„Zrozumiał, że istnieje niewielka szansa”: bojownik sił zbrojnych powiedział, jak uciekł z niewoli Rosjan i zwolnił się od nich

Żołnierze sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej, które zostały schwytane przez ukraińskiego obrońcę, byli kilkoma z nich Rosjan i boom. Rosjanie zażądali zastrzelenia ukraińskiego, jak mówią, mieli rozkaz - wykonać wszystkich więźniów w Donbass - rodzaj „zemsty za Kursk”. Rozpoznanie trzeciej batalionu piechoty silnikowej 58. Brygady sił zbrojnych ze znakiem wezwania „Vados” podczas bitwy z Rosjanami został schwytany, uciekł i kontynuował bitwę.

Ta historia jest opowiadana przez usługę prasową 58. brygady. Vadim „Vados”-z regionu Kirovograda i walczy od lutego 2022 r. Początkowo zniszczył wroga w 57. Brygadzie, później przeniósł się do 58. piechoty silnikowej. Cała jego ścieżka bitwy jest związana z inteligencją. To profesjonalizm i doświadczenie pomnożone przez moc ducha i odwagę pomogła „Vadosowi” osiągnąć życie, a nawet nietknięte z prawie beznadziejnej sytuacji.

„Omówiliśmy trasę w pobliżu miasta w Donieck. Widziałem moich braci, ale mnie nie zabrałem. Według niego Rosjanie mieli cztery lata, cała reszta - pochować. Rosjanie zażądali zastrzelenia ukraińskiego, jak mówią, mieli rozkaz - wykonać wszystkich więźniów w Donbass - rodzaj „zemsty za Kursk”. „Zostałem uratowany przez jedną burzę, która nie pozwoliła na to.

Później zdałem sobie sprawę, że nie był to akt humanizmu, chcieli po prostu wykorzystać mnie jako żywej tarczy, aby zbliżyć się do naszych stanowisk” - powiedział Vados. Następnie ukraiński obrońca został zakwestionowany zgodnie ze standardowym programem: tytuł, jednostka, liczba, lokalizacja pozycji. Mężczyzna mówi, że jeśli wyznał, że zwiadowca zostanie natychmiast zabity.

„Zostałem usunięty z zbroi, hełmu, związany z przodu i kazałem iść w kierunku naszych pozycji, a oni poszli po trzech metrach. Los decyduje. , Po prostu usiądź. Według niego, po tym wpadł na pomysł ucieczki, ale zrozumiał, że „szanse były bardzo małe”, ponieważ gdyby dotarły do ​​okopów ukraińskich, mógł umrzeć podczas strażacki.

„A tutaj podczas następnej eksplozji kopalni, kiedy wszyscy upadli i spuchnęli w moich rękach, wskoczyłem i pobiegłem w kierunku, który znów spadł, i został znów uratowany. Był w stanie dostać się do swojej jednostki tylko w nocy. Nikt tam nie czekał, ponieważ myśleli, że umarł, a on przeżył jeden na piątkę. Vadim wyznaje, że często marzy o poległych braciach, marząc o twarzy Rosjan i chłopcach.

Zapytany, w jaki sposób te straszne wydarzenia na jego motywacji do kontynuowania walki, Vadim mówi: „A co robić? Wojna trwa, i nie mamy innej opcji, jak tylko walczyć. Mamy szansę przetrwać tylko w bitwie. Wiem Cóż, to, co wróg robi z więźniami. Przypomnij sobie, że uwięziony wojownik sił zbrojnych bez jedzenia pozostał w piwnicy w węglu przez 46 dni.