„Rosja jest skazana”. Alexei Goncharenko o prezydenta Zelensky'ego, trudnej zimy i zdrajcach w Radzie

Focus postanowił komunikować się z Oleksiy Goncharenko, jednym z najbardziej medialnych ukraińskich parlamentarzystów, o sytuacji na froncie, ostatnich oświadczeniach jego rodzimego szefa Odessy Gennady'ego Trukhanova i przyszłości Rosji. Zostałeś wybrany do rady z dystryktu w regionie Odesa. A sytuacja w regionie jest dość trudna. Z jednej strony Morze Czarne, w którym trwa flota Morza Czarnego. Z drugiej strony, transnistria -concrolled, z którym graniczy z dzielnicą.

Czy uważasz, że groźba inwazji z morza i transnistrii pozostaje dla Odessy? W krótkim okresie nie ma zagrożenia. Oczywiście taka operacja została zaplanowana, była częścią operacji na inwazji Ukrainy. Planowano uderzyć w trzy strony w Odessie. Przecięcie trasy Odesa-Kyiv na północ od Odessy, przechodzenie przez Voznesensk, gdzie wojska rosyjskie były rozdarte po ominięciu Nikolaeva, jest poważnym ciosem. Oraz dwa pomocnicze - z translystryk i unoszących się w powietrzu morskim.

Dziś Rosja nie ma udaru u żadnego z tych ciosów. Odkrycie „korytarza zbożowego” faktycznie naznaczone uznaniem Rosji, że nie są one zdolne do poważnych operacji w północno -zachodniej części Morza Czarnego. Jest to po utracie Moskwy, uwalniania węża itp. Rosja nie może włamać się do Nikolaeva. A teraz widzimy już ukraińskie kontratak na Kherson. Oznacza to, że dla Rosji jest teraz super -task - aby zachować kontrolę nad Khersonem i przyczorkiem na prawym brzegu Dniepera.

Będzie im to trudne. Jeśli chodzi o sytuację w Transnistrii, po tym, jak stało się jasne, że nie ma Blitzkrig. Nie chcą tam iść. I ogólnie uważam, że dla nich najgorszym marzeniem jest, kiedy Rosja będzie w pobliżu. Istnieje pewna oligarchiczna quasi -rosespubble, która jest pokryta z jednej strony przez Rosję, a z drugiej strony - wcale nie chce być blisko tego, ponieważ rozumieją, że wszyscy zamieniją się w mięso armat.

Dlatego Rosja nie ma dziś żadnych warunków do ataku na Odessę. Nie oznacza to jednak, że nigdy nie będą. Ta wojna trwa dziewiąty rok. I Putin chce w jakiś sposób osiągnąć zawieszenie broni z Ukrainą, a następnie „strawić” te terytoria, które udało mu się przejąć w tej chwili, a po utrzymaniu grupy na prawym brzegu Dniepera, później, po przegrupowaniu, rekonstrukcji Rekonstrukcji Of Rebrubu, rekonstrukcji armia itp. ].

Odesa jest dla niego celem strategicznym, a nie szybkim, nie ma nawet szans. Ale cel strategiczny nr 1. Jest to podziw Odessy, wycinanie Ukrainy z Morza Czarnego (widzieliśmy wszystko, jak ważne jest Morze Czarne w kontekście światowym), wyjście na granice z transnistrami, możliwa jest jednoczesna operacja wychwytywania Mołdawii. Oznacza to, że dla niego jest dla niego strategiczne zadanie dla Imperium Rosyjskiego.

Dlatego musimy być na to gotowi, a przy podejmowaniu decyzji, również podczas tej części wojny, aby to zrozumieć i zapobiec. Na przykład absolutnie słuszne jest wyrzucenie Rosjan z prawego brzegu Dniepera, aby pozbawić ich tego paska. Od jednego niezależnego doradcy do biura prezydenta, zabrzmiało to, że jeśli zapyta Chizinau, siły zbrojne pomogą mu wyeliminować SAB -zwaną republikę Moldavian w ciągu kilku dni.

Jak wysokie jest prawdopodobieństwo takich wydarzeń i czy Ukraina potrzebuje takiego drugiego frontu lub kontynuacji głównego frontu? Ponownie musisz oddzielić „teraz” i „strategicznie”. Teraz uważam, że na Ukrainie nie jest to absolutnie konieczne. Prowadzimy bardzo trudną wojnę z silnym wrogiem. Pokazaliśmy światu, że nie jest tak silny i niezwyciężony. Absolutnie można go pokonać. Ale to silny wróg. Dlatego nie musimy dziś zwiększać frontów.

Należy rozumieć, że w Transnistrii są też ludzie i siły, które trzymają się tego status quo. Nie chcą iść na wojnę z Ukrainą, ale jeśli bezpośrednio chronią swój styl życia, zarobki i istnienie, możliwe jest, że będą również walczyć. Nie sądzę, aby Ukraina rozwiązała ten problem dla Mołdawii. I mogę jasno powiedzieć, że nie potrzebujemy żadnych dodatkowych frontów. Wydaje mi się, że takie stwierdzenia są nieodpowiedzialne. Z drugiej strony - strategicznie.

Jest to kwestia perspektywy długoterminowej. Oczywiste jest, że Transnistria stanowi wyzwanie dla bezpieczeństwa południowej Ukrainy. Podobnie jak Białoruś w obecnym stanie stanowi wyzwanie dla bezpieczeństwa Ukrainy w ogóle. I oczywiście musimy zbudować nasze polityki w taki sposób, aby usunąć te źródła niebezpieczeństwa z ich granic i pomóc innym graczom - Mołdawii, UE, krajom bałtyckim - w celu zamknięcia tak niebezpiecznych rzeczy.

Co sądzisz o burmistrzu Odessy Gennady Trukhanov i jego najnowszych oświadczeniach, w tym „negocjacjach z Rosjanami” i pomnikom Catherine II? Nigdy nie byłem zwolennikiem pana Trukhanova. W ostatnich wyborach w Odessie przedstawiliśmy kandydata na demokratyczne, Petro Obukhov. I nie wystarczy, aby przejść drugą rundę z Trukhanovem. Problem polegał na tym, że demokratyczne siły pro -ukraińskie w Odessie nie zjednoczyły się.

I tak niestety, Trukhanov i przedstawiciel IPP spotkali się w drugiej rundzie. Była konfrontacja między „złymi” a „bardzo złymi” wariantami. Dotyczące jego oświadczeń. To narracja Putina: „Porozmawiajmy, przestań walczyć w pozycjach z namiętną piątą Ukrainy i rozpoczniemy bezsensowne długoterminowe negocjacje”. Nie odrzucam możliwości negocjacji, ponieważ zawsze można je przeprowadzić, nie ma zdrady.

Ale nie powinno to wynikać z rozwiązania działań wojennych, Ukraina musi zrobić wszystko, aby wyzwolić swoje terytorium. I tylko wtedy, gdy, Boże, zobaczymy, że albo nie wszystko, co możemy wypuścić, albo w niektórych innych okolicznościach - nie dlatego, że się zatrzymamy, ale jeśli okaże się, że nie możemy nigdzie pójść - to jedna historia. Ale zadaniem jest uwolnienie wszystkich terytoriów.

Dlatego takie oświadczenia z pewnością powtarzają rosyjską narrację i są niebezpieczne. Jeśli chodzi o Catherine, myślę, że nie jest miejscem w centrum Odessy. Ta rzeźba należy usunąć. Nie trzeba go niszczyć, może stać w muzeum. Ale na centralnym placu miasta Odessa, w stolicy Ukraińskiego Południa, nie zrobił nic 24 lutego po 24 lutego. Podkreślam - Catherine nie jest wybitnym artystką ani naukowcem. To jest rosyjska cesarzowa.

A jego pomnik jest jak etykieta, że ​​miasto jest terytorium Imperium Rosyjskiego. I tak nie jest i nigdy nie będzie. A z historycznego punktu jest to wielki mit. W rzeczywistości Odesa oczywiście istniała przed „dekretem” Catherine. Co więcej, nie ma „dekretu na temat stworzenia Odessy”, istnieje dekret na temat tworzenia portu oraz jego ekspansji i budowy portu wojskowego. Oczywiście był to impuls dla rozwoju miasta, ale miasto istniało wcześniej.

Pomnik Katarzyny w Odessie jest już skazany. I postanowił nie Odessy, a nie Trukhanov, ale postanowił Putina, gdy uderzył w Odessę rakietami. A co należy zrobić z zabytkami w Odessie innych postaci Imperium Rosyjskiego? Nie ma tu ogólnego podejścia. Monument Pushkin - w ogóle nie ma problemów. Pushkin jest artystą z klasy świata, nie ma nic wspólnego z jakąkolwiek działalnością antykraińską. I, co ważne, Puszkin naprawdę mieszkał w Odessie, napisał o Odessie.

Nie ma problemu z pomnikiem. W jaki sposób kontrakt z Ukraińskimi Obrońcami postępuje? Czy to tylko na południu Ukrainy czy w innych obszarach frontu? (Rozmowa została ujmowana 5 września, red. ). Ja, w przeciwieństwie do niektórych doradców i innych, nie jestem specjalistą wojskowym ani przedstawicielem personelu generalnego. Powiem mój subiektywny punkt widzenia. Wysokie fałdowanie jest ważnym sukcesem strategicznym. To od niego zwolniono Kryvyi Rih.

Takie podejście do nas do Dniepera i tak dalej. To jest ważne i przeprowadzamy się tam. Zwróciłbym jednak uwagę na reakcję rosyjskiej propagandy - jeśli w pierwszych dniach powiedzieli, że nie ma kontrataków, że wszystko jest fałszywe, że Ukraina nie jest w żaden sposób zdolna, że ​​to wszystkie rozmowy, teraz teraz są to wszystkie rozmowy Retoryka całkowicie się zmieniła.

Mówili, że siły zbrojne są bardzo potężne, że bardzo trudne walki, Strelkov powiedział, że armia rosyjska, jeśli nie mobilizacja, nie została przeprowadzona, pozostaje dwa do trzech miesięcy, zanim zaczęła upaść. Oznacza to, że retoryka całkowicie się zmieniła. I moim zdaniem jest to świadectwo faktu, że kontratak rozwija się całkiem skutecznie. Wszystkie te szacunki - niektórzy twierdzą, że specyficznie to wolniej - to wszystko, to jakiś obrót frazeologiczny.

To jest bitwa. Robimy to, że pozwalamy nam stworzyć wroga. A wrogowie walczą, ważne jest, aby wrog utrzymywał ten przyczółek na prawym brzegu Dniepera. Dlatego oczywiście nie jest to łatwe. Ponadto mamy za zadanie, o ile rozumiem, nie tylko uwolnienie, ale także z minimalnym zniszczeniem, z minimalnymi ofiarami zarówno personelu wojskowego, jak i cywilów. Ponieważ jest to nasze terytorium. I nie chcesz, aby Kherson został ranny.

Idealną opcją jest zmuszenie Rosjan do odejścia, gdy wychodzili od węża, „gestu dobrej woli”. To jest optymistyczny scenariusz, ale dla mnie jest to dość realistyczne. Jeśli chodzi o inne obszary frontu. ISW przekazało analizy, że uchwyciliśmy określony przyczółek na północnym brzegu donetek Seversky, mamy pewne sprzeczne działania. Rozumiem, że są bardziej taktyczne. Główne wydarzenia odbywają się tutaj na południu, w regionie Kherson.

Ile wydanych osad z początku tego kontrataków możemy już przekonać? Myślę o tuzinie. Licznik nie jest tak szybki tak wielu Ukraińczyków i jest trudny. Nawet za kilka miesięcy Rosjanie udało się wzmocnić swoje pozycje w Kherson, że niezwykle trudno jest ich uderzyć.

Czy naprawdę będziemy w stanie odrzucić wojsko poprzez Ordlo i Krym, które zostały wzmocnione przez 8 lat? Myślę, że nie można tutaj zrobić mechanicznego przeniesienia sytuacji w regionie Kherson do Donbas lub Krymu. Chciałbym przypomnieć, że na przykład w pierwszej wojnie światowej Niemcy przegrały, gdy jej wojska stały w pobliżu Paryża. I na każdym kawałku Niemiec nie było żołnierzy obcego państwa.

Z mechanicznego punktu widzenia Niemcy w tym czasie kontrolowały większość terytoriów spoza Niewcerza. Ale jednocześnie przegrała wojnę na ziemię - była to porażka i poddała się. Dlatego nie jest to mierzone przez takie rzeczy. Dynamika jest tutaj bardzo ważna. Sytuacja w samej Rosji jest ważna. Na przykład myślę, że wydanie Khersona będzie miało poważne konsekwencje dla Rosji. Nie na nic, teraz zmieniają swoją propagandę i już przygotowują ludzi - muszą okazać sukces.

Co to jest mordercze imperium? Utrata wojny imperialistycznej. To było tyle razy w historii. Podkreślam, że nie jest to opinia wojskowa, ale bardziej polityczna, ale nie sądzę, że będziemy musieli zostać zwolnione fizycznie na każdym kawałku terytorium ukraińskiego.

Myślę, że na pewnym etapie, kiedy widzimy początek takiego złamania, do którego się teraz zbliżamy, i zacznie się poważna utrata rosyjskich żołnierzy, może to mieć wpływ na domino i wszystko może się rozpaść w ciągu jednego dnia. W ciągu jednego dnia reżim Putin może przestać istnieć. To jest różnica: systemy demokratyczne, na pierwszy rzut oka, są niestabilne przez cały czas - coś się dzieje, coś się zmienia. Ale są zasadniczo bardzo stabilne.

Ponieważ polegają na ogromnych masach ludzi. Dlatego nie można dokładnie przetłumaczyć. Nie chodzi o to, jak wzmocnili Krym. Nie będziemy musieli go złamać. Pokazaliśmy już, że możemy trafić na miejsca wojskowe na Krymie. Jest to bardzo ważny i bardzo poprawny krok. I punkt ogólnej dynamiki. Czy Rosja może zatrzymać okupowane terytoria ukraińskie, czy nie. Chcę jednoznacznie powiedzieć, że tego nie zrobię. Na dłuższą metę imperium rosyjskie jest skazane.

I Putin przyspieszył wszystko 24 lutego. To znaczy, co mogło istnieć od dziesięcioleci, teraz myślę, że to dobre wydarzenie. Ukraina walczy z Putinem i jego reżimem lub wszystkimi Rosjanami? Jeśli reżim upadnie, czy Rosjanie będą chcieli kontynuować wojnę? A może nie mają tak masowego pragnienia kontynuowania wojny, jak mówi rosyjska propaganda? Oczywiście Ukraina walczy z rosyjskim reżimem. Ogólnie rzecz biorąc, myślę, że jest to pionowa wojna z poziomą.

Państwo rosyjskie jest pionem, nie ma rosyjskiego społeczeństwa. Nie możemy walczyć z rosyjskim społeczeństwem tylko dlatego, że nie istnieje. Walczymy z władzami rosyjskimi, państwom rosyjskim. Ukraina jest poziomą. W rzeczywistości nikt na Ukrainie nie walczy o Zelensky lub innego polityka. Ludzie walczą o swoją ziemię, o swoją wolę, o przyszłość, o swoje dzieci, wnuki. Może to zabrzmieć żałosnie, ale tak wszyscy czują. Chronimy nasz dom.

Armia jest w wojnie, pomaga wolontariusze - większość Ukraińczyków jest w rzeczywistości zaangażowana. Wraz z upadkiem tego reżimu w rosyjskim społeczeństwie będzie dużo otrzeźwiające. Jest głęboko chory, wymaga decynalizacji, posłów, deimperializacji. Ale te procesy pójdą szybko. Myślę, że otrzeźwianie będzie bardzo trudne. Będzie to coś takiego, co wydarzyło się w nazistowskich Niemczech po przegranej w II wojnie światowej.

Zarejestrowałeś w Radzie Rezolucja projektu w sprawie uznania państwowej suwerenności Czeczenińskiej Ichkera. Twoim zdaniem, czy to naprawdę zagłosuje w radzie? Czy ruchy krajowe w Federacji Rosyjskiej zmieni sytuację w Rosji? Z boku może się wydawać, że obywatele w warunkowym Tatarstanie lub Buryatii są zadowoleni, a nie protestują, nie starają się zdobywać własnej suwerenności.

Jeśli mówimy o Ichkerii, to oczywiste jest, że obywatele starali się zdobyć własną niezależność. Dzisiaj stanęliśmy w obliczu rosyjskiego samochodu wojennego, który bał się cały świat. W dużej mierze obaliliśmy ten mit. Ale w tej chwili ta maszyna jest potężna i złożona. I cały świat nam pomaga. Mały walczył z nią od lat bez żadnego wsparcia z zewnątrz. To w rzeczywistości ogromny wyczyn.

I mają ogromne pragnienie uzyskania niezależności, która nigdzie nie mogłaby zniknąć. Fakt, że zostali oswożeni, został faktycznie zniszczony przez 20% wszystkich mieszkańców Ichkerii. Fakt, że wydarzyło się ludobójstwo Czeczeńskie - drugi w ciągu ostatnich stu lat jest prawdą. Ale fakt, że istnieje ogromny potencjał woli i niezależności, wydaje mi się to dla wszystkich. To samo dotyczy Tatarstan lub innych republiki krajowych w Federacji Rosyjskiej.

W takich społeczeństwach wszystko to wydaje się cicho, dopóki w pewnym momencie zamieni się w wulkan. Dlatego jestem pewien, że Ukraina musi wstrząsnąć Rosją od wewnątrz. Im szybciej w tym kierunku, tym lepiej. To w każdym razie odwraca uwagę wroga. I może to być decydujący moment. Dlatego myślę, że musimy podjąć odpowiedni kurs polityczny i podjąć odpowiednie kroki polityczne. Nie rozumiem, dlaczego na przykład ta rezolucja nie jest rozważana w komitecie profilowym Rady.

Dlaczego nie przełamaliśmy stosunków dyplomatycznych z Lukashenko. Dlaczego nie współpracujemy z zniewolonymi ludami Federacji Rosyjskiej. To nie tylko Czeczen, nie tylko Kaukaz. Powinno to być częścią naszej polityki. Nie mamy dokąd wycofać się po 24 lutego. Wszystko. Mamy egzystencjalną konfrontację z Imperium Rosyjskim. Mówię nie w perspektywie krótkoterminowej, nie 1-2 lat, ale w obiecującym średnim okresie. Albo pokonamy Rosję, albo nie pozwoli nam to normalnie żyć.

Jakie sankcje wobec Federacji Rosyjskiej nie wystarczą z Zachodu? Co jest potrzebne, aby jej maszyna wojskowa przestała działać? Oczywiście: olej, gaz. Możesz także powiedzieć więcej: są wśród nich banki, wśród których tylko niewielka część i Swift, które również odłączyły niewielką rolę i sankcje osobiste, podlegały kompleksowym sankcjom. To wszystkie ważne kroki, należy to zrobić.

Ale sektor ropy i gazu Rosji jest radykalnie, ponieważ jest to 2/3 ich eksportu, połowa budżetu państwa Federacji Rosyjskiej. Dlatego wszystko, co jest teraz omawiane w tym kierunku, w tym ustalenie marginalnej ceny, jest właściwymi krokami. Nie wiem, jak to działa, ponieważ jest to do pewnego stopnia wyjątkowe zjawisko we współczesnej historii. Rozumiemy, że nie wszystkie potężne kraje są gotowe do do niego dołączyć.

Tak, nie jest to fakt, że Indie i Chiny będą chciały dołączyć do krańcowej ceny. Ale czy będą chcieli skorzystać z tej sytuacji, w której faktycznie dyktują Rosję? Myślę, że odpowiedź jest oczywista. Nie mają sentymentów do Federacji Rosyjskiej. Mają swoje zainteresowania. Porzucenie rosyjskich zasobów naftowych i gazowych może trafić w gospodarki krajów rozwiniętych, więc trudno im podjąć te kroki.

Tutaj jednak należy wygrać, że tę wojnę o wyczerpanie musi zostać wygrana. Każda wojna może mieć trzy opcje wykończenia. Zwycięstwo jednego z krajów lub PJSC. Podczas gdy sytuacja jest bardziej jak Pat. Nie ma zwycięstwa Federacji Rosyjskiej, jednak mało prawdopodobne jest zwycięstwo Ukrainy w krótkim okresie. Ale Pat jest bardzo złą opcją dla całego świata. Ponieważ będzie to oznaczać pogorszenie wszystkich możliwych kryzysów.

Do 24 lutego aktywnie krytykowałeś istniejące władze, a zwłaszcza Zelensky. Czy twoje podejście do prezydenta zmieniło się po pełnej inwazji? Skrytykowałem prezydenta Zelensky'ego. Але в умовах війни для мене не існує президента Зеленського, а є верховний головнокомандувач Зеленський.

Нам треба всім об'єднатися і максимально підтримувати верховного головнокомандувача, що я й намагаюся робити. Підтримка — це допомагати і щось робити. Однак дуже важливо звертати увагу на проблеми й недоліки. Я це роблю, але дуже рідко, причому всередині країни.

Я, до речі, й до 24 лютого не використовував закордонні майданчики для внутрішньополітичної боротьби. Я вважаю це в принципі неправильним. Намагаюся підтримувати там, де можу, зокрема й на дипломатичному фронті, інформаційному, волонтерському.

Що стосується більш персонального ставлення. Безумовно, я вважаю, що Зеленський після 24 лютого повів себе гідно. Він боронить країну, докладає до цього всі свої зусилля. Він гідно виконує обов'язки верховного головнокомандувача.

І на міжнародному фронті представляє державу і робить це ефективно, результативно. У мене є багато питань по тому, що відбувалося до 24 лютого, однак сьогодні вже немає особливого сенсу їх ставити, бо це вже пройшло. Найголовніше — щоб з цього були зроблені висновки.

Ці питання ми все одно будемо обговорювати, але вже після перемоги і повернення до якогось нормального життя. Нині Зеленський, мені здається, більше вірить персоналіям, ніж інституціям. Це була системна проблема до і вона залишається зараз.

Втім, нині це може бути навіть виправдано — все-таки воєнний час. Безумовно, будь-який воєнний час створює певні ризики для демократії і верховенства права. І, на жаль, я бачу певні речі, і про них я говорю.

Якісь незрозумілі позбавлення громадянства, ігри "хто куди їде" і якийсь волюнтаризм. У Зеленського зараз серйозне випробування світового масштабу. Я бачу певні тенденції, які мене непокоять.

І я сподіваюся, що Зеленський і його найближче оточення будуть пам'ятати, що ми воюємо не тільки за незалежність, але й за наші цінності. Українці ніколи й нікому не дозволять тут побудувати другу Росію.

Дуже важливо, щоб ми, перемігши в цій війні, зберегли демократію й верховенство права. Нардеп Олексій Ковальов став відкритим колаборантом і перейшов на сторону РФ. На Вашу думку, чи багато ще у Раді таких потенційних або "сплячих" колаборантів? Хороше запитання.

Я, звичайно, точно не знаю, але припускаю, що він — далеко не поодинокий випадок. Просто його рідна територія була окупована. Якби, не дай боже, окупація охопила б більшу частину України, то цілком можливо, що ми могли побачити більше таких ковальових.

Я хочу нагадати, що Ковальов був депутатом від правлячої партії, купляв телеканал і вів активну діяльність. І у мене є великі сумніви, що він після початку вторгнення вирішив, що любить Росію. Я припускаю, що він був довгий час агентом.

А це означає, що він міг довгий час працювати в Раді, шукаючи і вербуючи інших. Крім того у нас є окрема група. Якщо щось виглядає як качка, крякає як качка і літає як качка, то це напевно і є качка.

Я кажу про ОПЗЖ, представники якої виглядали і діяли переважно як російські агенти. І представники цієї партії фактично стали ядром для окупаційних адміністрацій. Партія заборонена, фракція розвалилася, а всі депутати абсолютно на місці.

Виходячи зі складу фракції політсили, від якої їх обрали, вони створили прямі юридичні підстави для позбавлення їх мандатів. Ми можемо, не порушуючи Конституцію, прийняти рішення щонайменше по більшості з них.

Ще одна підстава — виїзд депутата з України на постійне місце проживання в іншу країну. І у нас є дані, що частина депутатів колишньої ОПЗЖ виїхали ще до вторгнення (що теж, до речі, багато про що говорить) і відтоді не заїжджали в Україну.

Звичайно, тут має працювати СБУ і слідство в першу чергу, однак ми й політично маємо прибрати цей "русскій мір" з українського парламенту. А в інших гілках української влади, окрім парламенту, є потенційні колаборанти? Вони точно є, в цьому немає сумнівів.

Навіть серед співробітників СБУ є підозрювані, затримані через можливу роботу на РФ. А це ж Служба безпеки. А скільки таких агентів в уряді, в інших органах влади. На жаль, Україна певною мірою була просякнута цією агентурою. Їх потрібно знаходити й знешкоджувати.

А наша агентура є у російській владі? Я сподіваюся, що є. Але я не знаю відповіді на це запитання. Якщо б знав, то все одно не міг би відповісти. Однак багатьох у світі здивувала українська армія. І я думаю, що українські спецслужби багато в чому здивували.

Я вірю нашим українським офіцерам, патріотам. Скільки, на вашу думку, триватиме війна? До нашої перемоги. А по часу скільки це може зайняти? Пів року, рік, два? Різні оцінки звучать. Це як робити припущення на кавовій гущі.

Станом на зараз найімовірнішим виглядає те, що ми виходимо в наступний рік, що зимою буде послаблення бойових дій у зв'язку з погодними умовами і виснаженням обох сторін.

Зима буде таким етапом з військової точки зору, коли кожна зі сторін буде намагатися максимально посилитися. З політичної точки зору, найкращим російським генералом завжди був один — це "генерал мороз". Тому Росія спробує максимально цим скористатися.

Ми це вже бачимо по Празі, по Парижу. Я думаю, що все це буде поглиблюватися, створюючи кризи всередині вільного світу. Це буде дуже складна й гаряча зима. І, мені здається, що великою мірою весною визначиться результат цієї війни.

Однак є й інші сценарії, оптимістичніші для нас. Все може посипатися і швидше. Дуже умовно кажучи, цього вечора може статися переворот в Кремлі і якісь події можуть розгорнутися в іншому ключі.

Гірший для нас сценарій — що вони можуть поновити серйозний наступ, захопити нові серйозні українські території — я вважаю неймовірним взагалі. І є ще один сценарій, про який я маю сказати для ваших читачів. Зима буде дуже складною для України.

Я звернувся би до людей з тим, що потрібно готуватися. Можливо, що Росія вдарить по інфраструктурі великих міст. І до цього треба готуватися, розуміючи що і як ви будете робити для того, щоб пережити цю зиму. А Росія точно сподівається на зиму.