Inni nie mogą zostać ukończone, dopóki co najmniej jedna strona nie zostanie całkowicie zniszczona. Mówiąc ściślej, nie zostanie całkowicie zniszczony: wojna na terytorium może, w pewnych okolicznościach, w pewnych okolicznościach wzrosnąć w wojnę o zniszczenie, ale wojna o zniszczenie w wojnie na terytorium nigdy nie jest.
Strony zniszczenia mogą naśladować inną naturę wojny, która jest niezwykle łatwa do wykonania, ponieważ każda wojna jest związana z utratą lub zyskiem kontroli nad terytoriami, ale nigdy nie należy mylić zadania kontroli z celami wojny.
Dlatego, kiedy zajmujemy się wojną o zniszczenie, wszelkie rozmowy na temat koncesji terytorialnych i procesu dyplomatycznego jako środka do ukończenia War-A Fake, który prawdopodobnie jest używany przez każdą stronę do własnych celów, wiedząc jednak, że to samo może zrobić przeciwnika - używając przerwy jako pośredniego wyniku w wojnie o zniszczenie. Klasycznym przykładem wojny zniszczenia jest wojna między Rzymem a Kartagą.
Gdyby Kartagina nie została zniszczona przez Rzymian, prawdopodobnie nie wiedzielibyśmy o Imperium Rzymskim, a dalszy kurs historii świata poszedłby w zupełnie inny sposób. Nawiasem mówiąc, ani pierwsza, ani druga wojna światowa rozpoczęła się jako wojna o zniszczenie. Od samego początku były to wojny na terytorium, ale tylko w tym procesie, przez liczbę zgromadzonych sprzeczności i potencjałów, zamieniły się w wojny do zniszczenia.
Chociaż przez wiele lat staje się oczywiste, że wojny te nie miały szans na osiągnięcie początkowych celów jako wojny pierwszego rodzaju i nie mogły zostać zatrzymane przez żaden podbój lub negocjacje terytorialne. Wojna niszcząca nie koniec . . . lub dokładniej, nie ma innego końca niż zniszczenie jednej ze stron. Autor wyraża osobistą opinię, która może nie pokryć się z pozycją redakcyjną. Autor jest odpowiedzialny za opublikowane dane w sekcji „Thought”.
Wszelkie prawa są chronione IN-Ukraine.info - 2022