Mobilizacja, bardziej okropna niż wojna. Jak rosyjski król w przeddzień pierwszej wojny światowej podjął decyzję o mobilizacji i tego, do czego to doprowadziło

Na drugim końcu drutu był minister spraw zagranicznych Sergey Sazonov, który właśnie opuścił spotkanie w Nicholas II - Monarchowi udało się przekonać ogłoszenie mobilizacji ogólnej. Film tego dnia był częściowy dzień wcześniej - 30 lipca 1914 r. Musiał więc odpowiedzieć na Petersburg na ostrzał Belgradu artylerią austro-węgierską. Serie „brata” były błagane o wsparcie.

Tak więc Rosja miała tylko cztery dzielnice wojskowe (Kiv, Odessa, Moskwa i Kazansky), które jako pierwsze zbliżyły się do granic imperium Habsburga w celu logistyki. I w tym przypadku i śmiertelnym. „Nasze drogi i środki komunikacji są takie, że częściowa mobilizacja złamałby plany generała, kiedy pojawi się potrzeba. ” Ta oczywistą prawdę nieustannie brzmiała wśród wyższych dowództw i obecności króla.

Wszystkie żołnierze broni! ma na celu stworzenie zagrożenia dla Niemiec, a jej Kaiser Wilhelm II - trójstronny wujek z Mikołaja II - ostrzegł, że nie będzie w stanie zatrzymać żołnierzy, aby nie odpowiedziały na prawdziwe strzały. ”O 17. 00 poszedłem do Centralny Telegraph z Petersburga - powiedział szef działu mobilizacji sztabu generalnego Sergey Dobrolsk lo, aby wysłać odpowiednie zamówienie. - [w hali] panowała poważna cisza.

Telegrapiści siedzieli w pobliżu swojego sprzętu i czekali na zduplikowane telegramy, które na wszystkich końcach powiadomiłyby znaczące wiadomości . . . kilka minut po szóstce, w całkowitej ciszy samochody zaczęły łaskotać. Zaczął się. Około 19:00 wszyscy bezpośrednio podłączeni adresatorzy potwierdzili paragon. ” Dowództwo zgadło, ale niewiele osób wyobrażało sobie, jaki bałagan warzyli. W tym czasie w obecnych żołnierzach Rosji było 1,3 miliona żołnierzy.

Wydaje się, że wystarczy, aby było wystarczająco dużo. Rozpoczęła się jednak mobilizacja wszystkich potencjalnie zdolnych do utrzymania broni. Są to 3 miliony rezerwistów [wówczas nazywano ich wojowników], którzy już służyli, a kolejne 10 milionów, którzy nigdy nie służyli w okolicznościach zdrowotnych lub rodzinnych.

„Nie mieliśmy poprzedniej historii ludzi z bronią i chociaż w praktyce przygotowano wiele specjalnych wytycznych, to wspólne wezwanie było niespotykane i spowodowało poważne trudności”, napisał generał Dobrolsky w emigracji. „W rzeczywistości musiały zostać rozwiązane w następujący sposób: ze względów strategicznych konieczne było określenie liczby formacji armii i pomocniczych, a aby osiągnąć sukces, państwo musiało je stworzyć w najkrótszym czasie”.