Rosjanie zamienili „Niwę” w pojazd opancerzony „Ułan”: jaki jest pomysł na rozwiązanie (zdjęcie)

Jednym z kluczowych wymagań współczesnego pola walki była obecność masowych, tanich i zwrotnych pojazdów zdolnych do działania w tzw. strefie śmierci – pasie głębokim na 10-15 kilometrów, z którego strzela artyleria i drony. Sprzęt taki jest niezbędny do wykonywania różnorodnych zadań, w szczególności do przewracania piechoty i ewakuacji rannych. Często trzeba je wykonywać tam, gdzie tradycyjne pojazdy opancerzone stają się podatne na zagrożenia.

Jednocześnie ochotnicze dostawy cywilnych pickupów i samodzielnie wykonanych „buggy” w oparciu o bazę Zhiguli nie rozwiążą problemu – ani pod względem ilości, ani zasobów. Aby częściowo rozwiązać problem braku takiego sprzętu, na przełomie lat 2023-2024 Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej zakupiło około 2000 chińskich pojazdów terenowych Aodes Desertcross 1000-3.

Są to cywilne samochody trzymiejscowe, zewnętrznie podobne do hybrydy wózka golfowego i lekkiego „buggy”. Te pojazdy terenowe szybko wypełniły niszę operacyjnego dostarczania ładunków i rannych, ale wkrótce pojawiła się kwestia substytucji importu. Tak pojawił się pomysł stworzenia podobnego sprzętu w warunkach domowych. W rezultacie latem 2024 roku na forum „Armia-2024” po raz pierwszy pokazano pojazd terenowy Ułan, złożony głównie z podzespołów produkcji rosyjskiej.

„Ułan” zbudowany jest na jednostkach Niva, obejmujących przednią i tylną oś, silnik i skrzynię biegów. Dla porównania chiński Desertcross ma mniejszy silnik (1 litr), ale ma tę samą moc — 87 KM. przy 5500 obr. /min, z momentem obrotowym 101 Nm i skrzynią biegów z wariatorem. Ale główną słabą stroną rosyjskiego „klona” jest prześwit wynoszący 180 mm, czyli znacznie gorszy niż w przypadku Desertcross (310 mm).

Ma to kluczowe znaczenie w przypadku maszyny zaprojektowanej do poruszania się w nierównych pozycjach i wąwozach. Kolejną cechą jest to, że samochód może przewieźć na noszach do dwóch rannych, chociaż w tym celu trzeba przymocować tylną burtę w pozycji złożonej, w przeciwnym razie nosze nie zmieszczą się. Są też mocowania na dwa karabiny maszynowe Pecheneg, a nawet gniazdko elektryczne dla stacji EW małej mocy.

Pierwszych ułanów zauważono na froncie już w sierpniu 2025 roku. Natomiast od połowy października, według wizualnej bazy danych Oryx, odnotowano co najmniej 13 zniszczonych maszyn tego typu. W październiku pojawiły się doniesienia o nowej wersji – „Ułan-2”, stworzonej na bazie podwozia „Sable” z napędem na wszystkie koła.

Maszyna jest koncepcyjnie podobna do pierwszego modelu, ale jest większa i prawdopodobnie zaprojektowana do przewozu większej ilości ładunku lub myśliwców. Na razie nie ma informacji o wyposażeniu, ale potwierdzono już pierwszą stratę „Ułana-2” na południowej części frontu. Wcześniej informowano, że bojownicy 18. brygady Gwardii Narodowej Ukrainy otrzymali nowe wozy opancerzone Inguar-3 i rozpoczęli doposażenie ich w kratki przeciwdronowe.