Najlepsze powieści o tej wojnie nie będą pisać weteranów

Kolekcje z warunkowej kategorii wierszy wojny były często publikowane, głównie przez samodzielne wydawanie, czytanie na prezentacjach, festiwalach i innych akceptowalnych w tym celu. Sami autorzy umieścili ich w muzyce, dali solowe koncerty głównie dla ich szerokiego kręgu-a wszystko to przeżyło tyle czasu, ile natura wydała motyle. To nie jest dobre i nieźle. To jest jak zmiana dnia, miesięcy, pory roku, pogody. Jest to jeden z najbardziej naturalnych procesów twórczych.

Tak dokładnie w naszych bogatych w poetę. Dzięki prozie artystycznej wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane. Żadna osoba nie ma prawa i nie jest w stanie zabraniać kogoś z historią na papierze i zaoferowania do czytania. Podobnie jak w tym przypadku - prawda wojny jest tutaj.

Wraz z początkiem gorącej fazy inwazji rosyjskiej temat znów stał się istotny i już widzę w sieciach społecznościowych nie tylko uczestników wojny, gotowy do pisania notatek, a nawet rozpoczęcia procesu. I nie tylko wezwania ich kolegów lub po prostu nieznanych sympatyków dla potencjalnych wydawców. Ale w rzeczywistości wydawcy, którzy wyzdrowiali, położyli rany, powoli wznawiali produkcję i szukają czegoś istotnego, na złośliwość dnia, to znaczy - wojenny.

Popełniają błąd. Jest to również wykonane przez jego kulturalistów prognozowania, oczekując pojawienia się dużej warstwy nowych nazwisk, zdolnych do opowiadania doświadczonych, znaczących, znaczących, a jednocześnie w celu umieszczenia doświadczenia naocznego świadka i uczestnika prawdziwych wydarzeń w prakrasty Łóżko fabuły, liniowa dramaturgia, jest zgodne z prawami różnych gatunków.

Nauka kręcenia i kopania okopów jest znacznie łatwiejsza niż nauka pisania powieści, obrazów, grania na scenie lub kręcenia filmu. Komplikuje to sytuację i niekorzystną okoliczność, że w czasie pokoju naukowy jest opanowana podczas specjalnych ćwiczeń wezwanych do armii, albo tych, którzy marzyli o byciu wojskowym lub rezerwacją jednostek TRO od urodzenia. Oznacza to, że w stosunkowo pokoju istnieje opcja, która się uczyniła.

Ale kiedy twój kraj jest w niebezpieczeństwie, musisz uczyć się w podróży, to, czego nawet nie sądziłem wczoraj. Na przykład zaangażowany w ulubioną rzecz - kreatywność i rozwijanie się w tym procesie. Właśnie dlatego kreatywni ludzie, którzy od 2014 r. I do tej pory w różnych momentach i różnych sposobach uczestniczyli i uczestniczyli w działaniach wojennych, są w bardziej opłacalnej pozycji niż ich bracia bojowe.

Korzystam z możliwości zapewnienia nowego doświadczenia akceptowalnej formy dla historii. Jak dotąd wspomniany jest tylko jeden taki przykład. W 2015 r. Pisarz Artem Czech został zmobilizowany i służył w rejonie ATO. Zrobił tam notatki i po demobilizacji opublikował im książkę o nazwie Zero. Mówisz, że wielu wojowników zachowuje pamiętniki - i będziesz miał rację.

Jednak dla innych często jest to pierwsze doświadczenie pisania w ogóle, podczas gdy Czech był już wówczas profesjonalnym pisarzem. Z tego powodu jego nietypowa książka ma wszystkie cechy ustrukturyzowanego dzieła sztuki. Aby podać słowo, produkt, który miłośnicy książek są przyzwyczajeni do konsumpcji. Teraz Artem Czech jest również z przodu, a po zwycięstwie jest całkiem możliwe, że nie jest to nowy format dziennika, ale powieść wojskowa.

Przewidując pojawienie się szeregu prozy artystycznej w wojnie o odpowiednich tematach, zwykle popełniamy dwa błędy. Pierwszą jest wzmianka o tak zwanej „prozie porucznika”, która jest znana z literatury radzieckiej po II wojnie światowej. Istnieją prace o wojnie napisanej przez linie frontu, bezpośrednich uczestników walki, którzy poszli na przód młodych i otrzymali młodszych oficerów. Chociaż nie wszyscy byli oficerami, powtórzę, wszyscy widzieli wojnę.

Dlatego wyróżniła tę prozę, a nie bohaterskiego zwycięskiego postępu, ale przede wszystkim na codzienne życie wojskowe. Ale z oczywistą zmianą tonu, jak powiedzieliby dzisiaj-inna niż wiatro-patriotyk, format warunkowych poruczników był nadal zmuszony rozważyć ramy cenzury radzieckiej. Lub także, prawdopodobnie wierzyli w potęgę radziecką, rozpoznali przypadek Lenina z pięknym i przydatnym i czasem stalinowym - tylko niefortunny błąd.

A twórcy prozy porucznika mieli bilety na imprezę. Dlatego nie należy ich porównywać z potencjalnymi potencjalnymi pisarzami prozy z weteranów wojennych z Rosją. Zupełnie inne okoliczności, zupełnie inne przekonania. Błąd numer dwa jest apelacją do uwagi Ericha Marii i Ernesta Hemingwaya. Nazwy te są najpierw nazywane, jeśli chodzi o jakościowe analogi powieści o wojnie. Tak, uwaga jest uczestnikiem pierwszej wojny światowej.

Ale jego własne doświadczenie opisane tylko w jednej powieści - na zachodnim froncie niezmienionym. Nawiasem mówiąc - nie pierwszy. Uwaga została już napisana i opublikowana wcześniej, pisarz nie był pod wpływem wojny. Wszystko inne polega na powrocie z wojny i przezwyciężeniu PTSD, życia w okresie międzywojennym, podczas Hitlerizm, Emigracji i Niemcy po Niemcych. Druga wojna światowa pojawia się bezpośrednio w dwóch powieściach.

Ale autor nie walczył na froncie wschodnim, jako bohater czasu na życie i śmierć i nie siedział w obozie koncentracyjnym jak bohaterowie iskry życia. Tak więc mówienie o osobistym doświadczeniu opisanym w dwóch najlepszych dziełach wojskowych jest błędne. Zamiast tego Hemingway, choć służył w armii podczas pierwszej wojny światowej, był w większości znudzony z tyłu, chociaż ciągle spieszył się na front, w końcu osiągając własne i był, jak również ranny.

Jednak w twojej powieści na pożegnanie, broń! Nie opisał swojej historii, ale podsumował to, co zobaczył. Napisał najbardziej znanego, o którym napisał nie jako uczestnik wojny domowej w Hiszpanii, ale jako obserwator. To nie neguje całkowicie cnoty ani pracy, ani autora, nie czyni pracy nieszczerej, zwłaszcza fikcyjnej.

Więc uwaga, Hemingway i inni autorzy najlepszych książek na tematy wojskowe zawsze mieszali znaczną ilość nie widać osobiście, ale osobiście znaczące, strawione, odzwierciedlone. Raportowanie wojskowe i powieść wojskowa są napisane z różnych pozycji, różnych metod i do różnych celów. Korespondent wojskowy nie zawsze będzie pisać na podstawie swoich publikacji lub własnego filmu.

Ale pisarz, który nie był z przodu, zawsze przyjmuje raporty innych ludzi jako podstawę jego dzieł. Autorzy powieści historycznych również działają. Badają dokumenty, które świadczą o wybranej erze, są tam przenoszone, dokładnie leczą szczegóły - a następnie odtwarza wybrany czas wybranego wieku dla czytelnika. Umberto Eco, urodzony w 1932 roku, nie mógł żyć w średniowiecznym klasztorze, ale został umiejętnie opisany w jego imieniu.

A Pierre Limet, urodzony w 1951 roku, nie mógł uczestniczyć w pierwszej wojnie światowej, jego powieść o wydarzeniach pierwszego świata pożegnania tam, na górze, nazywała się realistyczną i celebrowaną prestiżową nagrodą Honkur. Pomimo oczekiwań wobec własnych poruczników, uwag i Hemingweys na Ukrainie, o tej wojnie napisano niewielką prozę artystyczną w ciągu ośmiu lat wojny. I znaczące jest to, że profesjonalni pisarze byli najlepiej stworzyć.

Ci, którzy nie walczyli, ale aktywnie zgłosili się na ochotnika i zgłosili się na ochotnika lub są publicznym prawnikiem Ukrainy w Europie. Chodzi o szkołę z internatem Sergiy Zhadan, kropki Tamary of Nut Grain i Grey Bees Andrei Kurkov. A Natalka Vorozhit napisała z doświadczenia aktywnej komunikacji z prototypami swoich bohaterów. Dlatego linia frontu, nasi wojownicy bohaterów nie zawsze są potencjalnymi autorów prozy wybuchowej.