Przy prędkości 12 metrów rocznie. „Gate To Hell” w Rosji otwiera się z niesamowitą prędkością

Naukowcy odkryli, że szerokość gigantycznej depresji na Syberii osiągnęła już 990 metrów i nadal rośnie. „Brama do piekła”, oficjalnie znana jako krater lub megaobalny batpagai, został po raz pierwszy odkryty na zdjęciach satelitarnych z 1991 roku po upadku stoku na Highlands na Dalekim Wschodzie od Rosji. W wyniku upadku pozostałego wzgórza warstwy wiecznej wiecznej zmarzliny, które pozostały zamrożone przez ostatnie 650 000 lat, sprawiły, że na żywo pisze naukę.

Od tego czasu naukowcy obserwowali, jak Magobal Batpai, znany również jako „brama do piekła” na Syberii, nieustannie rozszerzyła się. W nowym badaniu naukowcy stwierdzili, że skała lub górna ściana metody Batgasa wycofuje się z prędkością około 12 metrów rocznie, a powodem jest topienie wiecznej wiecznej zmarzliny. W tym samym czasie część nachylenia wzgórza, które upadło i spadło w głębokość około 55 metrów pod górną ścianą, niesamowicie się topi i zlewa.

W centrum uwagi. Technologia pojawiła się w kanale telegramowym. Subskrybuj, aby nie przegapić najnowszych i najbardziej natrętnych wiadomości ze świata nauki! Według grupy badawczej, której wyniki zostały opublikowane w magazynie Geomorphology, „Brama do piekła” na Syberii rośnie co roku o niesamowite 1 milion metrów sześciennych jako wieczna wieczna zmarzlca.

Oznaki szybkiego topnienia są szeroko rozpowszechnione i są obserwowane na obszarach arktycznych i subarktycznych bogatych w wieczną wieczną zmarzlinę, ale ilość lodu utraconego w tym regionie jest jeszcze bardziej niesamowita. W 2014 r. Szerokość mega budowania na Syberii wynosiła 790 metrów, więc zaledwie 10 lat „Gate To Hell” otworzyła 200 metrów.

Należy zauważyć, że dla naukowców nie było zaskoczenia, że ​​mega budowanie się rozszerza, ale po raz pierwszy obliczyli objętość stopu, która została zabita z krateru. W swojej pracy zespół korzystał z obrazów satelitarnych, pomiarów terenowych, a także danych obrazu laboratoryjnego z Batgai. Wyniki wskazują, że obszar lodu i złoża, które stopiły się po upadku, jest równoważne z ponad 14 dużymi piramidami GIZA.

Naukowcy odkryli również, że w ciągu ostatnich 10 lat prędkość upadku pozostała stosunkowo stabilna: topnienie występuje wzdłuż górnej ściany na zachodnich, południowych i południowo -wschodnich krawędziach krateru. Naukowcy twierdzą, że pomimo faktu, że „brama do piekła” na Syberii nadal się rozwija, prawdopodobnie istnieje limit, o ile to możliwe.