Głód pocisku i „broń zwycięstwa”: dlaczego na Ukrainie „hol” produkcja 155 mm amunicji

Dlaczego na Ukrainie brakuje pocisków pomimo wzrostu produkcji? Według szczegółowego materiału „obrońca” głównym powodem tego jest brak równowagi między tempem zużycia amunicji a rzeczywistymi możliwościami branży obrony wewnętrznej. Autorzy publikacji wskazują, że pod koniec 2024 r.

Gabinet ministrów przyjęła rezolucję „broń zwycięstwa”, która ma na celu zapewnienie preferencji producentom ukraińskiej broni i tworzenie warunków na długoterminowe umowy dotyczące dostarczania próbek priorytetowych. Jednak, jak się okazało, mechanizm jego wdrożenia rodzi poważne pytania. Jednym z przykładów była firma „ukraińskie pojazdy opancerzone”, która w październiku 2024 r.

Była licencjonowana od Czechosłowackiej Grupy za lokalizację produkcji skorup artyleryjskich 155 mm M107, L15, ER-BT VMK/M i 120 mM. Planowano, że udział w produkcji ukraińskiej na pierwszych etapach wyniesie około 55%, w tym wypełnienie materiałów wybuchowych, a następnie lokalizację detonatorów i kapsułek - do 70%.

Ale pomimo znacznych inwestycji w sprzęt produkcyjny (koszty dziesiątków milionów euro) i oczekiwania dostaw od ponad roku, zdolność ukraińska pozostaje niezarejestrowana. Powodem jest niski poziom zamówień przez Ministerstwo Obrony tych amunicji, które powinny być wyprodukowane na Ukrainie, a także brak lokalizacji produkcji proszku. Zatem zamiast 100 tysięcy skorup w 2025 r. I 300 tysięcy w 2026 r.

, Departament zamówił tylko „dziesiątki” tysięcy amunicji, a następnie na samym koszcie produkcji Czechosłowaku za granicą. Według Arsena Zhumadilova, przewodniczącego Agencji Zamówień obrony, kluczowym czynnikiem był istniejący system zamówień, który zapobiega preferencjom ukraińskim producentom. Innymi słowy, gabinet ministrów „broni zwycięstwa” nie daje wyraźnej instrukcji organom ds. Zamówień, jak preferować je przedsiębiorstwom krajowym.

„Na poziomie zasad nie jest ustalone, aby dać nam przewagę naszych producentów w zakupach. Jeśli nasz producent oferuje coś 1000 euro na jednostkę, a następnie przychodzi trochę importera i oferuje to samo za 950 euro na jednostkę - będziemy zmuszeni umówić się na import, nawet jeśli lokalny producent przyniesie podatki”.

W rezultacie ukraińscy producenci broni, pomimo wszystkich inwestycji i potencjału, są zmuszeni do walki o możliwość rozwoju przemysłu obrony narodowej, a kraj ten traci szansę na znaczne zwiększenie własnego potencjału amunicji w warunkach, gdy na scenie światowej brakuje zasobów artyleryjskich.