Dzisiaj 7 najlepszych konfliktów wojskowych. Wojna Izraela i Palestyny

Terytorium Arabów Palestyny, gdzie w pierwszym tysiącleciu pne. Były państwa żydowskie. Wraz z przejściem terytorium Palestyny ​​pod brytyjską kontrolą nad wynikami pierwszej wojny światowej ruch syjonistyczny tylko nasilił się. Spowodowało to konflikty z lokalną populacją arabską, a nawet wyrosło w trzyletnie powstanie arabskie w 1936 r. , Stłumione przez wojska brytyjskie.

Chcąc uniknąć niepotrzebnego napięcia w mandatowym regionie, władze brytyjskie próbowały spowolnić proces rozstrzygania terytorium przez Żydów. Wszystko zmieniło drugą wojnę światową, kiedy znaczna liczba przedstawicieli narodu żydowskiego wyemigrowała nielegalnie do Palestyny. W 1945 r. Syjoniści poparli Stany Zjednoczone. Stało się oczywiste, że zbliżał się koniec brytyjskiej dominacji w regionie. Jednak jego przyszłość musiała zdecydować o ONZ.

Były dwie opcje rozmieszczenia Palestyny ​​- Konfederacja Arabów i Żydów lub powstawanie dwóch niezależnych państw. Na spotkaniu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, 29 listopada 1947 r. , Przyjmowano drugą opcję - utworzenie państwa żydowskiego, które miało zająć 56,47% zmiażdżonego rządu brytyjskiego Palestyny ​​i państwa arabskiego, które miało na zajmować 43,53% ziemi. Jerozolima musiała pozostać pod kontrolą międzynarodową i otwierać dla obu narodów.

Problem polegał na tym, że w 1947 r. W Palestynie żył dwa razy więcej Arabów niż Żydzi. Gdy tylko Palestyna opuściła ostatni brytyjski żołnierz utworzony dzień przed państwo, Izrael ogłosił wojnę jednocześnie 6 państw arabskich - Egipt, Transjordan, Syria, Liban, Arabia Saudyjska i Jemen. Pierwsze cztery z listy tych krajów wprowadziły żołnierzy do Palestyny. Był to tylko pierwsza z całej serii wojen arabsko-izraelskich, które miały miejsce w XX wieku.

Zakończyło się to zajęciem państwa żydowskiego terytoriów, które zgodnie z rezolucją Zgromadzenia Ogólnego ONZ powinno być arabskie. De facto rezolucja z 29 listopada 1947 r. Nigdy nie została w praktyce. Prawie każda nowa agresja Arabów przeciwko państwu żydowskiemu została schwytana przez nowe terytoria. Po sześciodniowej wojnie w 1967 r.

Izrael zajmował kilkakrotnie większe terytorium niż swój własny obszar - półwysep Synaj, sektor Gazy, Zachodni Brzeg rzeki Jordan i Golan Heights. Rząd państwa żydowskiego stwierdził, że zwrócą te ziemie, jeśli państwa arabskie uznają jego prawo do istnienia. W odpowiedzi Arabowie zaczęli dołączyć do szeregów wyzwolenia Palestyny, która powstała w 1964 r. (RAM). W latach siedemdziesiątych i 80.

XX wieku zyskał znaczną popularność wśród społeczności światowej, mimo że nie zaniedbało przeprowadzania ataków terrorystycznych na Żydów, jak w Palestynie, Kazku i poza nią. Wreszcie w 1988 r. Lider Ram Jasira Arafat ogłosił stworzenie niezależnego palestyńskiego państwa. Jako mądry polityk miesiąc później zrezygnował z działalności terrorystycznej i zaczął szukać możliwości rozmów pokojowych z Izraelem. 13 września 1993 r.

W Waszyngtonie poprzez mediację prezydenta USA, Billa Clintona, Izhaka Rabina - w imieniu Izraela - i Yasir Arafata - w imieniu Palestyny ​​- podpisali porozumienie na temat tworzenia autonomii palestyńskiej. Następnie Izrael usunął swoje wojska z zachodniego brzegu rzeki Jordan i sektora Gazy. Palestyna otrzymała samoocenę, ale nie uznanie. Oba narody niejednoznacznie przyjęły niniejszą Umowę. 4 listopada 1995 r.

Żydowski nacjonalista zabił premierę rabina, pomścił się za uznanie autonomii palestyńskiej. W kolejnych dziesięcioleciach Izrael wielokrotnie zajmował terytorium autonomii. Jednak nie uciekał się już do aneksji. Jednocześnie kontrowersyjne terytoria są aktywnie opanowane przez żydowskich kolonistów.

Ostatecznie, przy wsparciu Stanów Zjednoczonych, Izrael osiągnął dużą liczbę aneksji wschodniej Jerozolimy i przeniesienie tam ambasad (to znaczy uznanie miasta przez stolicę państwa żydowskiego). W 2020 r. Podpisano umowy Abrahama, które zostały podpisane, mające na celu normalizację stosunków między Izraelem a krajami arabskimi. W ciągu ostatnich dwóch lat istniały dwa żywe konflikty między Izraelem a Palestyną z wzajemnym ostrzałem terytoriów i ofiar po obu stronach.