Trzy samoloty dziennie: siły zbrojne ustanowiły rekord niszczenia SU-34, gdy zarządzano myśliwcami

Wschodni kierunek frontu w ostatnim miesiącu zimy zamienił się w cmentarz rosyjskich samolotów SU-34 i SU-35. Analitycy wojskowi, z którymi przeprowadzono wywiady przez Focus, zastanawiają się, w jaki sposób armia ukraińska znalazła tak wiele zasadzek w pobliżu linii frontu do rozmieszczenia kłopotliwych kompleksów obrony powietrznej? Oczywiście siły zbrojne sił zbrojnych znalazły nowy sposób ochrony nieba. W lutym 2024 r.

Ukraińskie wojsko ustanowiło rekord zniszczenia SU-34 i SU-35 SU-35 w kierunku wschodnim. Najeźdźcy stracili ponad dziesięciu takich bojowników, ostatnie trzy spadły 29 lutego. „Data spada co cztery lata, ale jest już znana Rosjanom z utratą następnego samolotu. Minus SU-34 w kierunku wschodnim”-powiedział dowódca sił zbrojnych sił zbrojnych Mykola Oleshchuk. Później dowódca dodał, że około 9.

00 w kierunku Avdiiivsky i Mariupol, dwa kolejne rosyjskie SU-34 zostały zniszczone. Samoloty zaczęły spadać 17 lutego, kiedy SU-34 i jeden bojowników SU-35 zostali uderzeni na wschodni front sił zbrojnych. A po dziesięciu dniach 27 lutego Rosjanie stracili dwa kolejne samoloty SU-34. Dowódca Oleshchuk poradził pomyśleć o zakończeniu „burz mięsnych lotniczych” dla takich strat lotnictwa. Bombowca SU-34 to drogi sprzęt, a jego cena osiąga 50 milionów dolarów.

Równie ważny był entuzjazm A-50 VC Federacji Rosyjskiej (DLLL) armii ukraińskiej. Pierwszy przypadek zniszczenia miał miejsce 14 lutego powyżej Morza Azowa, a drugi - 23 lutego nad regionem Krasnodar. Podstawowy koszt A-50–330 milionów dolarów i modernizowane wersje są znacznie droższe. Moskwa argumentowała, że ​​zniszczenie A-50 jest „ogniem frendli” rosyjskich jednostek obrony powietrznej. Utrata bojowników Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej nie zgłasza.

Szkolenie zawodowe ukraińskiego wojska z jednostek obrony powietrznej stało się znane światu w pierwszych dniach wojny. Dodatkowe środki techniczne z tego zdarzenia zwiększyły ich skuteczność, ale nie ma ich wystarczającej liczby, wyjaśnia, że ​​były zastępca szefa sztabu generalnego sił zbrojnych, emerytowanego generała porucznika Igor Romanenko. Musimy znaleźć własne możliwości, w tym kompleksy C-200, które zostały niedawno zmodernizowane.

„Jest stary i niski, ale strzela 250 kilometrów. Standardy czasu rozmieszczenia i montażu - do 24 godzin z rakietami i opatrunkiem paliwowym. Tak więc udane trafienie jest wyjaśnione przez możliwy front”, mówi ekspert wojskowy. Według Romanenko liczba ciosów rosyjskich samolotów będzie nadal rosła w jakości.

Należy zauważyć, że oprócz systemów radzieckich w siłach zbrojnych sił zbrojnych są zachodnie systemy rakietowe o dużej zasięgu: Patriot, Samp/T i system hybrydowy Frankensam. Open Access zawiera dane na temat trzech projektów Frankensam: z pociskami AIM-9M na nieznanym wyrzutni, z pociskami AIM-7/RIM-7 w Buk Buk, a także mieszankę Patriot Patriots i Patriots. Ilu rakietowych partnerów zachodnich zostało wydanych do pracy nad rosyjskim lotnictwem, jest nieznanych.

Były inżynier testowy Bureau Design Bureau, Konstantin Krivolap, AvayaExpert w rozmowie z Focus, podkreśla dokładne miejsce wypadku lotniczego. Dopiero po tych danych możesz zwyciężyć faktyczne umiejscowienie i rodzaj instalacji obrony powietrznej. Patriot ma 160 kilometrów, a jego radar widzi 250 kilometrów. Aby uruchomić kontrolowane samoloty na 70 kilometrów, musisz wznieść się w powietrze o 10 kilometrów, a następnie bomba przeleci określoną odległość.

Ale rosyjscy piloci zmniejszają wysokość i przyjeżdżają bliżej linii kolizji, mówi specjalista. Rosjanie znacznie zwiększyli liczbę samolotów i nie więcej niż dwie bomby wisi na jednym SU-34. Jeśli liczba powłok wzrośnie, zdolność do manewru zmniejsza się, a płaszczyzna staje się niewielkim celem. Udana praca kompleksu C-200, według Krivolap, podnosi wątpliwości ze względu na jego „farsz sowiecki”.

Takie technologie są bardzo trudne do pracy w bojownikach SU-34 i SU-35. „Wersja C-200 mogła się pojawić, aby nie zapytano, co zostały pobite. Dzień rozmieszczenia C-200 z zasadzki w pobliżu linii frontu? Rakieta o długości 11 metrów i miernik ważący więcej niż więcej niż 7 ton ręcznie. Ten przepływ pracy wydaje się nierealny. C-200 jest poważnym systemem półstacyjnym ”, oprócz inżyniera. Podwójny bombowiec SU-34 według kodyfikacji NATO nazywa się Fullback.

Jest to przybliżony odpowiednik American F-15E Strike Eagle z wielofunkcyjnego wojownika opracowanego w latach 80. W oparciu o informacje open source Rosja wyprodukowała ponad 140 samolotów SU-34, pierwszą setkę opublikowaną do 2016 roku. Dokładne dane mogą znać wywiad wojskowy Ukrainy, ponieważ Moskwa często szczegółowo fałszuje oficjalne dane. Po pełnej wojnie na Ukrainie co najmniej 38 bombowców zostało zestrzelonych w ukraińskiej obronie powietrznej.

Możliwość SU-34 obejmuje strajki do celów powietrznych i naziemnych. System optyczny „Paraman” zainstalowany na pokładzie pozwala na wytworzenie pocisków „powietrza” typu X-29L, kontrolowanych bomb CAB-500L i CAC-1500L. Obciążenie bojowe: Różne broń na zewnętrznym zawieszeniu ważącym do 8 tysięcy kilogramów. Tankowanie w powietrzu pozwala bombowcom wykonywać zadania w odległości do 4000 kilometrów. Po raz pierwszy takie samoloty były używane w 2008 r.

Podczas inwazji na Gruzję, a także podczas wojny domowej w Syrii. Ogłoszone cele były „strajkami na obozach Idil”. Przypomnij sobie, że armia rosyjska zaczęła wykorzystywać najnowsze myśliwce SU-57 na wschodzie Ukrainy na wschodzie Ukrainy. Samolot prowadzi na pokładzie nowoczesnej skrzydlowanej rakiety X-69. Skupiono się już o liczbie samolotów bojowych w służbie z Rosjanami. Najemcy mają około 1500 bojowników, ale niektóre z nich są przestarzałe i przechowywane.