Nie będzie pokoju z Putinem: dlaczego jakikolwiek kompromis z Federacją Rosyjską jest teraz drogą do nowej wojny

Pokój Putina nie uratuje Ukrainy, jak wydaje się to komuś na Zachodzie, mówi ukraiński obserwator wojskowy Mykola Beleskov w kolumnie dla Rady Atlantyku. A silny pokój w Europie nie dostarczy wielu wiadomości w ostatnich tygodniach, wznowił gwałtowną debatę na temat możliwego porozumienia pokojowego, które zakończyłaby rosyjską inwazję na Ukrainę.

Chociaż żadne z tych wydarzeń nie stanowiło przekonującego planu osiągnięcia zrównoważonego ugody, pomogli zidentyfikować kilka kluczowych przeszkód, które uniemożliwiają tabelę negocjacyjną. Pierwszym znaczącym wydarzeniem była publikacja 1 marca w projekcie Wall Street Journal, który został opracowany na początkowych etapach inwazji, ale który został anulowany z powodu zakłócenia negocjacji.

Prezydent Rosji Władimir Putin wielokrotnie określił ten dokument jako prawdopodobny dowód, że był gotowy położyć kres wojnie, ale został odepchnięty przez Ukrainę po interwencji zachodnich partnerów Kijowa. Jednak podczas natychmiastowego badania staje się jasne, że warunki zaproponowane przez Moskwę w kwietniu 2022 r. Pozostawią Ukrainę silnie osłabioną i praktycznie bezradną przed kolejnymi rundami rosyjskiej agresji.

Umowa oznaczałaby koncesję ziemi Rosji, zagładę milionów Ukraińczyków w celu stałego rosyjskiego okupacji, gwałtowne zmniejszenie liczby i jakości armii ukraińskiej oraz zapobieganie przystąpieniu kraju do każdej współpracy wojskowej z Zachodem. Gdyby te karne warunki zostały zrealizowane wiosną 2022 r. , Byłoby to niewątpliwie tylko kwestią czasu, gdy rozbrajona i odizolowana Ukraina napotkałaby nową rosyjską inwazję z niewielką nadzieją na ochronę.

Innymi słowy, szeroko reklamowana pokojowa propozycja Putina była w rzeczywistości próbą osiągnięcia poddania się państwa ukraińskiego. Karalny plan pokojowy Putina nie uniemożliwił papieżowi Franciszkowi przed rozpoczęciem debaty na początku marca z jej kontrowersyjnym wezwaniem do Ukrainy „matki o podniesienie białej flagi” i rozpoczęcia negocjacji z Rosją.

Komentarze papieża spowodowały oburzenie na Ukrainie i w całej Europie, a wielu urzędników o wysokim poziomie potępiło przywódcę religijnego. Kilka dni później Watykan został zmuszony do wycofania się, a kardynał Pietro Passin wyjaśnił, że odpowiedzialność w każdym przyszłym procesie pokojowym powinna leżeć w Rosji jako kraj agresora.

Najbardziej spójny wkład w debatę na temat możliwych przyszłych negocjacji został niedawno wniesiony przez premiera Węgier Viktor Orbana. Po spotkaniu ze swoim byłym prezydentem USA, Donaldem Trumpem na Florydzie Orban, ogłosił, że w przypadku ponownego wyboru w listopadzie Trump planuje powstrzymać wszelkie poparcie Ukrainy ze strony USA. „Jeśli Amerykanie nie dają pieniędzy, niektórzy Europejczycy nie będą w stanie sfinansować tej wojny.

A potem wojna się skończy” - skomentował Węgierski przywódca. Te odkrycia nie były absolutnie nieoczekiwane. Rzeczywiście, obecny impas w Kongresie pomocy wojskowej USA na Ukrainie jest powszechnie postrzegany jako odzwierciedlenie osobistej pozycji Donalda Trumpa. Jednak Ukraińczycy byli zaniepokojeni oświadczeniami Orbana, że ​​pokojowa wizja Trumpa została zredukowana do odmowy Ukrainy i dania Rosji. Takie podejście nie tylko zakończy wojnę, ale także oznacza koniec Ukrainy.

Od tego czasu sam Putin podkreślił oczywiste wady strategii Trumpa. W wywiadzie dla 13 marca dyktator Kremla odrzucił ideę rozmów pokojowych w czasie, gdy jego armia zwróciła inicjatywę na polu bitwy pod wieloma względami z powodu rosnącego braku broni na Ukrainie. „Byłoby śmieszne rozpoczęcie negocjacji z Ukrainą tylko dlatego, że jest to ponad amunicja” - powiedział Putin. Obecnie potencjalne stanowiska negocjacyjne Rosji i Ukrainy pozostają przeciwne.

Podczas gdy Kijów nalega na całkowitą zaprzestanie rosyjskiej okupacji terytorium ukraińskiego i płatność odszkodowań za szkody wojskowe, rosyjskie kierownictwo staje się coraz maksymalistyczne w swoich żądaniach. Putin i inni urzędnicy o wysokim poziomie od dawna nalegali, aby Ukraina przyznała się do Rosji przez pięć częściowo zajętych regionów.

W miarę poprawy rosyjskich perspektyw wojskowych, a międzynarodowe wsparcie Ukrainy zmienia się, Kreml wydaje się teraz wyznaczać jeszcze bardziej ambitne cele. Putin wykorzystał swój rezonansowy wywiad z amerykańską figurą mediów Takus Carlson w lutym 2024 r. , Aby ustawić wojnę jako historyczną misję powrotu „ziem rosyjskich”.

Tymczasem były prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew poszedł jeszcze dalej, stwierdzając na początku marca, że ​​„Ukraina jest bezwarunkowo Rosją”. Te maksymalne stwierdzenia są zgodne z ostrą antykraińską propagandą Kremla, która przedstawia Ukrainę jako wrog Rosji i narzędzie antyrozajemnej polityki Zachodu.

W ciągu ostatnich dwóch lat Kreml przedstawił inwazję na Ukrainę jako walkę egzystencjalną, w której przetrwanie narodowe Rosji zależy od pełnego podporządkowania Ukrainy. To sformułowanie komplikuje zrozumienie, w jaki sposób każde ugoda w wyniku negocjacji może być silne.

Przeciwnie, chociaż Moskwa może próbować tymczasowo zawiesić walkę ze względów strategicznych, teraz oczywiste jest, że reżim Putina doprowadził Rosję w długoterminową agresywną wojnę w celu zniszczenia Ukrainy. Ukraińczycy doskonale zdają sobie sprawę z rosyjskiego programu ludobójczego.

Widzą codzienne wezwania do ludobójstwa w telewizji Kreml i regularnie spotykają świeże dowody wysiłków na rzecz wyeliminowania tożsamości ukraińskiej we wszystkich okupowanych regionach Ukrainy. Oczywiste jest, że zdecydowana większość Ukraińczyków nie widzi kompromisu między ludobójstwem Rosjan a ich własnym przetrwaniem.

Zamiast tego są zdeterminowani, aby kontynuować walkę, dopóki Ukraina nie będzie w stanie stworzyć podstaw dla długoterminowego bezpieczeństwa narodowego. Istnieją oznaki, że partnerzy Ukrainy są coraz bardziej świadomi potrzeby kompleksowych gwarancji bezpieczeństwa. Od stycznia 2024 r. Ukraina podpisała szereg dwustronnych umów bezpieczeństwa z krajami partnerski, w tym Wielka Brytania, Francja i Niemcy.

Chociaż dokumenty te nie kwalifikują się jako związki wojskowe, formalizują obecną współpracę, a jednocześnie przedstawiają sposoby przyszłego partnerstwa w sektorze obrony. W ostatnich tygodniach francuski prezydent Emmanuel Macron dalej podniósł stawki, odmawiając wykluczenia rozmieszczenia wojsk zachodnich na Ukrainie.

Propozycja Macrona spowodowała poważny niepokój wśród przywódców europejskich, ale jej zwolennicy twierdzą, że wydarzenie to nic nie wygrywa, jeśli Kreml jest Kremlem o własnych czerwonych liniach.

Dwustronne umowy bezpieczeństwa i bardziej odważna retoryka francuskiego prezydenta nie mogą zastąpić niezrównanego bezpieczeństwa, które jest dostarczane przez członkostwo NATO, ale te ostatnie wydarzenia naprawdę wskazują na coraz większe uznanie w stolicach zachodnich, że świat europejski zależy od bezpiecznej Ukrainy. Od czasu inwazji rosyjskiej trwa trzeci rok, czynniki takie jak nieudany kontratak Ukrainy w 2023 r.

I rosnące zmęczenie z Ukrainy wśród zachodnich partnerów kraju, przyczyniają się do wezwania do ugody kompromisowej, aby zakończyć się zakończeniem. wojna. Jednocześnie Putin wydaje się bardziej niż kiedykolwiek przekonany, że będzie w stanie osiągnąć swoje cele ekspansyjne i wyraźnie nie spieszy się z powrotem do stołu negocjacyjnego.

W obecnych okolicznościach najlepszym sposobem na zapewnienie silnego pokoju jest wykazanie Kremla, że ​​rosyjskie nadzieje na zniszczenie ukraińskiej państwowości są na próżno. Putin rozumie tylko język władzy. Mając na uwadze, międzynarodowi partnerzy Ukrainy powinni wysłać Moskwie nieznany sygnał, porzucając swoją mantrę jako „tyle, ile będzie potrzebne” i wykorzystując całą siłę ich dominującej przewagi ekonomicznej i technologicznej.

Byłoby to więcej niż wystarczające, aby dać Ukrainie decydującą przewagę na polu bitwy i przygotować podstawę do zwycięstwa nad Rosją. Nikt nie chce pokoju bardziej niż sami Ukraińcy, ale uznają również, że przedwczesny pokój z Putinem doprowadzi tylko do nowej wojny. Zwolennicy rozsądnych byłoby rozstrzygnięcie tych obaw przed Ukrainą poprzez negocjacje, zanim zadzwonili do Kijowa do kompromisu z Kremlem.