Były również odpowiednie do wojny: archeolog ponownie zbadał „ceremonialne” tarcze Wikingów

Po zbadaniu tarczy Wikingów znalezionych wewnątrz zakopanego statku pod dużym kopcem w Gokstad, specjalista zaprzeczył ich „niezdolności” do bitwy. Studium Uniwersytetu Sztokholmskiego Archeologa kwestionuje poprzednie wnioski, że tarcze Wikingów były zbyt cienkie i kruche do bitwy.

Studiując 1100-letnie drewniane tarcze w Norwegii, specjalista znalazł dowody, że prawdopodobnie były one pokryte ochronną surową skórą, co wskazuje na ich przydatność do prawdziwej wojny, donosi starożytne pochodzenie. W centrum uwagi technologia pojawiła się na swoim kanale telegramowym.

Subskrybuj, aby nie przegapić najbardziej informacji i interesujących wiadomości ze świata nauki! Archeolog Uniwersytetu Sztokholmskiego i ekspert Vikings Vikings Ramf Varming opublikował badanie, w których sugeruje, że „rytualne” tarcze Viking mogłyby być używane w prawdziwych bitwach. W swoim badaniu ponownie zbadał 1100-letnie drewniane tarcze Wikingów w Norwegii w 1880 r. I doszedł do wniosku, że są one bardzo odpowiednie do bitwy.

W przeciwieństwie do wyników, że tarcze te były zbyt cienkie i kruche, aby zapewnić odpowiednią ochronę w prawdziwej wojnie, a zatem były używane wyłącznie do ceremonialnych celów. Varming zbadał tarcze i znaleziono: Perforacja na krawędziach tarczy wskazuje, że pomalowana powierzchnia była kiedyś pokryta warstwą ochronną, prawdopodobnie surową skórą, która znaleziono na starożytnych osłonach.

Chociaż nie było takiej powłoki na tarczach Gokstad, perforacja znajdowała się w miejscu, w którym taka pokrywa powinna być przymocowana (i była przymocowana do innych starożytnych tarcz wykonanych przez te same rzutowane specyfikacje). Jednak tarcze znaleziono bez przywiązanych skór zwierząt, które byłyby konieczne, aby działały jako ręczne osłony ochronne.

Vorming twierdzi, że Wikingowie byli używani jako obiekty pogrzebowe, ale niekoniecznie oznacza to, że nigdy nie były używane w bitwie. W swoim badaniu Wikingowie z epoki Vikings, Rolf Varming, przeanalizowali nie tylko fizyczne cechy tarczy, ale także ich kontekst historyczny. Tarcze znaleziono na zakopanym statku Wikingów, który znaleziono pod dużym kopcem w Hokstad na wschodzie Norwegii. Uważa się, że statek został zbudowany na początku XX wieku ne.

BC i prawdopodobnie używany przez kilka lat, zanim został pochowany swoją zawartością, w tym tarcze. Varming zasugerował, że 64 znalezione tarcze Wikingów może reprezentować liczbę mężczyzn, którzy służyli na statku Hokstad, gdy był w porządku. Tarcze Gokstad, wykonane z desek sosnowych, składały się z drewnianych desek, zwęzionych na końcu i zaokrąglonych z zewnątrz. Pomimo wielkości i kształtu osłony Wikingów znaleziono bez żadnych skór.

Ta warstwa ochronna byłaby konieczna, aby działały jako ręczne osłony ochronne. Ponadto drewno na ogół nie było szczególnie grube. To zmusiło poprzednich ekspertów do przeprowadzenia pierwotnej analizy i szybkiego stwierdzenia, że ​​tarcze były tylko przedmiotami rytualnymi i nie były używane w bitwie. Jednak Varming uważa, że ​​tablice są wykonane tak, aby były całkiem odpowiednie do bitwy, pomimo wcześniejszych wniosków na temat przeciwnego.

Podejmując inicjatywę rozwiązania problemu pominięcia szczegółowych badań fragmentów drewnianych paneli, Varming otrzymał pozwolenie na pracę z Muzeum Viking w Oslo, gdzie różne szczątki i artefakty ze statku Wikingowego są przechowywane i wystawiane. Badacz był zaskoczony, jak bardzo tarcze odpowiadały modelom strukturalnym, które można było zaobserwować w innych starożytnych próbkach paneli bojowych.

„Ogólnie rzecz biorąc, umiejętność produkcji odpowiada głównie innym ustaleniom paneli, które są praktyczne, a także germańską tradycję płaskich okrągłych tarcz” - napisał, nawiązując związek z innymi tarczami. Chociaż wnioski Vorminga są wcześniej i niekoniecznie dowodzą, że starożytni Wikingowie byli używani w bitwie, jego badania dodają nowej perspektywy do istniejących badań drewnianych paneli Wikingów.