełnego zakazu zakazu W przypadku broni nuklearnej żaden z dziewięciu stanów świata, który ma taką broń, nie ma jednego z 86 krajów, które podpisały traktat.

Jak te stany mogą uzasadnić posiadanie broni, która zagraża całej ludzkości? Film tego dnia jest pytaniem, ale należy je wziąć pod uwagę z innym: jeśli Ameryka podpisała ten traktat i zniszczyło swoje arsenały nuklearne, czy może nadal powstrzymywać dalszą agresję Rosji w Europie? Jeśli odpowiedź brzmi „nie”, powinieneś pomyśleć o innym pytaniu: czy wojna nuklearna jest nieunikniona? To nie jest nowe pytanie. W 1960 r.

Brytyjski naukowiec i pisarz Charles Percy Snoue stwierdził, że wojna nuklearna rozpocznie się w następnej dekadzie z matematyczną pewnością. To była prawdopodobnie przesada, ale wielu uważało, że przewidywanie śniegu byłoby dobre, gdyby wojna rozpoczęła się w ciągu stulecia. W latach 80.

przywódcy kampanii „Zamrażanie broni nuklearnej”, w tym Helen Caldikott, spać, ostrzegając, że broń nuklearna „uczyni wojnę nuklearną z matematyczną pewnością” zwolenników broni nuklearnej. Szanse na pozostałość wyniesie 50%; Ale jeśli rzucisz go dziesięć razy, szanse spadną co najmniej raz, wzrosną do 99,9%. Jeśli w ciągu następnych 40 lat szanse na wystąpienie wojny nuklearnej wynoszą 1%, wówczas w ciągu ośmiu tysięcy lat szanse wzrosną do 99%.

Wcześniej czy później nie będziemy mieli szczęścia. I nawet jeśli co roku zmniejszamy te ryzyko, nigdy nie będziemy w stanie zmniejszyć ich do zera. Jednak w przypadku broni nuklearnej taka metafora na temat wrzucania monety jest myląca, ponieważ szacuje niezwiązane z prawdopodobieństwo, podczas gdy prawdziwe relacje ludzi bardziej przypominają grę w hazardu Shuler Stones. To, co stało się po pierwszym rzucie, zmienia szanse następnego.

1963 - natychmiast po kryzysie karaibskim - prawdopodobieństwo początku wojny nuklearnej było niższe, ponieważ w 1962 r. I jej szanse były wyższe. Proste prawa uśredniania nie zawsze stosują się do złożonych relacji międzyludzkich. Zasadniczo właściwe decyzje ludzi są w stanie zmniejszyć prawdopodobieństwo negatywnego wyniku. Szanse na wystąpienie wojny nuklearnej są określane zarówno przez niepowiązane, jak i współzależne prawdopodobieństwo.

Absolutnie losowa wojna może odpowiadać modelom monety, ale takie wojny są bardzo rzadkie, a każdy wypadek może być ograniczony. Ponadto, jeśli losowy konflikt jest ograniczony, może powodować działania w przyszłości, co nawet ograniczy prawdopodobieństwo większej wojny. Im dłużej ten okres będzie trwał, tym wyższe szanse, że sytuacja się zmieni. Po ośmiu tysięcy lat ludzie mogą znaleźć znacznie bardziej istotne problemy niż wojna nuklearna.

Po prostu nie wiemy, jakie mogą być współzależne możliwości. Jeśli jednak polegasz na naszej analizie dla historii post -War, możemy stwierdzić, że roczne prawdopodobieństwo nie będzie najwyższe. Wiadomo, że podczas kryzysu karaibskiego prezydent USA John Kennedy ocenił możliwość wojny nuklearnej w przedziale od 33% do 50%. Ale nie trzeba było mówić o nieograniczonej wojnie nuklearnej. Z wywiadu z uczestnikami tych wydarzeń z ich 25.

rocznicy dowiedzieliśmy się, że pomimo ogromnej korzyści amerykańskich arsenałów nuklearnych, Kennedy powstrzymał nawet najmniejszą perspektywę wojny nuklearnej. A końcowy wynik jest trudny do nazwania czystego zwycięstwa Ameryki; Był to kompromis, który obejmował ciche wycofanie amerykańskich pocisków z Turcji. Czasami argument o nieuchronności matematycznej służy do promowania idei jednostronnego rozbrojenia nuklearnego.

Jeśli zamieniisz hasło zimnej wojny, lepiej przyszłe pokolenia były czerwone niż martwe. Nie można jednak zakazać znajomości broni nuklearnej i koordynowanie porzucenia tej broni dla dziewięciu (lub nawet więcej) krajów, które mają broń nuklearną i ideologicznie tak inaczej będzie, mówiąc, że łagodnie ją jest niezwykle trudna. Jednostronne kroki bez wzajemności mogą wzmocnić pozycje agresorów, co zwiększy możliwość SAD END -SHPIL.

Po prostu nie wyobrażamy sobie, że dalekie przyszłe pokolenia uznają to za przydatne, jakie ryzyko uznają za akceptowalne lub co ludzie docenią za osiem tysięcy lat. Nasze zobowiązania moralne wobec nich sprawiają, że bardzo ostrożnie nas przeżycie, ale to zadanie nie wymaga całkowitego braku ryzyka. Musimy zapewnić przyszłym pokoleniom taki sam dostęp do ważnych wartości, w tym poziom przetrwania.

To bardzo różni się od próby agregowania interesów nieznanych ludzi w przyszłości od stuleci w jakiejś niepoznawalnej kwoty na dziś. Ryzyko zawsze będzie nieuniknionym elementem życia ludzkiego. Ograniczenie jądrowe opiera się na zjawisku zastosowania. Jeśli broń wcale nie jest używana, nikogo nie może powstrzymać. Ale jeśli jest to zbyt obowiązujące, wojna nuklearna może rozpocząć się od wszystkich towarzyszących zniszczeń.

Biorąc pod uwagę ten paradoks możliwości zastosowania i powiązanych ze sobą prawdopodobieństw w stosunkach międzyludzkich, nie możemy znaleźć jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czym jest „uczciwe ograniczenie”. Polityka ograniczeń nuklearnych nie jest całkowicie błędna ani absolutnie poprawna. Nasza zgoda na politykę ograniczenia powinna zawierać określone warunki.

Zgodnie z tradycyjną teorią sprawiedliwej wojny, którą odziedziczyliśmy na przestrzeni wieków, należy spełnić trzy ważne warunki: motywy uczciwe i proporcjonalne, ograniczenia w średnich i rozważną ocenę wszystkich konsekwencji. Kierując się tymi warunkami, sformułowałem pięć maksymów jądrowych. Jeśli chodzi o motywy, musimy zrozumieć, że samo obrona jest uczciwym, ale ograniczonym motywem.

W niektórych środkach nigdy nie powinniśmy traktować broni nuklearnej jak zwykle broni i powinniśmy zminimalizować straty dla niewinnych ludzi. Jeśli chodzi o konsekwencje, musimy zmniejszyć ryzyko wojny nuklearnej w najbliższej przyszłości i spróbować zmniejszyć naszą zależność od broni nuklearnej. Bomby mają pewne ryzyko w piwnicy, ale nie tak duże jak bomby na linii frontu. Wojna na Ukrainie przypomniała nam, że nie można uniknąć niepewności i ryzyka.

Cel stopniowej redukcji (ale nie anulowania) roli broni nuklearnej pozostaje tak ważny jak zawsze. Richard Garvin, który zaprojektował pierwszą bombę wodorową, obliczył, że „jeśli w tym roku prawdopodobieństwo wojny nuklearnej wynosi 1%, a jeśli możemy zmniejszyć ją do 80% z poziomu ubiegłego roku każdego roku, to skumulowane prawdopodobieństwo wojny nuklearnej będzie Bądź cały czas. 5%. Możemy żyć z takim prawdopodobieństwem opartym na moralności.