Niemcy rozumieją, dlaczego ta wojna się wydarzyła i dlaczego powinni nam pomóc - artysta Alexander Doroshenko

Artysta otrzymał schronienie znane w Niemczech. Wydaje się, że w końcu możesz cicho wydychać i poczekać na nieuniknioną porażkę Rosji w przytulnym kraju europejskim. Jednak mężczyzna nie zgodził się na taki los i postanowił wrócić na Ukrainę w trakcie Wielkiej Wojny. Alexander Doroshenko opowiedział o motywach takiego czynu, jego kreatywności i osobliwości życia w Niemczech dla osób niepełnosprawnych.

- Alexander, po rozpoczęciu wojny w pełnej skali i prawie dwóch tygodniach spędzonych w okupacji, ty i twoja żona zostaliście ewakuowani do UE. Powiedz nam, jak zostałeś tam zaakceptowany? Początkowo dotarliśmy do Czech i spędziliśmy dwa tygodnie w naszej dobrej znajomości.

Czechowie byli traktowani bardzo dobrze: w rzeczywistości nie były to niewielkie powody, dla których nam pomogli, ponieważ nie zarejestrowaliśmy się jako osoby wysiedlone, ponieważ nie planowaliśmy pozostać w Czechach, ale nadal otrzymaliśmy kartę spożywczą w a Lokalny sklep wiejski. Z tą kartą jego żona poszła do sklepu, a następnie obliczono lokalny ratusz. Następnie dotarliśmy do naszych znajomych w Hamburgu, gdzie mieszkaliśmy z naszą żoną od 30 marca do 2 września.

Przyjaciel nas przepisał, a następnie zarejestrowaliśmy się w ratuszu, służbie migracji, a po tej rejestracji natychmiast zaczęliśmy płacić 330 euro za osobę miesięcznie. Niemcy aktywnie próbują dostosować przesiedlone osoby do życia w Niemczech: konieczne jest zarejestrowanie się w centrum pracy i wybrać się na niemieckie kursy. To pięciodniowe szkolenie, prawie jak praca, a jeśli przestaniesz tam chodzić, zostaniesz zatrzymany.

- Czy potwierdziłeś status niepełnosprawności swojej osoby w Niemczech? Jak skomplikowane jest w ogóle? W rzeczywistości jest to konieczne. Na przykład poruszałem się po własnym samochodzie, na którym był ewakuowany, aw Hamburgu występuje duży problem z parkowaniem w mieście, a ponadto jest dość drogi. A osoby niepełnosprawne kwalifikują się do bezpłatnego parkowania.

Status niepełnosprawności zapewnia również dodatkową pomoc finansową, ponieważ uważa się, że osoba niepełnosprawna potrzebuje więcej niż zwykła zdrowa osoba. Należy również zaoferować dom dostępny dla osoby niepełnosprawnej. Jednak! Trudno jest potwierdzić niepełnosprawność. Problem polega na tym, że jest to trudne dla lekarza w Niemczech. Najpierw musisz zapisać się i zdobyć „termin” online i jest to dość trudne.

Możesz siedzieć przy komputerze przez cały dzień, aby znaleźć gdzieś ten termin. Aby potwierdzić niepełnosprawność, musisz przejść przez coś takiego jak nasz MS. Próbowałem to zrobić, ale wszystko jest bardzo trudne i prawie nierealne. Zostawiłem ten pomysł i zamierzałem wrócić. - Musisz podróżować w Europie, uciekając od wojny.

Czy możesz porównać, jakie jest podejście do osób niepełnosprawnych? Czy jest lepsze niż na Ukrainie, czy też nie ma różnicy? W Niemczech uderzyło mnie to, że na ulicach jest tak wiele osób niepełnosprawnych. Wszystkie autobusy bez wyjątku są wyposażone w specjalną rampę dla osób na wózku, która może wytrzymać 350 kilogramów. Każdy autobus ma jedno, a nawet dwa miejsca na wózki inwalidzkie, które są wyposażone w specjalne przyciski.

Jeśli chcesz wyjść, zanim zatrzymasz naciśnij ten przycisk, kierowca powinien wyjść, odrzucić tę rampę i, jeśli potrzebujesz, pomóż opuścić autobus. Jeden kierowca wyjaśnił nawet, że musi wyjść, ponieważ nagle to, co się stanie, będzie za to odpowiedzialny. Subway jest taki sam: istnieją specjalne windy, które można zejść w prawo. Osoba niepełnosprawna może trafić do dowolnego sklepu. Jeśli sklep ma kilka pięter, to jest winda. To znaczy, wszystko jest dostosowane.

Na Ukrainie ludzie zaczęli być bardziej wrażliwi na osoby niepełnosprawne, ponieważ teraz wojna, wiele osób otrzymało niepełnosprawność z przodu, co powoduje pewne poczucie szacunku, współczucia. Jednak nasz kraj nie jest dostosowany do osób niepełnosprawnych, nadal można powiedzieć na poziomie początkowym. Nie chodź do minibusów, tramwajów, wózków nie są wyposażone w rampy, a Niemcy są nadal ustalane jako status quo: w razie potrzeby tak będzie.

- Niemcy rozumieją, dlaczego mamy wojnę w naszym kraju, czym jest ta wojna? Zrozumieć. Nawet w każdym autobusie jest napisane „Stop War”. Postawa do Ukraińczyków jest bardzo przyzwoita, rozumieją, dlaczego uchodźcy w Niemczech rozumieją, że Niemcy powinni im pomóc. W każdą sobotę w centrum miasta były zatłoczone wiece przeciwko rosyjskiej agresji. Na Centralnym Placu Hamburga na ratuszu znajdują się trzy flagi: Niemcy, UE i Ukraina.

Istnieją również flagi Ukrainy w innych miastach Niemiec, poznaliśmy ich wiele. Ale tak, są ludzie, którzy uciekli z Rosji, ponieważ byli źli, aby tam mieszkali i używali wszystkich przywilejów życia w wolnym świecie, nadal kochają Putina i Rosję. Nie rozumieją, że Putin i Rosja mogą do nich przyjść tylko na czołgach. Pewnego dnia zorganizowano zorganizowany wyścig samochodowy z rosyjskimi symbolami pod sosem walki Rosjan o ich prawa.

Ten wyścig samochodowy wyrzucił jaja, a kiedy zatrzymali się w nocy, niektóre z tych samochodów zostały spalone. Nie było już takich biegów. - Czy byłeś okazji do malowania za granicą? W ciągu dwóch tygodni w Czechach napisałem 6 prac: trzy dali, jedno kupiłem i dwa kolejne, które wziąłem ze sobą.

W czasie spędzonym w Niemczech pisałem o 70 obrazach, uczestniczyłem w lokalnych programach wolontariuszy i diaspory, była wystawa „niespokojna Valizka”, a uczestnicy dali nawet kolejne 100 euro za farby. - i ogólnie, jak to się dzieje - malować w trakcie wojny? Jest wystarczająco dużo sił moralnych? Czy jest jakaś silna motywacja wręcz przeciwnie? Teraz jest to bardzo trudne dla artystów.

Jest to tak trudne, że wcale nie rozumiem, w jaki sposób sprawiają, że kończą się końce. Obrazy praktycznie nie są kupowane. Ludzie mają inne problemy. Ponadto spadły pensje, liczba osób w kraju zmniejszyła się, biznesowa produkcja zamknięta. A jeśli ludzie mają dodatkowe pieniądze, wówczas są one przekazane siłom zbrojnym lub wolontariatowi. I nawet ci artyści, którzy czuli się całkiem dobrze, mieli swoich klientów, są teraz bardzo trudne.

Ale najbardziej problematycznym jest prowadzenie warsztatów. Ludzie pracują w warsztatach bez ogrzewania, ponieważ nie ma nic do zapłaty. - Dlaczego nie pozostali w pokojowych Niemczech, ale zdecydowali się wrócić na Ukrainę? Musieliśmy wrócić, aby wesprzeć nasz kraj, ponieważ płacimy pewne podatki, a wszystkie te pieniądze zostały przekazane budżetowi Ukrainy. A jednak czujemy się ukraińskie. Ponadto są rzeczy, które są znacznie bardziej postępowe na Ukrainie niż w Europie.

Na przykład uzyskanie karty bankowej. Możemy po prostu iść do banku i zdobyć go za pół godziny. W Niemczech zajmuje dwa tygodnie. Lub na przykład połowy. Aby złapać ryby, w Niemczech musisz wziąć trzykrotnie kursy, egzaminy: jak je złapać, jak go zabić w humanitaru, nie możesz złapać sadzonek. I dużo jak. Wszystko jest zbyt regulowane.

- Kiedy wróciłeś do domu, co tam widziałeś? W jakim stanie był twój dom? Co tam zrobili najeźdźcy? Dach i brama były fragmentami, okna zostały zestrzelone, rosyjscy najeźdźcy, kompozycja zespołu mieszkająca w domu. Zwykle dom był wyrównany. Drzwi na taras, drzwi do garażu. Podobało im się nasze zachowanie, jedli prawie wszystkie rezerwy. Rzeczy, takie jak wędki i siedem obrazów, zwykle zniknęły.

Co więcej, to, co mnie zaskoczyło, Rosjanie złapali obrazy czysto ukraińskich podmiotów: portret Cossacka, Kobzar z bandurą, kilkoma krajobrazami. Sąsiad zobaczył, jak został zabrany, ale to, co mógł zrobić, ponieważ zastrzelilibyśmy ponad 25 osób w wiosce. A teraz jestem bardzo zaniepokojony nową ofensywą od Białorusi. Nie chciałbym ponownie przetrwać całego tego horroru.