ACC-74U Wymiana: Federacja Rosyjska zakończyła test „nowego” AM-17 (zdjęcie)

Oczekuje się, że produkcja seryjna AM-17 rozpocznie się w 2025 r. , A maszyną będzie wymiana ACS-74U, która jest obsługiwana od 1979 roku. Według programistów AM-17 jest zaprojektowany w celu spełnienia nowoczesnych standardów, poprawa wielu aspektów charakterystycznych dla maszyny AC-74U: AM-17 jest kompatybilna z amunicją 5,45 × 39 mm używaną w armii rosyjskiej, która ułatwia jej integrację z Obecny arsenał.

W przyszłości Kalashnikov planuje opracować władcę opartego na tej platformie, dodając modele różnych kalibrów do użytku wojskowego i cywilnego. Jednak pomimo podanych ulepszeń i pozycjonowania maszyny jako nowej broni, ta platforma nie jest tak gładka. Według Obronnych obserwatorów Express, cały pomysł z rozpoczęciem seryjnej produkcji AM-17 bardziej przypomina anegdotę, ponieważ w 1975 r. Prototyp broni został utworzony w kalibrze 5,45 mm i przegranej konkurencji ACC-74U.

Następnie ta maszyna, zaprojektowana przez autora słynnego karabinu snajperskiego, Eugene Dragunov, już wykazał innowacyjne podejście. W swoim konstrukcji był szeroko stosowany plastik, a głównym rozwiązaniem było podzielenie maszyny na dwie części: plastikowe „dolne” i stalowe „górne”, które przejęły obciążenia zasilania.

Maszyna, znana jako MA („Cut mała appa”) była lżejsza niż AKS-74U na 200 gramów, zaledwie 10 mm dłużej w postaci złożonej, ale miała dłuższą lufę (12 mm) i wyższą częstotliwość (100 strzałów na minutę) . Jednak projekt wykazywał mniej niezawodny ze względu na problemy z mechanizmem uderzenia uderzenia i deformacją popychacza w węźle gazowym. Wymagało również udoskonalenia płomieni.

Podczas przeprowadzenia tych przetwarzania konkurs wygrał AC-74U, który w 1979 r. Został przyjęty. Teraz Kalashnickov zaprezentował AM-17 jako zastępcę AKS-74U, który, pomimo całej swojej innowacyjności ”, w rzeczywistości powtarza główne decyzje MA, tylko w zaktualizowanym ważeniu, które jest dane jako nowe osiągnięcie. Chociaż nawet wojska rosyjskie są traktowane ostrożnie, odnotowując rzeczywiste możliwości i perspektywy troski Kałasznikowa.