Polska obrona powietrzna przed rakietami Federacji Rosyjskiej. Czy sąsiedzi Ukrainy pomogą

C-300 i bieguny bukowe pod traktatem Warszawskim nie miały czasu. Tak, Polska ma 48 samolotów F-16, ale jest pytanie, jakie rolnictwo jest pod nimi rakieta powietrza. Ponadto, myśliwce nie można powalić na balkonach, więc obliczenia tutaj i konieczne jest rozpoczęcie od elementu naziemnego, który można w teorii pękać lub „zniknąć”.

Ponadto Polaki, z ograniczonymi zasobami ich zasobów, dały nam środki obrony powietrznej w dość przełomowych opowieściach na przykład, „odparowali” C-200 w 2023 r. I były wskazówki, które „odparowały” w naszych kierunek. Najwyraźniej nie ma nawet operacyjnego systemu wymiany danych między dwoma krajami, w których rosyjska rakieta lub Shahamed leci strzelać.

Jeśli mówimy o regularnym zaangażowaniu polskiego sprzętu obrony powietrznej, to z naszej strony konieczne jest nakreślenie politycznego formatu prowadzenia takiej operacji. Można to nawet nazwać „specjalną operacją anty -air” i, na przykład, obiecać Polskę, że zrekompensujemy je kosztami „Petriotów” podczas służby bojowej. Po prostu, bez odpowiednich gwarancji politycznych z naszej strony, nikt nic nie zrobi. Niemcy pracują od 2022 r.

Nad uruchomieniem własnej produkcji pocisków do Patriot. A w Hiszpanii w 2024 r. Była wiadomość, że ten kraj będzie produkować okablowanie pocisków dla „Petriotów”, które zostaną wyprodukowane w Niemczech. Ale z jakiegoś powodu nie ma kraju w łańcuchu produkcji „Petriotów”, chociaż prawdopodobnie jesteśmy najbardziej palą potrzebą kompleksów tego typu na planecie.

Konieczne jest spojrzenie nie tylko na „magię dużych liczb”, to znaczy na przykład planuje kupić 1000 czołgów lub 600 SAU lub 96 „apacherów”, ale także na „magię małych liczb”, to znaczy , ponieważ słupy są systematycznie promowane podczas wdrażania tych planów. Na przykład, teraz faktyczne dostarczanie czołgów K2 Korei Kreańskiej dla armii polskiej wynosi półset samochodów rocznie.

Następnie konieczne jest wprowadzenie poprawki, aby jednostka zbiornika nabiera pełnej zdolności walki w polskich standardach w ciągu 2-3 lat. Wszystko pokazuje, że skala polskich planów ponownego wyposażenia jest „naładowana” na dłuższą metę. Mogą wystąpić nawet projekty podwójne: jeden z zasobów profilu w słupach napisał o obliczeniach dotyczących adaptacji Mig-29 pod małą rakietą satelitarną (ale może być z łatwością pocisk aerobalistyczny).