Do jakiej broni podobny jest „Oresznyk”, jaka jest strefa zniszczeń i czy Kijów dotrze do Paryża (mapa)

Wiedząc, że leci na dystansie 5500 km i ma „martwą strefę” wynoszącą 700 km, analitycy sporządzili mapę warunkowej strefy uszkodzeń. Jednocześnie rozważano opcję lokalizacji kompleksu startowego na poligonie na Białorusi w pobliżu Mińska. Okazało się, że podczas startu z Białorusi Ukraina jest prawie bezpieczna: Kijów, obwody północne i środkowe znajdują się w „ślepej” strefie. Według infografiki Defense Express południe i wschód będą nadal zagrożone.

Jednocześnie potwierdzają się słowa Zełenskiego, że broń ta powinna przede wszystkim straszyć Europejczyków. Celem rakiety balistycznej średniego zasięgu Oreshnyk jest cała Europa Zachodnia, w tym Irlandia i Grenlandia. Podobnie jest w Azji — na całym Półwyspie Arabskim, w Iranie, w krajach Azji Centralnej, w Indiach i częściowo w Chinach. Afryka też nie ma szczęścia: „Orzech laskowy” dotknie północną część kontynentu.

Z drugiej strony, jak pokazali analitycy, USA i Kanada na pewno nie ucierpią z powodu tej broni. Koncentrując się na zasięgu, analitycy określili, do której broni Oreshnyk jest najbardziej podobny. Według DE jest to mobilny naziemny kompleks rakietowy (PGRK) „Pioneer” (RSD-10). Szacunkowy zasięg — od 600 do 5500 km, podany w artykule. Pierwsza wersja „Pioniera” ZSRR zaczęła być używana w 1976 r. , nowsza – w 1980 r.

W klasyfikacji Głównej Dyrekcji Artylerii (GRAU) Federacji Rosyjskiej ulepszony kompleks ma indeks 15P653, a rakieta to 15Ж53, czyli SS-20 mod. 2 Sabre (NATO). Późniejszych wersji nie było, gdyż ZSRR podpisał traktat o ograniczeniu zbrojeń. Portale wojskowe Federacji Rosyjskiej podają, że w 1987 roku ZSRR wyprodukował 450 wyrzutni i 650 rakiet o masie głowicy 1,74 tony (przy założeniu produkcji 64 wyrzutni i 93 rakiet rocznie). Pocisk mógł przenosić trzy głowice bojowe.

Moc wynosi 15 megaton w przeliczeniu na trotyl, dokładność wynosi 450 metrów. Należy zauważyć, że kompleks Oreshnyk to w rzeczywistości rakieta balistyczna średniego zasięgu na paliwo stałe RS-26 „Rubezh”, która z kolei jest oparta na RS-24 „Yars”. Mówimy o broni już stworzonej przez Rosję, a nie ZSRR.