Według firmy podstawowe parametry taktyczno-techniczne Ragnarcka wyglądają następująco: Obserwatorzy Defense ExOSESS zauważyli, że Ragnarck powstał jako „tania” „skrzydlata” rakieta dalekiego zasięgu, zdolna do latania wysoko i szybko, a następnie nurkowania na cel.
Taka kombinacja komplikuje przechwytywanie, ponieważ amunicja znajduje się poza obszarem LACR i większości systemów obrony powietrznej małego kalibru oraz myśliwców lub mocniejszych SPR (C-300/C-400, Buk itp. ) będą wymagane do przechwycenia. Nawet kompleksy takie jak „shell-C1” mogą być trudne podczas pracy na dużych wysokościach. „Atrakcją” tej koncepcji była stosunkowo niewielka głowica bojowa o masie 36 kg. To mniej niż irańska Shahaneda (ok.
50 kg), więc rakieta powoduje stosunkowo niewielkie uszkodzenia podczas użytkowania. Jednak taktyka masowego użycia może być dość niszczycielska. Nawet jeśli niektóre rakiety są przechwycone, wróg będzie musiał wydać drogie środki obrony powietrznej, osłabiając swój system ochrony i tworząc warunki do dalszych ataków z potężniejszymi środkami uszkadzającymi.
Osobno należy zaznaczyć, że platformą dla tych rakiet są różne rozwiązania, a w szczególności drony bojowe XQ-58 Valkyrie, które mogą pomieścić do 4 takich rakiet. Tak więc, sądząc po wielkości wszystkich Ragnaroków, podobny samolot GBU-39 „jeśli tak, jeden myśliwiec będzie mógł zabrać kilkudziesięciu Ragnarcków na pokładzie. A to pozwala na prawdziwie masowy start małych sił” – podsumowują analitycy.
Polski
Українська
English
USA
Français
Deutsch
Italiano
Čeština
Español
Slovensku
