Mobilizacja, bardziej okropna niż wojna. Jak rosyjski król w przeddzień pierwszej wojny światowej podjął decyzję o mobilizacji i tego, do czego to doprowadziło

„Wydaj zamówienie, generał, a następnie zniknij na cały dzień” - usłyszała Mykola Yanushkevich, szef sztabu generalnego Imperium Rosyjskiego. Na drugim końcu drutu był minister spraw zagranicznych Sergey Sazonov, który właśnie opuścił spotkanie w Nicholas II - Monarchowi udało się przekonać ogłoszenie mobilizacji ogólnej. Film tego dnia był częściowy dzień wcześniej - 30 lipca 1914 r.

Musiał więc odpowiedzieć na Petersburg na ostrzał Belgradu artylerią austro-węgierską. Serie „brata” były błagane o wsparcie. Tak więc Rosja miała tylko cztery dzielnice wojskowe (Kiv, Odessa, Moskwa i Kazansky), które jako pierwsze zbliżyły się do granic imperium Habsburga w celu logistyki. I w tym przypadku i śmiertelnym. „Nasze drogi i środki komunikacji są takie, że częściowa mobilizacja złamałby plany generała, kiedy pojawi się potrzeba.

” Ta oczywistą prawdę nieustannie brzmiała wśród wyższych dowództw i obecności króla. Wszystkie żołnierze broni! ma na celu stworzenie zagrożenia dla Niemiec, a jej Kaiser Wilhelm II - trójstronny wujek z Mikołaja II - ostrzegł, że nie będzie w stanie zatrzymać żołnierzy, aby nie odpowiedziały na prawdziwe strzały. ”O 17:00 poszedłem do nich Centralny telegraf św.

Petersburga ” - powiedział szef Departamentu Mobilizacji Sztabu Generalnego Sergey Dobrovolsky, którego Viel lo, aby wysłać odpowiednie zamówienie. - [w hali] panowała poważna cisza. Telegrapiści siedzieli w pobliżu swojego sprzętu i czekali na zduplikowane telegramy, które na wszystkich końcach powiadomiłyby znaczące wiadomości . . . kilka minut po szóstce, w całkowitej ciszy samochody zaczęły łaskotać. Zaczął się.

Około 19:00 wszyscy bezpośrednio podłączeni adresatorzy potwierdzili paragon. ” Dowództwo zgadło, ale niewiele osób wyobrażało sobie, jaki bałagan warzyli. W tym czasie w obecnych żołnierzach Rosji było 1,3 miliona żołnierzy. Wydaje się, że wystarczy, aby było wystarczająco dużo. Rozpoczęła się jednak mobilizacja wszystkich potencjalnie zdolnych do utrzymania broni.

Są to 3 miliony rezerwistów [wówczas nazywano ich wojowników], którzy już służyli, a kolejne 10 milionów, którzy nigdy nie służyli w okolicznościach zdrowotnych lub rodzinnych. „Nie mieliśmy poprzedniej historii ludzi z bronią i chociaż w praktyce przygotowano wiele specjalnych wytycznych, to wspólne wezwanie było niespotykane i spowodowało poważne trudności”, napisał generał Dobrovolsky w emigracji.

„W rzeczywistości musiały zostać rozwiązane w następujący sposób: ze względów strategicznych konieczne było określenie liczby formacji armii i pomocniczych, a aby osiągnąć sukces, państwo musiało je stworzyć w najkrótszym czasie”. Co zaskakujące, ogłoszono mobilizację i trzeba było ustalić liczbę żołnierzy. Nakaz miał wydać minister wojskowy Władimir Sukhomlinov.