Oświadczenia i spekulacje: eksperci obalili mity i roszczenia do pocisku Flamingo

W okolicach nowego pocisku Flamingo szereg publikacji wyraziło wątpliwości co do jego decyzji projektowych, a także nieuzasadnionych argumentów i podobieństw. Eksperci portalu wojskowego przeprowadzili analizę otwartych informacji o rakiecie i wyjaśnili, że wiele porównań z przestarzałą bronią nie ma podstaw. Na początku podamy informacje na temat „militarnego” Vadima Kushnikova, który opowiedział o kilku ważnych szczegółach na temat pocisku FP-5 „Flamingo”.

Według niego porównanie go z pociskami amerykańskimi Tomahawk jest nieprawidłowe. „Rakieta w cechach zewnętrznych i metoda użycia odpowiadają planowi - jest to stosunkowo proste rozwiązanie, które można szybko skalować i użyć w dużych ilościach” - wyjaśnił Kushnikov. Podniesiono również kwestię dokładności rakiety. Zauważono, że wskaźnik okrągłego prawdopodobnego odchylenia wynosi rzekomo 14 metrów. Jest to całkiem dużo, co w przypadku nowoczesnych rakiet.

Jednak ekspert zauważył, że dane te zostały pobrane w wyniku testów wielokąta, a liczba ta nie jest ostateczna. Wreszcie przyjęto założenie dotyczące walki rakiety, która jest prawdopodobnie wynikiem wstępnej pracy w dziedzinie nauki rakietowej. W szczególności jest prawdopodobne, że głowica o wadze do 1000 kg jest przystosowana do pokonania pojemników i mocno ufortyfikowanych przedmiotów.

„Zgodnie z moim założeniem, biorąc pod uwagę konkretny formularz (część walki - ed. ), Powinien uderzyć w struktury chronione, a to zapożycza z już dostępnych programów rakietowych” - dodał Kushnikov. Ponadto zwróćmy uwagę na publikację Siergei Fachara, autora popularnego bloga lotniczego. Skomentował rozumowanie wielu „ekspertów” na temat rakiety FP-5. Według blogera niektórzy komentatorzy porównali FP-5 z niemieckim czasem FI-103 (V-1) II wojny światowej.

Jednak pociski te mają zasadniczo różne rozwiązania projektowe i technologiczne, podane na portalu. W szczególności FI-103 był prymitywnym „torpedą powietrzną” wyposażonym w pulsujący system silnika i sterowania powietrzem na żyroskopach, bez możliwości manewrowania i korekty kursu.

Tymczasem rakieta FP-5 jest wyposażona w silnik Turbojet, działa z instalacji mobilnej przy użyciu początkowego akceleratora i jest zarządzana przez nowoczesny system elektroniczny, który zapewnia zwrotność i wysoką dokładność uszkodzenia celu. „Wojsko” określają, że po koncepcji „Flamingo” jest znacznie bliżej amerykańskich skrzydlowanych pocisków MGM-1 Matador, Regulus I/II lub MGM-13 Mace, opracowany w latach 50. i 60.

XX wieku, ale wdrażany na nowoczesnej bazie żywiołowej. Kolejną popularną tezą było założenie, że FP-5 jest zmodyfikowanym radzieckim dronem-dronem Tu-141 „Stizh”. Eksperci twierdzą, że nie jest to również prawdą: jedynym pożyczonym elementem może być rzeczywiście akcelerator początkowy, który był również używany w aparacie radzieckim.