Od ATAK do TF-2000: Century Turecki Wojskowy Budowa

Marynarka wojenna Turcji zbuduje co najmniej cztery niszczyciele z bronią kontrolowaną przez TF-2000, która stanie się najpotężniejszymi i uzbrojonymi statkami morskimi na Morzu Śródziemnym po rozpoczęciu działalności w latach 30. XX wieku.

TF-2000 obejmie prawie wszystkie osiągnięcia technologiczne w Turcji w systemach marynarki wojennej w ostatniej dekadzie, w tym własny pionowy system startowy (VLS), wyposażony w krajowe przeciwlotnicze (SAM) i skrzydlowane pociski do zmian ukierunkowanych na energię, w tym wysoką energię energetyczną Lasers (HEL). Focus przetłumaczył ten artykuł Steina Mitzera i Yusty Yasta Yaust na temat historii tureckiego stocznia wojskowego.

Te możliwości umożliwią TF-2000 wpłynąć na ważne cele w odległości ponad 1000 km za pomocą skrzydlowanych pocisków, zamknij terytorium z 64 SPRS 150 km i 16 pocisków przeciwbólowych z zasięgiem 220+ km i Chroń przyjazne statki przed wrogim Spr. TF-2000 może również działać jako platforma dla systemów bezzałogowych, w tym do czterech wyrzutni rakiet, dronów, dronów i bezzałogowych okrętów podwodnych (UUV).

Ponadto TF-2000 prawdopodobnie stanie się pierwszym tureckim statkiem marynarki wojennej, który rozmieści stojak elektromagnetyczny şahi-209. Po jego wejściu statki TF-2000 powinny stać się integralną częścią indywidualnych grup wstrząsowych skoncentrowanych wokół TCG Anadolu LHD i przyszłych lotniskowców.

TCG Anadolu powinien być lekkim lotniskowcem TCG Trakya, a prezydent Erdogan zasugerował już budowę większego lotniskowca, który jest wyznaczony we współpracy z Hiszpanią. Te statki kapitałowe wymagają eskortowania niszczycieli w celu ochrony przed samolotami wroga, statków i okrętów podwodnych-idealna rola dla TF-2000 po wprowadzeniu tych nowych projektów do 2038 r. W 2038 r. Minie sto lat, odkąd Republika Turcji obniżył pierwszy okręt wojenny rozwoju krajowego. 23 marca 1938 r.

Niewielka bariera kopalni Atak, która uczyniła historię jako pierwszy okręt wojenny, zbudowany przez współczesną republikę turecką (ogłoszono ją w październiku 1923 r. W 1922 r. , Została opuszona na statek morski w Gelkiuk w Gelkiuk, Kojael ( Zostało to ogłoszone w październiku 1923 r. ). Zejście „Atak” odbył się dwa lata po zejściu tankowcy naftowej Gölcük w 1935 r.

: Stał się pierwszym statkiem cywilnym, który został opracowany i zbudowany przez nowo utworzoną Republikę. Na podstawie dużego holownika morskiego Ministerstwo Obrony Atak miało 44 metry długości, 8 metrów szerokości i wodę około 500 ton. Jego tylko silnik wysokoprężny o mocy 1025 KM. Pozwolono na opracowanie maksymalnej prędkości 13 węzłów. Broń składała się z 40 kopalni morskich z tyłu pokładu.

W pewnym momencie po uruchomieniu na przednim pokładzie pojawił się pistolet morski. Większość jego służby, Atak był noszony przez kamuflaż, który prawdopodobnie został zastosowany podczas II wojny światowej. Turcji udało się zachować neutralność podczas II wojny światowej, ogłaszając wojnę Niemcy i Japonii dopiero w lutym 1945 r.

Chociaż „atak” projektowy nie jest czymś wyjątkowym samym w sobie, zeznał o ambicjach kraju, który starał się niezależnie zaspokoić jego potrzeby obronne. Mniej więcej w tym samym czasie, kiedy Atak po raz pierwszy zstąpił na wodzie, tureckie samoloty Air Buddowner Nuri Demirag zaczął rozwijać swój rewolucyjny NU. D. 40 Rewolucyjny wojownik, który niestety nie widział świata.

Każda turecka przemysł nowicjuszy musiałby poradzić sobie z rządem, który nie był gotowy zapewnić niezbędny ekosystem dobrobytu i przetrwania przemysłu obronnego. W 1942 r. W Wielkiej Brytanii zbudowano pięć motorowych łodzi torpedowych (MTB) klasy Bora. Ponadto w latach 40. i 50. XX wieku w Turcji nie przeprowadzono budowy marynarki wojennej.

W tym okresie flota turecka otrzymała wiele statków ze Stanów Zjednoczonych, które w rzeczywistości potępiły wszelkie perspektywy lokalnego stoczni wojskowych przez następne dziesięciolecia. Mimo wszystko bariera kopalni nadal służyła, przetrwąc swoich następców w postaci dwóch sądów klasy Sivrichisar struktury brytyjskiej i została odpisana dopiero w 1961 roku. Dopiero pod koniec lat 60. Turcja zaczęła budować okręty wojenne, w tym tuzin łodzi patrolowych AB-25.

Najbardziej ambitnym projektem była budowa dwóch fregat Berk, rozpoczęła się w 1967 roku. Utworzone na podstawie statków Cloud Jones przez amerykańską marynarkę wojenną z drobnymi ulepszeniami, te fregaty były pierwszymi dużymi okręgami wojennymi zbudowanymi w Turcji od lat 1910. Chociaż ich budowa udowodniła celowość lokalnego budownictwa wojskowego, nie było dalszych rozkazów na budowę statków. Dopiero w połowie i pod koniec lat 2000.

turecki przemysł morski opracował kolejny świetny Milgem Project, który dziś pozwolił na zaprojektowanie i budowanie kilku klas korwet i fregat. Jako ostatnia iteracja projektu MILGEM, TF-2000 będzie funkcjonalnie podobny do amerykańskich niszczycieli klasy Arleigh Burke.

TF-2000 wyposaży główne pistolety 127 mm własnej produkcji, 16 atmaca z zasięgiem 220 km, 64 komórek VLS dla pocisków przeciwlotniczych Siper o zakresie 150+ km (z wyjątkiem innych zur, dwóch 35 mm Gökdeniz Ciws Pistolety, dwa meteksan Nazar wysokoenergetyczne lasery, fałszywe cele, dwa moduły bojowe dla UMTA kontrolowane przez przeciwpanowanie (ATGM) i cztery moduły walki.

Klasa będzie wyposażona w duży kompleks radarów i tureckich czujników produkcyjnych, aby zidentyfikować wrogie cele i tęsknić za nimi rakiet. Kolejnym podobieństwem do niszczycieli Arleigh Burke jest dostępność pełnoprawnych pokoi dla dwóch helikopterów walki protokół (PCB) S-70B Seahawk. Podróż na tysiąc mil zaczyna się od jednego kroku. Chociaż Turcja szybko zrobiła swój pierwszy krok pod koniec lat 30.

XX wieku, następne dziesięciolecia charakteryzowały upadek przemysłu obronnego kraju. W ciągu ostatnich 20 lat rząd turecki zakończył ten trend z niesamowitą prędkością, szybko przechodząc do samowystarczalności w sferze morskiej. Zajmie to bardzo mało czasu, a turecki przemysł obrony będzie w stanie produkować praktycznie wszystkie rodzaje statków wraz z odpowiednią bronią i sprzętem, takimi jak radary i czujniki.