Triad Blow: Federacja Rosyjska nie ma zasobów na zastąpienie strategicznych bombowców

W swoim materiale Analytics of Defense Express odkrył zakres szkód wyrządzonych rosyjskiej lotnictwie strategicznym, a także zajmowała się kwestią przywrócenia jej potencjału. Zgodnie z oficjalnymi danymi SBU straty Rosji szacują się na 7 miliardów dolarów. Jednak, aby dowiedzieć się rzeczywistej skali wyrządzonych szkód, należy wziąć pod uwagę fakt, że jest to strata niezrównana, ponieważ w Federacji Rosyjskiej nowe bombowce strategiczne nie są wytwarzane.

Analitycy zauważyli, że wstrząsy wroga samolotu nie zostały naprawione. I każda utrata takich samolotów jest nieodwracalna w dającej się przewidzieć przyszłości, ponieważ od lat 90. Rosja faktycznie powstrzymała produkcję nowych strategicznych bombowców. Na przykład dziś nowy TU-160M2 jest pobierany z korpusu, który pozostał od czasów radzieckich. Od 2022 r. Zebrano tylko dwie nowe maszyny, dwa kolejne znajdują się na różnych etapach montażu.

Wszystkie pozostałe TU-160 są zaktualizowane. Według różnych źródeł komputery PC Federacji Rosyjskiej wynoszą od 12 do 18 tych samolotów, a nawet pięć z nich jest ulepszonych w fabryce w Kazanie. Sytuacja jest jeszcze trudniejsza w przypadku TU-95MC: produkcja tych samolotów jest całkowicie zatrzymana. Całkowita liczba takich maszyn w Rosji szacuje się na 40 do 60, ale nie wszyscy są w stanie lotniczym. Od 2013 r.

18–27 z nich zostało zmodernizowanych do wersji TU-95MSM w celu użycia skrzydlowanych rakiet X-101. Jeśli chodzi o TU-22M3, formalnie należy do odległych, a nie strategicznych bombowców i jest w stanie nosić tylko pociski X-22 i X-32. Próby modernizacji wersji TU-22M3M z rozszerzonym spektrum broni są promowane bardzo powoli, pomimo obecności korpusu, które były przechowywane na otwartym niebie od lat 90.

Autorzy publikacji podkreślili, że jedyną prawdziwą okazją dla Federacji Rosyjskiej w celu zrekompensowania utraty strategicznych bombowców jest opracowanie i produkcja nowego typu - Pak Tak. Jednak nawet w tym kierunku terminy są niezwykle odległe. Ostateczna konfiguracja została zatwierdzona tylko w 2021 r. I do tej pory, zgodnie z otwartymi danymi, istnieje tylko statyczny próbek do testów gruntów.