Za kamienną ścianą: Jak Wietnam był w stanie pokonać najsilniejszą armię na świecie

Znając swoją ulubioną rodzimą krainę, znacznie słabsza i mniejsza armia wygrywa armię inwazji, dzięki czemu wstydliwie ucieka do domu. To nie jest scenariusz filmu fabularnego, ale prawdziwa historia walki Wietnamu z inwazją mongolską w wieku XIII. Osiemset lat temu rozległe imperium mongolskie rozciągało się od Pacyfiku i do Morza Czarnego. Na Zachodzie dotarł do granic Rosji (królestwo Rus-Then nazywane główną farmą galicia-volyn).

Na południowym wschodzie inwazja mongolska zatrzymała się na granicach państwa Daviet - więc w średniowieczu nazywano Wietnamem. W 1257 r. Mongołowie próbowali ostatecznie podbić Chiny, które w ostatnich dziesięcioleciach były w stanie utrzymać kontrolę tylko nad południowo -wschodniej częścią niegdyś potężnego imperium piosenki.

Aby wziąć to w kleszczu, Mongołowie chcieli przejść przez terytorium Daviet (w Chinach nazywał się Annam, więc nazywano go samymi Mongołami). Jednak lokalny władca Chan Thai Tong odmówił wnuczki Czyngis Khana Timdzhina Gubilaya, który następnie kierował kampanią mongolską przeciwko Chińczykom. W odpowiedzi Mongol, kierowany przez dowódcę, rząd zaatakował Daviet i zniszczył jego stolicę Thang (od 1831 r. - Hanoi).

Wietnamski cesarz (a mianowicie władcy tego państwa zostali powiększani) uciekli na wyspę, a następnego roku uznał siłę Wielkiego Khana Mongola i zgodził się złożyć hołd.  Wracając, wojska mongolskie stanęły przed oporem lokalnych plemion Fu Tho, co spowodowało dość znaczne szkody najeźdźcom. Jednak Mongołowie, którzy czuli się bardzo nieswojo w dżungli, ignorowali te kłopoty i pozostawiali Wietnam samodzielnie przez kilka dziesięcioleci.

W tym samym okresie Mongołowie zachodnie Ulus juchi (wiemy to bardziej pod nazwą „Złotą Horde”) próbowali podbić księgę Galicia-Volyn kierowaną przez króla Daniela. Zamknął swój dobytek Mongołów do Europy i pod każdym względem starał się w końcu posłuchać kosmitów z Dalekiego Wschodu, jak prawie wszystkie inne zasady Rosji. Już w 1267 r. Thaya Thai niż Tong odrzucił sześć obowiązków państwa wasalnego, które teraz wysłał mu panu imperium mongolskiego Hubilai.

Być może przebiegły Wietnamczycy wiedział, że w Imperium Mongołów było wówczas zamieszanie i spodziewał się, że potężni koczownicy nie będą dla nich. Imperium mongolskie rozpadło się następnie, ale jego najwyższy władca Hubilai postanowił nie ratować wielkiego imperium, ale aby wzmocnić swoją władzę na ziemiach, które niewątpliwie kontrolował, więc w 1271 r. Ogłosił się chińskiego cesarza, ustanawiając nową dynastię - Yuan.

Jednak od ośmiu lat kosztuje ostateczną eliminację poprzedniej dynastii Song. Następnie nowy cesarz China był w stanie skupić się na rozwiązywaniu problemów z południowymi sąsiadami. Chiny są już właścicielami terytoriów współczesnego Wietnamu od ponad tysiąca lat, aż do połowy XX wieku.

Lokalne dynastie z dumą nazywały się chińskim tytułem „Hoang de” (analog tytułu „Cesarz” używany w Europie), chociaż naprawdę kontrolowały tylko północną część współczesnego Wietnamu. Na południu znajduje się stan Champa, do którego Chiny po prostu nie mogły dotrzeć. Gubilai uważał, że powrót byłych chińskich prowincji zwiększy zasadność jej władzy.

Ostatecznie Mongołowie zdecydowanie byli w stanie lepiej robić Chińczyków, a następnie nowym przywódcą było walczyć z tymi talentami, które zamierzali zademonstrować swoim poddanym. Ponadto oba stany poparły upadłą dynastię Słońca. Już w 1273 r. Mongołowie zostali zmuszeni do oddania hołdu Champie. Lokalny Raja Jaja Indravarman V natychmiast wysłał hołd 20 słoni, ale za osiem lat odmówił zapłaty.

W odpowiedzi Khubila wysłała morską wyprawę do Champa, prowadzona przez dowódcę Sagati Sodę. Był w stanie zabrać stolicę stanu Vidzha, ale sam Inderavarman wraz ze wszystkimi, którzy byli w stanie nosić broń, poszli w góry. Mongołki nie byli przygotowani do przedłużonej konfrontacji między ludźmi, którzy mieszkali w górzystym obszarze, który był również objęty dżungli.

Wszystko to zostało wypłacone Davietowi, gdzie zdali sobie sprawę, że inwazja chińskich Mongołów była tylko kwestią czasu. Cesarz Chan Niang Tong zebrał wszystkich szefów plemion na spotkaniu stolicy, gdzie zapytał, czy poddać się Gubilai, czy są gotowi do bitwy. Wszyscy odpowiedzieli, że byli gotowi do walki.

Należy wyjaśnić, że zarówno Daviet, jak i Champa byli gotowi złożyć symboliczny hołd Gubilai-który w różnych momentach, na przykład, Galicia-Volyn Księstwa lub Polskie Królestwo w odniesieniu do Złotej Hordy Mongołów-co oznaczałoby symboliczny formalny Vassalage.

Jednak oba kraje były zdecydowanie przeciwne prawdziwemu wasalagie, a nawet bardziej przystąpienia do imperium juanów w statusie jego prowincji, które w połowie XIII wieku zgodziły się na przykład książęta z północno -wschodniego Rusa (Zalissia), które następnie utworzyły współczesną Rosję. Prawdziwym Wassaitis były wojska mongolskie umieszczone na terytorium państw o szerokich prawach ich urzędników, którzy w rzeczywistości zostaliby gubernatorem generalnym regionu.

A także, podany na dziedzińcu - przybycie do stolicy na pierwszym połączeniu. Zazwyczaj Mongooli byli poddawani takim władcom z różnymi upokarzającymi rytuałami lub można je było stracić w przypadku nieposłuszeństwa (wszystko to zgodziło się księżniczce Zalissii, która posłusznie przybyła do Hordy do Khana przy pierwszym wezwaniu, zasadniczo oddając go na rynek; Takie rozkazy Hubilai chciały teraz przedstawić Chiny ze swoimi wasali.

Po odmowie, Nan Niang Tonga, nakazał synowi ukarać syna, aby ukarał syna. Powodem prawie trzydziestu lat temu była niechęć Davyt, aby wpuścić armię mongolską na jego terytorium na wędrówkę do utruwania. W Daviet każdy, kto mógłby utrzymać broń, zmobilizował się do jednej armii pod dowództwem księcia Chang Hunga Dao. Zwrócił się do lokalnej armii z przemówieniem, które jest uważane za arcydzieło jego średniowiecznej literatury w Wietnamie „. . .

Jak możesz służyć wrogowi bez poczucia nienawiści? Jak możesz słuchać muzyki, która wita wrogie posłańców bez oddychania w gniewu? Kraj był gotowy odeprzeć najeźdźców. Mongołki z całą odpowiedzialnością traktowali tę wędrówkę. Podzielili armię na dwie części.

Pierwszy, pod dowództwem tej samej sody, wylądował na wybrzeżu, aby odwrócić uwagę głównych sił wietnamskich, a główna prowadzona przez księcia uderzyła go z północy, nagle opuszczając Wietnamczyków. Ważnym faktem jest to, że większość wietnamskich żołnierzy zrobiła sobie tatuaż z napisem: „Śmierć Mongołów”. Zamówił egzekucję każdego, kto znajdzie ten tatuaż, który zintensyfikował opór wojowników Daviet, który pozostał tylko jedną drogą.

Prince Chang postanowił zastosować taktykę „spalonej krainy”, którą Wietnamczycy wykorzystali już ponad sto lat przed tymi wydarzeniami w walce z Imperium Kambodżańskim Khmera. Mongołki kontrolowały osady, które prawie nie miały ludzi i jedzenia. Dlatego produkty musiały być dostarczane osobno, a partyzanci zostali pobici tymi konwojami. Zostali zwolnieni z trujących strzał. Główną zaletą Mongołów, które pozwoliły im pokonać większość Azji, była ich kawaleria.

Ale w warunkach grubych koni, które musiały być karmione szybciej niż balast. Zamiast tego wietnamskie słonie bojowe czuły się jak w domu. Ponieważ byli w domu! Wojsko osłabione przez wojsko zaczęło chory z dżungli choroby wspólnej w nich. Więc żołnierze zaczęli być usuwane. Sam książę został wyjęty w miedzianą skrzynię, aby uniknąć obrażeń przez trującą strzałę.

Gubilai był bardzo zły na ten wynik i spędził następne dwa lata, aby przygotować nową wielką inwazję. Postanowiono zebrać armię o znacznie większej liczbie, aby zająć wszystkie główne osady kraju, a nie tylko strategiczne jednostki. Aby to zrobić, lokalna ludność chińska została zmobilizowana. Aby uniknąć problemów logistycznych, postanowiono zorganizować je z rzekami i zastosować setki statków na te potrzeby. W 1287 r.

Odbyła się najwięcej inwazji na Imperium Yuan do Daviet. Armia lądowa znów poszła. Dołączył do niego młodszy brat władcy Davieta Chan Ich taki, że zgodnie z planem Hubilai musiał trochę spłacić patriotyczną wytrwałość Wietnamczyków. Flotą, która miała zorganizować przepis armii, kierował admirał Omara Baatur. Wietnamczycy wrócili do ciężkich miejsc i skupili się na walce partyzanckiej. Armia lądowa mogła nawet zająć stolicę Thanga długo.

Jednak główny błąd Mongołów popełnionych na wodzie. Ich okręty wojenne o wysokiej prędkości oderwały się od wolniejszych statków towarowych, które zostały zabrane przez wszystkie zapasy. Ten ostatni stał się łatwą ofiarą małych wietnamskich łodzi walki. W ten sposób historia została powtórzona - tylko tym razem nawet liczna armia imperium juanów znów znalazła się na terytorium Daviet.

Chang Hung Tao nakazał zniszczenie mostów, blokując wszystkie sposoby na wszystkie możliwe sposoby - po prostu wyrządzić jak najwięcej szkody logistyki wroga. Wybory z użyciem zatrutych strzał wzrosły. W tym, próbując uratować resztki ducha walczącego jego armii, kierował się bitwą podczas takiej wycieczki, ale został ranny przez zatrutą strzałę i zabraną do Chin. Następnie armia inwazji w końcu się rozpadła.

Wszyscy próbowali uciec od tego, jak mógłby głównie wspiąć się na okręty wojenne, które w przeciwieństwie do sił lądowych pozostawały straszną siłą. Wietnamczycy nie mieli nic, aby sprzeciwić się potężnej flocie mongol-chińskiej, z wyjątkiem . . . własnej historii. Faktem jest, że Daviet powstał w wyniku marynarki wojennej z Chińczykami, którzy byli cywilizacją rzeczną, zwróciła znaczną uwagę na budownictwo statku. Jednak na zagranicznych rzekach mieli pewne problemy.

Wietnamskie rzeki mają przypływy i odpływy, które są znane tylko dla lokalnych.   Prince Chang dowiedział się, kiedy flota wroga planowała wrócić, a podczas następnego odpływu zamówił całe dno rzeki Bach-Dang z kołkami z metalowymi końcówkami. Kiedy nadeszła fala, zostali zalani. W tym czasie statki mogłyby nad nimi pływać.

Dlatego zadaniem wietnamskiej floty było sprawienie, aby Mongołki płyną w danym miejscu podczas przypływu, gdy pułapka była ukryta pod warstwą wody, ale pozostały również odpływowi, aby odsłonięte kołki uszkodzły ich statki. W tym celu postanowiono dołączyć do lokalnych bitew z małymi wietnamskimi łodziami, które oczywiście przyniosły znaczne straty Wietnamczykom, ale pozwoliło Candze zarządzać czasem bitwy.

A kiedy statki wroga znajdowały się we właściwym miejscu podczas odpływu, wszyscy usiedli nie na płytkim, ale na zebranych kołkach. Flota mongolska i cała ich armia zostały zniszczone, a admirał Omar został schwytany. Hubilai wysłał syna na wygnanie i zaczął negocjować z Davietem w celu wymiany więźniów. Chciał zwrócić swojego admirała. Jednak Chang Hung Dao złamał wymianę, zabijając admirała Omara.

Ten akt ponownie zły, który nakazał przygotowanie nowej wędrówki do Daviet, ale jego śmierć w 1294 r. Nie pozwoliła na to. Z nowym cesarzem Temur (chińska wersja Zhen-Tzin), władcy Daviet byli w stanie znaleźć wspólny język. Wietnamczycy zgodzili się złożyć hołd Imperium Juanów, a ten ostatni nie czołgał się do spraw jej Dannika. Wszystkie powróciły do stanu przedwardowego CVO. Ten stan rzeczy pozwolił obu walczącym władcom deklarować populację zwycięstwa.

W przyszłości ani dynastia mongolska, ani następujące dynastie, dopóki Partia Komunistyczna nie miała skontaktowania się ze państwami wietnamskimi.   Dopóki sytuację zastąpiła Dan Xiaopin, który zorganizował inwazję chińskiej armii do Wietnamu w 1979 r. Ale to zupełnie inna historia.

Historia wietnamska jest wyraźnym dowodem, że mentalność pewnego narodu nie jest abstrakcyjną koncepcją, ale bardzo realnym zjawiskiem, ponieważ to Wietnamczycy udało się walczyć przez tysiąc lat swojej historii, a raz po pokonaniu podobnych taktyk najsilniejszych stanów swoich czasów.

Wietnamczycy w najprawdziwszym sensie dwukrotnie w jednej rzece wygrali najeźdźców z północy - pierwszy w X wieku, używając walk, a później przeciwko w pełni skonsolidowanemu Chinom pod rządem dynastii Mongolskiej. Różnica między tymi wydarzeniami wynosi ponad trzysta lat.   Po sześciuset lat Wietnamczycy już walczyli z Amerykanami, którzy mieli takie możliwości techniczne, których nie mogli wyobrazić ani Mongołów, ani Chińczycy średniowiecza.

Ale Wietnamczycy również wzięli górę.   I w końcu, kiedy komunistyczne Chiny próbowały ponownie zaatakować ten państwo, które żałują, utknął na tym samym grabie co jego poprzednicy i sześćset lat wcześniej. Taktyki zostały zmodyfikowane zgodnie z postępem technologicznym ludzkości, ale jej podstawa pozostała niezmieniona - silniejszy wróg może wejść na terytorium Wietnamu, ale ziemia wolnych ludzi stanie się dla niego grobem.

I jest to obojętne, jaka jest liczba armii w wrogu i jaka broń, choć wysyłka kosmiczna.   Jakie jest prawdopodobieństwo zwycięstwa Wietnamu w hipotetycznej wojnie z ChRL lub Stanami Zjednoczonymi, gdy ich ramiona są uzbrojone w drony i satelity? Czy to zmieni przebieg wojny? Nikt już nie chce próbować. Niezbędne warunki takie taktyki jest jedność narodowa i gotowość każdego obywatela do bezkompromisowej walki zbliżonej do ideału.

To nie są idealistyczne słowa, ale rzeczywistość historii Wietnamu, klucz do sukcesu w walce z znacznie silniejszym wrogiem. Na Ukrainie przykładem tak desperackiej walki z tymi samymi Mongołami jest legenda Zakhar Berkut, śpiewana przez Ivana Franka i badana w 2019 r.

Najbardziej uderzającą przykładem do porównania, jest zasady Rosjan Zalissya, które w podobnych warunkach geograficznych (grube lasy, w których mongołowa kawaleria może być łatwo zagubiona i grubej sieci), jaką Khan Zalissy.   Zamiast walki wybrali pokorę, zamiast narodowej jedności upokorzenia z własnego narodzin, zaszczepiając ich mentalność z niewolnictwa, z którego wciąż nie mogą wyzdrowieć.

Podczas gdy ziemie południowo -zachodniej Rosji, kierowane przez króla Daniela i jego następców, wybrali inną drogę. Tak, nie była tak sztywna jak walka Daviet (Złota Horda była słabsza niż Imperium Yuan), ale w historii Rosji-Ukrainy ma również własną rzekę Bach-Dang, a mianowicie niebieskie wody, które oznaczały wydalenie Mongołów z Ukraińskiej części Rosji.