Mamy zadanie - odbudować Ukrainę po wojnie. Ale jak nie iść drogą tych, którzy zawiodły

W wielu krajach, pomimo finansowania dawców i wierzycieli, po wojnie nie było cudu gospodarczego. Nie musimy być na tej liście, kolumna jest zapisana w Co -autorship z Konstantinem Yakunenko, konsultantem inwestycyjnym w Adamant Capital, CFA, CAIA, nieuzasadniona i niewidoczna inwazja wojskowa Federacji Rosyjskiej na Ukrainę jest nadal trwającą. działa w dyskusji z zagranicznymi partnerami w celu odbudowy kraju.

Na konferencji w Lugano zaprezentowano plan rekonstrukcji 4 lipca, dla którego należy zaangażować 750 miliardów dolarów. Chociaż historia zna wiele przykładów udanych przebudowy, wiele krajów, pomimo obecności finansowania darczyńców i wierzycieli, Nie można było osiągnąć cudu gospodarczego po wojnie. Należą do nich na przykład Afganistan, Bośnia i Hercegowina, Irak i Iran. Problemy, które poniosły ich programy odzyskiwania, są w rzeczywistości bardzo podobne: 1.

Złe planowanie strategiczne i koordynacja. 2. Niewystarczająca kontrola nad kosztami i wydajnością. 3. Brak skupienia się na tworzeniu podstaw dla zrównoważonego wzrostu gospodarczego po przywróceniu.

Dlaczego te same wyzwania są istotne dla Ukrainy i jak najlepiej je pokonać? Tylko rząd ukraiński powinien być częścią błędów organizacyjnych (jednocześnie kilka różnych agencji z funkcjami, które głównie się nawzajem duplikatują) i nieporozumienie lokalnego kontekstu powinno być odpowiedzialne za planowanie strategiczne i koordynację. Doświadczenie to należy wziąć pod uwagę przy tworzeniu strategii rekonstrukcji post -rob.

Przedmioty zewnętrzne raczej w pełni zrozumieją niuanse środowiska ukraińskiego. Będą mieli różne opinie na temat priorytetów i zgłaszają się przede wszystkim do własnego przywództwa. Dlatego bardzo ważne jest, aby władze ukraińskie pozostały odpowiedzialne za planowanie, zatwierdzenie i koordynację wszystkich projektów odbudowy.

Tworzenie dodatkowych podmiotów specjalnie do zarządzania procesem rekonstrukcji jest zbędne, ponieważ tylko powielą strukturę administracji publicznej. Nie oznacza to jednak, że władze ukraińskie mają okazję wydać niekontrolowane finansowanie dawcy. Partnerzy międzynarodowi powinni zachować prawo do koordynowania kierunków wykorzystania funduszy. Taka współpraca umożliwia zapewnienie wzajemnej odpowiedzialności stron i nieco przypomina metod obecnej współpracy Ukrainy z MFI.

Konieczne jest ograniczenie zagrożenia wpływu samolubnych interesów na decyzje rządowe. Przed przystąpieniem do pełnej sady po rekonstrukcji wysadzającej się, władze ukraińskie muszą opracować szczegółową kartę drogową i dołączyć lokalne społeczności i firmy do tego procesu. Dokument ten powinien być przygotowany i zawierać wyraźne kluczowe wskaźniki wydajności, które każda zainteresowana osoba może łatwo śledzić.

Przejrzystość poprawia odpowiedzialność i zabezpiecza oczekiwania wszystkich zainteresowanych stron. Właściwa kontrola nad kosztami i wydajnością projektów jest możliwa tylko wtedy, gdy na rynku i zautomatyzowane podejścia wszędzie, gdzie możliwe jest odpowiednie i nieefektywne korzystanie z funduszy rekonstrukcyjnych - jest to powszechny problem w warunkach post -robak Pilność, osłabione instytucje i projekcje dużej liczby wykonywane jednocześnie.

Przypadek Ukrainy nie jest niepowtarzalny, co oznacza, że ​​zagrożenia korupcji i nielegalnego zawłaszczenia należy uznać za wyjątkowo poważnie. Jednak chociaż pomysł tworzenia mechanizmów nadzoru przy wszystkich kosztach odzyskiwania może wydawać się atrakcyjny, podejście to nie jest optymalne.

Zarówno przykłady historyczne, jak i przedwarstowe doświadczenie Ukrainy pokazują, że zbyt ścisła kontrola może znacznie spowolnić wydajność projektów, a zatem doprowadzić do odmowy nadzorowania jako takiej. Aby temu zapobiec, należy skoncentrować się na tworzeniu systemu dystrybucji finansowania, który skierowałby jak najwięcej pieniędzy poprzez podejście rynkowe i zautomatyzowane. Takie metody są szczególnie skuteczne do wspierania sektora prywatnego i małej konstrukcji.

Na przykład firmy mogą otrzymać większość pomocy na koszt kombinacji: -SUBSIDIDIDED Credit Programs, które częściowo obejmują stopy procentowe i zobowiązanie (Ministerstwo Finansów ma już podobne doświadczenie w formie uruchomienia inicjatywy dostępnych pożyczek 5 -7-9); - Ogólne korzyści podatkowe. Osoby, które straciły prywatne mieszkania (w przeciwieństwie do mieszkań w budynkach wielofunkcyjnych) mogą otrzymać pomoc w formie stałej płatności za rekonstrukcję.

Ograniczenia kierunków kosztów takich funduszy (na przykład możesz nawet przenieść je na firmy budowlane, z którymi właściciele podpisali odpowiednie umowy) mogą znacznie zmniejszyć prawdopodobieństwo niewłaściwego użycia. Kontrola kosztów i realizację projektów o dużej skali powinny być surowe.

Ponieważ przedwojenne doświadczenie Ukrainy pokazuje, że system ładu korporacyjnego lokalnych agencji, takich jak Ukravtodor, nie został jeszcze zreformowany, nie można na nich polegać w nadziei na skuteczne finansowanie projektów. Konieczne jest zaangażowanie uznanych międzynarodowych ekspertów i organizacji w celu nadzorowania ofert i zgodności z wymogami technicznymi przez wykonawców (audyt powinien być przeprowadzany na stałe podczas budowy).

Ścieżka do zrównoważonego wzrostu gospodarczego po rekonstrukcji leży za pośrednictwem silnych instytucji, oczywiste jest, że nowe mosty i drogi nie mogą zrekompensować braku, na przykład praworządności i skutecznego regulacji rynku, ponieważ długoterminowy wzrost gospodarczy jest ustalany przede wszystkim poprzez inwestowanie W prawdziwym sektorze.

Inwestorzy potrzebują przewidywalności, bezpieczeństwa prawnego i fizycznego, a także jasnych zasad interakcji z organami państwowymi. W ostatnich latach Ukraina pracowała nad reformą swojego systemu prawnego, rynków gazu ziemnego i energii elektrycznej, infrastruktury antykorupcyjnej i zarządzania przedsiębiorstwami państwowymi. Wysiłki te nie powinny powrócić do tła po rozpoczęciu rekonstrukcji.

Konieczne jest również kierowanie znacznych wysiłków, aby zapewnić skuteczną pracę komitetu antymonopolowego i całego aparatu państwowego. Niemożność budowania silnych instytucji może również spowodować, że Ukraina straci znaczne możliwości, które już powstały w wyniku reakcji społeczności międzynarodowej na agresję przez Rosję.