Druga wojna światowa: 77 lat temu Japonia, przeżywając dwa bombardowanie atomowe, podpisał akt poddania się

Dokument został podpisany z jednej strony członków delegacji imperium japońskiego kierowanego przez japońskiego ministra Japonii MAMUM SIGAMITZ, a z drugiej strony - przedstawicieli państw związkowych (USA, Republika Chin, Wielka Brytania, ZSRR, Australia, Australia, Kanada, Francja, Holandia i Nowa Zelandia). Film dnia 26 lipca 1945 r.

Trzy stany - Wielka Brytania, Stany Zjednoczone i Republika Chińska - Japonia złożyła żądanie bezwarunkowego poddania się, w przeciwnym razie obiecując Imperium „szybkie i całkowite zniszczenie” (szybkie i całkowite zniszczenie ). To ultimatum zostało opublikowane w formie wspólnej deklaracji trzech krajów na konferencji Potsdam.

Było to trzecie (i ostatnie) oficjalne spotkanie przywódców największych krajów koalicji anty -hitlerowej podczas II wojny światowej - Joseph Stalin, Harry Truman i Winston Churchill (który został następnie zastąpiony przez jego następcę w Ettley w Ettley w Ettley w Ettley w Ettley w Ettley w Ettley w Ettley konferencja).

W tym czasie japońska flota straciła swój lwią część swojej władzy, a bombardowanie japońskiego przemysłu, a zniszczenie statków handlowych doprowadziło do zniszczenia gospodarki wojskowej kraju. Zastosowanie ocalałych japońskich okrętów wojennych było poważnie ograniczone z powodu niedoboru paliwa.

Jednak imperium japońskie odrzuciło ultimatum, deklarując zamiar kontynuowania walki, chociaż japońscy przywódcy, w międzyczasie, potajemnie poprosili ZSRR - jako formalnie neutralną stronę - działać jako mediator pokojowy w Japonii. Związek Radziecki z kolei potajemnie przygotował się do oficjalnej wojny z Japonią - krok, który alianci zgodzili się wcześniej na konferencjach Teheran i Jałta. 6 sierpnia 1945 r.

Stany Zjednoczone, odpowiadając na odmowę Ultimatum w Japonii na temat poddania się, wrzuciły bombę atomową do miasta Hiroshima, a 9 sierpnia porzucono kolejną taką bombę nad Nagasaki. Według różnych szacunków jedyne użycie broni nuklearnej odebrało od 129 tysięcy do 226 tysięcy osób. Ponadto 8 sierpnia 1945 r. ZSRR ogłosił wojnę Japonii, a 9 sierpnia rozpoczął się SO -Called.

Operacja Mandżurska jest inwazją części kontynentalnej imperium pod japońską stroną, w tym „Stan” Marchzhou i Korei Północnej. Na tym tle, biorąc pod uwagę konsekwencje bombardowania atomowego, japońska władza (w tym premiera Japonii Kantaro Sudzuki i minister spraw zagranicznych Sigenori) doprowadziła do decyzji, że rząd japoński powinien nadal zakończyć wojnę. Imperium japońskie ogłosiło swoje poddanie się 15 sierpnia 1945 r.

, A dzień wcześniej taki krok został wspierany przez japońskiego cesarza Hirohito. W swoim przemówieniu do wojska dwa dni później stwierdził: „Nie ma sensu zwiększyć niszczycielskich konsekwencji wojny w takim stopniu, że podstawy istnienia imperium byłyby ostatecznie zagrożone”. Jednak niektórzy japońscy wodzowie odmówili kapitulacji: Japonia wcześniej nie straciła tak dużych wojen, jego terytorium nigdy nie było zajęte.

Dlatego niektóre japońskie jednostki nie wymyśliły broni aż do późnej jesieni 1945 r. Formalny ustawa o poddaniu się Japonii została podpisana 2 września 1945 r. Na pokładzie amerykańskiego Lincor Missouri w Zatoce Tokio. Od tego czasu data ta jest uważana za koniec II wojny światowej - najbardziej zabójczy konflikt w historii ludzkości, którego ofiary wyniosły od 70 milionów do 85 milionów.

Krótko po poddaniu imperium japońskiego rozpoczęło się śledztwo w sprawie jego zbrodni wojskowych. Proces w Tokio (Międzynarodowy Sąd Wojskowy na Dalekim Wschodzie) - Sąd Japończykowych przestępców wojennych - odbył się od 3 maja 1946 r. Do 12 listopada 1948 r. Oskarżeni to 29 osób, głównie wśród najwyższych przywództw wojskowych i cywilnych imperium japońskiego, ale żaden z nich nie był członkiem rodziny cesarskiej.