Powszechny sposób na wygraną. Historia udanej współpracy ukraińskiego biznesu podczas wojny

W ramach specjalnego postępowania Metro Ukraina mówimy o doświadczeniu udanej współpracy między dwoma firmami - Metro i Restaurant Fish Market w wojnie, jako przykład kreatywnego podejścia do okoliczności, które zostały przezwyciężone, wzmacniające i stwardnianie siebie i kraju .

Dyrektor centrum handlowego Metro na Poznyaki Sergey Brushkovsky i właściciel targu rybnego Kirill Zagorenko podzielił się swoimi historiami do zwycięstwa, a także opowiedział, co są najbardziej dumni z tych pół roku. W swojej pracy dowodzą, że w skrajnych sytuacjach naród ukraiński jest w stanie zrobić więcej niż sobie wyobrazić.

Wideo Cyril Zagorenko, założyciel Restauracji Rybak (Boryspil): „Kiedy zamknęłem restaurację 23 lutego, miałem wrażenie, że pożegnałem się z zakładem„ Właściciel rynku rybnego przed pełną skalą rybną rybną rybną. Centrum Boryspil w marcu 2020 r. I którego miejscowi udało się pokochać. Jego założyciel i właściciel Kirill Zagorenko radykalnie zmienił zawód z marzenia o lot na nowe marzenie - biznes restauracyjny.

Koncepcja naszej instytucji to przemysłowa restauracja ze świeżymi owocami morza i wnętrzem projektowym. Możemy wybrać ryby i owoce morza i gotować je w szorstkim na węglu na przyniesieniu i możesz zrelaksować się w korytarzu. Podajemy łosoś, Dorado, Sibas, Mackerel i Owoce morza: krewetki, kalmar, ośmiornica. Należy również odwiedzić pyszne potrawy kuchni japońskiej, fińskiej zupy i prawdziwego tom-jam, ponieważ w naszym menu jest także kuchnia azjatycka.

Znajdujemy się na dziedzińcu w centrum Boryspil. Przed wojną marzyliśmy, że ludzie zostaną zebrani dla naszego przytulnego, lampy dla mieszkania, ale teraz nie jest to na czas. Jaki był dla ciebie 24 lutego? Nieoczekiwany. Obudziliśmy się z eksplozji. Nie wierzę w znaki, ale kiedy zamknąłem restaurację 23 lutego, miałem wrażenie, że pożegnałem się z instytucją. Kiedyś pracowałem jako ratownik w Afryce, więc znam dźwięki eksplozji.

Natychmiast zdałem sobie sprawę, że rozpoczęła się wojna. Razem z naszą rodziną przeszliśmy 40 km z Boryspil do Pereyaslav. Tam zdecydowałem, że musimy coś zrobić, ponieważ znikniemy rybę, którą kupiliśmy dosłownie dzień przed inwazją. Zaczęliśmy gotować jedzenie dla sił zbrojnych, ponieważ można je przechowywać nawet bez lodówki. Płaczali wśród mieszkańców Pereyaslava i pomogli nam w autoklawach - naczyniach do produkcji żywności w puszkach i gulaszu.

Centrum handlowe Metro Poznyaka pomogło produktom niezbędne do produkcji żywności w puszkach: zbóż, warzyw, oleju i innych. W ciągu dwóch i pół miesięcy codziennej pracy udało nam się wyprodukować 9 000 diet dla wojska. Teraz nadal współpracujemy w dziedzinie wolontariuszy - co tydzień tworzymy zestawy spożywcze dla emerytów Boryspil. Jesteśmy bardzo wdzięczni, że Metro Ukraina nadal wspiera nasze pomysły. Kiedy udało ci się odzyskać pracę? Otworzyliśmy ponownie 11 maja.

I byli pod wielkim wrażeniem radości ludzi. Widzenie ich emocji było fajne, fajne niż jakiekolwiek pieniądze. Sergey Brushkovsky, dyrektor centrum handlowego Metro Poznyaki: „To jest nasz kraj, to nasze rodzinne miasto, to nasza lud, jesteśmy jednym stanem i jedną rodziną” Dyrektor centrum handlowego metro Poznyaki Sergey Brushkovsky pracuje w Metro Ukraine od 18 lata. Jego kariera w firmie rozpoczęła się w 2004 roku od drugiego sklepu metra na Ukrainie w Kharku.

Praca w firmie dała mu możliwość zapoznania się z Ukrainą - pracował w Lutsk, Ternopil, Doniecku, Kropyvnytskyi, Kremenchug i Chernihiv. Świetne centrum handlowe Metro Poznyaki w Kijowie, które teraz zarządza Sergey Brushkovsky, stało się sklepem z jego marzeniem. „Miałem okazję zobaczyć nasz kraj z różnych części, aby zobaczyć, jak się rozwija, i mogę powiedzieć, że to naprawdę fajne doświadczenie” - powiedział Siergei Brushkovsky.

Co okazało się dla Ciebie 24 lutego? Moja żona obudziła mnie słowami „Wojna” i „Moja rodzima bomba Charkiv”. Widziałem okno, ponieważ ulica jest wypełniona samochodami ludzi, którzy opuścili Kijiv. Ale nie miałem paniki. Wiedziałem, że nigdzie nie opuszczę Kijowa. Kiedy przyszedłem do sklepu, zobaczyłem, że większość pracowników nie poszła do pracy, ale byli ludzie, którzy również podzielili się moją opinią, że musieliśmy tu zostać i pracować.

Zmieniliśmy harmonogram pracy w centrum handlowym: pracowaliśmy tylko w czasie dozwolonym przez zarządzanie miastem. Mieliśmy wystarczającą liczbę zapasów. W marcu i kwietniu dział zamówień wykonał ogromną pracę, aby klienci nie widzieli pustych półek, a bankomaty i maszyny kart działały w budynku. Czułem, że nasz zespół robi coś naprawdę przydatnego, gdy ludzie przybyli do nas i znaleźli pod jednym dachem wszystko, czego potrzebowaliśmy.

Jestem bardzo wdzięczny zespołowi, który był w pobliżu, wspierałem mnie i który wspierałem. Staliśmy obok siebie. Nikt z nas nie był w tej sytuacji, ale jednocześnie zrozumieliśmy - to nasz kraj, nasze miasto rodzinne, nasz lud, jesteśmy jednym państwem i jedną rodziną. Co jest najbardziej dumne z tych połowy lat? Jestem dumny, że nasza miłość do Ukrainy stała się tak silna, że ​​kwestia zwycięstwa to tylko kwestia czasu.

Jestem dumny z naszego fajnego zespołu i faktu, że moja rodzina była obok mnie przez pierwsze dwa miesiące. Pracowaliśmy razem w sklepie, a mój młodszy syn pomógł zebrać towary dla wolontariuszy i jednostek wojskowych. Rośnie w pięknym kraju, uwielbia go, a my budujemy przyszłość naszych dzieci. W jaki sposób Twoja firma pomaga siłom zbrojnym, wolontariuszom, zwykłym ludziom? To także nowe doświadczenie.

Podczas tych pół roku my, jako firma, poparliśmy 84 jednostki wojskowe, 62 jednostki obrony terytorialnej, 77 organizacji charytatywnych, 68 zakładów, które zostały przygotowane lub przygotowane dla wojowników, szpitali, schronisk dla zwierząt. To wsparcie narodu ukraińskiego nie jest teraz słabe. Dziękujemy każdemu pracownikowi, który pracuje w firmie. Rozumiemy, że wspierając te organizacje wolontariuszy, wspieramy ruch wolności, który buduje nasz przyszły kraj.

Jednym z przykładów współpracy wolontariuszy jest gulasz Ekashy stworzony dla ukraińskiej restauracji wojskowej z Borypil Fish Market, wieloletniego klienta metra Poznyaki. Po rozpoczęciu pełnej inwazji, właściciel Kirill Zagorenko miał dużą ilość ryb, a z powodu działań wojennych restauracja nie mogła działać. Wpadł na pomysł, aby zamienić całą rybę w konserwy, które nazywali Ekash.