Rozpoślizkowanie Rosji: Co się stanie, jeśli napompujesz piłkę wodorem i poprowadzisz ją w pobliżu granicy rosyjskiej

I wiesz, że jeśli napompujesz piłkę wodorem i poprowadzisz ją gdzieś w pobliżu granicy w regionach Chernihiv, Sumy, Kharkiv, wówczas piłka poleci głęboko do Rosji? A jeśli uciekniesz z wybrzeża Wielkiej Brytanii, poleci do Niemiec. Operacja powietrza o sekrecie pod nazwą kodową „na zewnątrz” rozpoczęła się 20 marca 1942 r.

Tego dnia specjalny oddział Królewskiej Marynarki Wojennej Wielkiej Brytanii rozpoczął pierwsze dwieście balonów w kierunku kontynentu, który był okupowany przez Niemcy. 200-300 balonów wystrzeliwano codziennie z klubu golfowego. W lipcu 1942 r. Druga grunt startowy, a następnie trzeci w ustawie został otwarty w pobliżu Duvry. Do końca 1942 r. Liczba balonów osiągnęła prawie 2000 dziennie, co zostało wystrzelone na trzy do czterech godzin.

Balony lateksowe miały średnicę około 2,4 mi i pojemność 8,4 kg, wyposażoną w prosty mechanizm synchronizacji i kontroli wysokości. Utworzono kilka projektów ładunku, które nazywały się „Wire”, „Bee”, „Jelly”, „Skarpetki”, „Lemon” i „Jam”. „Drut” to wspólny drut o grubości 1,6 mm, który zwisał z niskiej latania i zamykał linie przesyłowe. „Piwo”, „Jelly” i „Skarpetki” były amunicją zapalną.

„Piwo” było cynowym pojemnikiem, który złożył 7-8 butelki granatowe, wykonane z białego fosforu i specjalnego zapalnika chemicznego. „Jelly” była słoikiem wypełnionym mieszanką zapalającą - podkładką w postaci dziennika. Każdy bank zawierał 4,5 litra mieszanki i był wyposażony w inercyjne zapalnice, które działało podczas kolizji z ziemią lub inną przeszkodą.

„Skarpina” była naprawdę podobna do skarpety płótno wypełnionej materiałem zapalnym o wadze około 2,7 kg. Każdy balon może nosić trzy „skarpetki”. Cytryna była małymi fugami, a dżem był propagandą z ulotek rozproszonych na terytorium niemieckim. Od 20 marca 1942 r. Do 4 września 1944 r. Brytyjczycy wystrzelili 99 142 balonów do Niemiec.

Spośród nich 54 tysiące wyposażono w „drut”, 26 tysięcy - „piwo”, 7 tysięcy - „galaretki”, 10 tysięcy - „skarpet”, 1,5 tys. - „cytryny” i „jam”. Od marca 1942 r. Do końca stycznia 1943 r. 520 poważnych wypadków odnotowano na niemieckich liniach wysokiego napięcia. W okupowanej Francji zarejestrowano 4 946 przypadków zasilania. Największy sukces został osiągnięty 12 lipca 1942 r.

, Kiedy balon, uzbrojony w „drut”, wpłynął na linię wysokiego napięcia w pobliżu Lipsku, co doprowadziło do destrukcyjnego pożaru w elektrowni w Belen. Straty spowodowane balonami niemieckiej gospodarki wyniosły prawie 100 milionów Rzeszy, czyli 10 milionów euro w tym czasie. Zbiornik PZKPFFW kosztuje w tym czasie około 117 000 Rzeszy, a wojownik BF. 109 - prawie 210 tysięcy. Dla Brytyjczyków premiera jednego balonu kosztowała półtora funta.

Tak, cały program bombardowania balonu kosztował mniej niż 100 000 funtów. Oznacza to, że każdy funt w operacji „na zewnątrz”, przyniósł do 100 funtów spowodowany przez wroga, wchodząc do ławki w odniesienia najbardziej ekonomicznie skutecznych projektów wojskowych tamtych czasów. Brytyjskie dowództwo uznało, że niektóre miesiące balony spowodowały większe szkody w niemieckiej gospodarce niż bombardowanie dywanów centrów przemysłowych.