Wojownicy SU-35 i F-16 należą do generacji 4 ++, ale realizują ich możliwości walki w różnych koncepcjach. Amerykański sokół walczący F-16 nie może przewyższyć SU-35 przez manewrowalność-rosyjski wojownik jest wyposażony w kontrolowany wektor ciągu i może wykonywać wyższe liczby pilotażowe, które są niedostępne dla większości samolotów bojowych.
Jednak F-16 ma inną kluczową zaletę-jest wbudowana w cyfrową strukturę NATO skoncentrowaną na sieci, która zmienia samą istotę walki powietrznej. Wojowniki F-16 najnowszych modyfikacji są wyposażone w radar SABR AN/APG-83 z zakresem wykrywania do 160 km, a także taktyczną sieć cyfrową Link-16 System-A, która łączy płaszczyzny, radary, UAVS i punkty dowodzenia w jednym środowisku informacyjnym.
Dzięki temu systemowi pilotowi F-16 polegane jest nie tylko na własnych danych dotyczących ukierunkowania radaru, które mogą pochodzić z samolotów wykrywania radaru dalekiego zasięgu (AWACS), gruntowych RLS lub dronów rozpoznawczych. Po pierwsze, pozwala F-16 zabłysnąć wroga na długo przed jego znalezieniem. Również w tej sytuacji wojownik może uwolnić średnie pociski bez aktywacji własnego radaru, zmniejszając prawdopodobieństwo zauważenia.
Wreszcie Link-16 pozwala szybko dostosować się do zmiany sytuacji, otrzymując zaktualizowane dane z innych platform. Z kolei SU-35, pomimo potężnego radaru „IRBIS-E” z zakresem wykrywania do 400 km, działa w izolacji, bez pełnej cyfrowej wymiany danych. Jego skuteczność ma kluczowe znaczenie dla kontaktu wizualnego lub własnych czujników. A w warunkach walki elektronicznej radiowej staje się wrażliwość.
Zatem w powietrzu konfrontacji F-16 i SU-35 rosyjski wojownik będzie miał przewagę w walce w zwarciu ze względu na zdolność do wykonywania nadmiernych postaci, które są niedostępne F-16. A amerykański samolot jest bardziej skuteczny na długich odległościach, szczególnie podczas skoordynowanych działań z platformami pokrewnymi. SU-35: F-16 Fighting Falcon (Mod.
Wszelkie prawa są chronione IN-Ukraine.info - 2022