Putin - od sukcesu do upadku: ponieważ dyktator znów miał szczęście i ponieważ nie zaryzykował szansy

Wola losu, nie zasługując na to, otrzymał klucze do kraju o ogromnym potencjale zasobów, znaczącym (i stosunkowo młodym w 1999 r. ) Przez ludność i szerokie pole „miękkiej mocy” wokół. Ponadto odziedziczył go gospodarka z głównie reformami rynkowymi. W tym Rosja wyprzedzała Ukrainę i innych sąsiadów w dwóch rzędach porządku według poziomu państwa.

Warunki były niezwykle korzystne: stabilny trend zasobów, otwarty dostęp do rynków europejskich, na rosnący rynek chiński i wyłączny - na rynki sąsiadów. Na tle zmiany w wektorze polityki zagranicznej USA po 11 września 2001 r. Rosja była wyjątkową pozycją - partner USA, który jednocześnie miał silne stanowiska na Bliskim Wschodzie, Azji Środkowej i Europie Środkowej.

Pozostaje tylko budowanie Kanady+: kraj może być nieco mniej demokratyczny, ale z dodatkową bonusem w formie własnej sferze wpływów kulturowych i gospodarczych. Jednak taka ścieżka wymagała osobistej „ofiary”-odrzucenia roli króla-clyptokraty. Przynajmniej domagał się szacunku dla sąsiadów, zdolności do negocjacji, a nie przełamania wszystkich przez kolano; Wiązało się to z potrzebą wciśnięcia rąk i uczciwego negocjowania nawet z „młodszymi” partnerami.

Ale na całej ścieżce Putina przynieśli własne kompleksy i chętnie stanęły w rzędu nie z Conrada Adenauerem lub Pak Jong -xi, ale z tyranami takimi jak Peter I lub Stalin - tylko z pałacem w Soczi. W rzeczywistości widzieliśmy cały ten brak szacunku, wyższość i pragnienie od razu w jego interakcji z własnym prezydentem Stanów Zjednoczonych.

Kiedy Putin znów był niesamowity i otrzymał szansę na zwycięstwo polityczne bez wygrania na polu bitwy, wydawało mu się, że złapał Boga za swoją brodę. Ale jeśli plecy Putina były zwykle przewagą zasobów jego kraju i przeciwko niemu - podatność na demokratyczne mechanizmy na kierunek presji, teraz sytuacja się zmieniła. Przez trzy i pół roku wojny bez talentu z Ukrainą i 25 lat najbardziej skorumpowanego reżimu w historii jego pozycji znacznie się osłabiły.

A naprzeciwko była osoba, która go nie mniej zablokowana. Czy znów będzie miał szczęście? Czy tym razem będzie możliwe „poślizgnięcie się”? W końcu jego reżim i gospodarka oddychają kadzidło i mogą wystarczyć na stosunkowo niewielki nacisk. Ostatecznie trajektoria jego upadku jest oczywista. Pytanie tylko w czasie. Im szybciej ten reżim spadnie, tym szybciej świat wzdycha z ulgą, a Ukraina wygra ostateczne zwycięstwo.