Aktor Jevgeny Oliynyk w uczestnictwie w licencjatu i teatralnej działalności podczas wojny: wyłączne skupienie

W tym wywiadzie dzieli się także wsparciem z armii ukraińskiej i mówi, jak działa nad nowymi występami, które dają ludziom nadzieję podczas wojny. Eugene, opowiedz mi o sobie. Nie jako aktor lub producent. Opowiedz nam o swoim dzieciństwie, młodości, o drodze do publiczności? Pomimo obu moich zawodów jestem prawdziwym introwertykiem. Nie odwiedzam „Party”, imprez i innych. Aby rozładować mózg - mogę chodzić przez kilka godzin lub spędzić godzinę na bieżni.

Podziwiam naturę i genialną złożoność tego świata, ale nie kocham ludzi zbyt bardzo . . . wyjątkiem są kobiety. Twoja kariera jako aktor i producent w teatrze to bardzo różne role. Jak udało ci się połączyć te dwie hipostazy? Który pasuje do twojej esencji? Oba kierunki mojej pracy są lubiane. Postanowiłem zostać aktorem w wieku 28 lat. Wcześniej miałem życie niezwiązane ze sztuką. Mam wyższą edukację prawną i wyższą techniczną.

I tylko w wieku 28 lat poszedłem na edukację teatralną. Moje życie od dzieciństwa nigdy nie było łatwe. Dlatego był zaangażowany w boks. Dlatego myślał o swojej głowie, a nie tylko śnie i rezygnował z uczuć. Życie szybko uczyło i nadal uczy: dzielić się emocjami i logiką, pragnieniami i działaniami.

To trudne doświadczenie i dało mi możliwość połączenia niekompatybilnego: być aktorem i producentem, pisać poezję i tworzyć boks, zakochać się w życiu, planować osiągnięcie celów zimnych i mądrych. Zacząłeś swoją karierę jako aktor, ona wciąż trzyma. Jednak jesteś teraz również producentem. Jaki był impuls dla decyzji o produkcji teatralnej podczas pełnej inwazji? Jaki był pomysł stworzenia teatru? Kiedy rozpoczęła się wojna, strzelanie zatrzymało się.

Wszystko się zatrzymało. I konieczne było: 1) przetrwać. 2) Wkład w przybliżenie zwycięstwa. Miałem już doświadczenie w organizowaniu różnych wydarzeń, doświadczenia w dwóch akademickich teatrach i filmowaniu. Dlatego pomysł otwarcia prywatnego teatru był logiczny. Spotkaliśmy Tarasa Tsymbalyuk i zgodziliśmy się spróbować stworzyć nasz teatr. Tak więc narodziły się wyniki „emigrantów”.

Dziękuję Tarasowi, że wspierał i nadal wspiera naszą działalność: od występów po nasz ruch wolontariatu. To niezawodny partner i prawdziwy patriot. Wcześniej w wywiadzie powiedziałeś ci, że jesteś kawalerem. Czy twój status się zmienił? Czy chciałbyś stać się głównym projektem The Bachelor Show? Nadal jestem oficjalnie kawalerem. Mój rytm życia to nie każda kobieta może wytrzymać. Jest to, jeśli poprosisz o oficjalny status. Nie chcę „Bachelor”.

Relacje osobiste są bardzo osobiste, nie są wyświetlane. Jak twoje życie osobiste wpływa na twoją pracę? Czy znajdziesz równowagę między swoją karierą a rodziną? Jestem zakochany. Moje hobby i powieści sprawiają, że jestem szczęśliwy i sprawiają, że się uśmiechnę. I ma to pozytywny wpływ na całą moją działalność.

Oprócz tego, co produkujesz, piszesz także wiersze, powiedz nam o tym? Powiedz nam, nad czym dzisiaj pracujesz? Jakie buty przygotowujesz dla publiczności? Przygotowujemy nowe projekty, ale chociaż szczegóły są tajne. Ale nadal mam szkołę filmową w Kijowie. Wiersze . . . to moja dusza. Piszę od dłuższego czasu. Ale teraz - rzadkie. Nie mam czasu. I trudno jest to zrobić podczas wojny. Ale ja. Nie do gniewnego Boga. Dał mi ten prezent - pisać poezję.

W ten sposób mój wiersz „Warriors of Light” urodził się teraz w twoim rozwoju trzy rozwój teatralny - „Podstawowy instynkt”, nasz Kaidashi, emigranci. Czy planujesz tworzyć występy w wojnie? Czy państwo lub patroni popierają Twój projekt? Czy potrzebne jest dodatkowe zasoby? Kiedy zacząłem swoją produkcję, zdecydowałem, że nie będę polegać na państwie, przyznaniu ani pomocy.

Albo będę w stanie udowodnić, że jestem nie tylko odnoszącym sukcesy aktorem, ale także odnoszącym sukcesy biznesmenem i producentem, albo… nawet nie chciałem myśleć o innej opcji. ))))) Był zagrożony. I widzisz wynik. Na początku nie prosiłem o pomoc, gdy wszystko było chwiejne. W zasadzie! Co więcej, nie pytam i nie będę. Zawsze polegam tylko na sobie i moim zespole. Nie planuję występów na temat wojny. Jest ich teraz wiele. A sama wojna nie zapomnie Ukraińców o wojnie.

Chcę nosić coś ciepłego, o miłości, o nadziei. Zainspiruj się, śmiejąc się i zapomnij o wojnie przez chwilę. Myślę, że jest to teraz potrzebne. Powiedz swojemu wsparciem z przodu. Jak zmotywowałbyś innych do pomocy armii? Po naszym pierwszym występie Taras Tsymbalyuk postanowił dać część zysku, aby pomóc armii. To był czerwca 2022 r. Z biegiem lat półtora hryvnias zostały zakupione i przeniesione z własnego kosztu. Naprawa maszyn dla sił zbrojnych, leków i innych.

Od sierpnia tego roku zaczęli gromadzić się dla określonych jednostek w określonym celu. Ponieważ z własnych pieniędzy jest to trudne. A wyniki są bardzo dobre. W ciągu 3 miesięcy zebraliśmy 680 tysięcy. Mam szczegółowy raport na mojej stronie, raportujemy dla każdej Hryvnia, gdzie, do kogo i w jakim celu jest przenoszony. Na przykład odwrócił się wojownik sił zbrojnych. Wymaga operacji, aby odzyskać wzrok. Natychmiast zapłaciłem za jego działalność.