Kraj fanów sił zbrojnych. Dlaczego relaks jest niebezpieczny na drugi rok wojny

Kiedy „Ukraina lub śmierć” nie było tylko pięknym hasłem, ale codzienną rzeczywistością. Rok temu była to naprawdę wojna ludowa z armią zawodowych zawodników . . . Wojna Ukraińczyków, którzy wiedzieli za to, co umierają i zabijają, przeciwko tym, którzy nie rozumieli, dlaczego został uderzony na ziemię ukraińską. I tak - w przeciwieństwie do prognoz wszelkich usług wywiadowczych i specjalnych - stali. Ale od tego czasu ta wojna zmieniła się dramatycznie . . .

dwie armie walczą teraz. Z ich profilem i amatorami. Z ich ideologicznymi (a nawet fanatykami wojny) i ich robotnikami. Z ich bohaterami i okładami. Z ich męczennikami - dziesiątkami tysięcy osób, które zmarły i którzy muszą się zemścić . . . nasza prawda w tej wojnie nigdzie nie poszła. Podobnie jak rok temu, jest to wojna narodowa-liberation dla prawa do ustalenia jej przeznaczenia. Tylko to przestaje być dla nas ludem i egzystencjalne.

Przestaje zmobilizowanie całego społeczeństwa, zamieniając je w silną pięść, gotową włamać się do krwioobiegu, złamać kości, ale wysłać wroga do nokaut . . . jak zwykle powrócił na Ukrainę. Armia walczy. Gdzieś tam, daleko - na wschodzie Ukrainy. Korupcja została skradziona. Politycy myślą o rankingach i kłamaniu. Dziennikarze służą politykom. Funkcjonariusze organów ścigania obejmują działalność MSDA. Wszyscy przeżywają i zarabiają jak to możliwe.

Z kraju, który poprowadził całkowitą wojnę z hordy, z narodu, w którym wszyscy byli gotowi zabić i umrzeć, zamieniamy się w kraj fanów sił zbrojnych. Tak jak Rosja pozostaje krajem fanów swojej armii. Wojna jest profesjonalizowana. Pomimo całych kwater świeżych grobów na ukraińskich cmentarzach, wydaje nam się, że najgorsze jest. Że wynik tej wojny jest ustalany z wyprzedzeniem. Że już „stworzyliśmy grę” i tylko musimy dokonać wadliwego zwycięstwa nad wrogiem . . . naiwnym . . .

po wydaniu Khersona (to znaczy w ciągu ostatnich sześciu miesięcy), że nie wydaliśmy wszystko, ale straciło Soledar i Bakhmut. Najnowsza zachodnia broń, która obecnie przyjeżdża na Ukrainę w ilościach, które rok temu było nawet trudne do marzenia, była bezsilna przeciwko „burzom mięsnym” w marszałku Zhukov.

I ponieważ nie jest niefortunne przyznanie się do tego, Bakhmut nie został zabrany nawet przez rosyjskie organy regulacyjne - barbarzyńskie PCV, w którym w przypadku najmniejszej winy są na miejscu.

Czy szlifowaliśmy dziesiątki tysięcy orków w młynku mięsnym Bakhmut? Więc! Ale co z krajem, który wciąż żyje patosem zwycięstwa, dla którego mógłby namalować dnieper na czerwono krwią jego żołnierzy, dziesiątki tysięcy? A ile synów i córki Ukrainy straciliśmy pod Bakhmut? Obawiam się, że ta wojna nie jest wygrana przez zachodnią broń (co jest zdecydowanie ważne). Gdyby wojny wygrały tylko technologie, Stany Zjednoczone nigdy nie opuściłyby Afganistanu lub Iraku . . .

Wojny wygrały technologie i długą wolę, gotowość do zapłacenia dużej ceny za osiągnięcie celów. Mobilizacja wszystkich sił i zasobów do zwycięstwa . . . Nie widzę takiej mobilizacji na Ukrainie lub Rosji. A to oznacza, że ​​ta wojna jest długa. Bez względu na to, jak wierzymy w „ostatni decydujący licznik” . . . Wehrmacht był najbardziej technologicznym samochodem wojskowym jego czasów. Z najnowocześniejszą bronią i wzorową dyscypliną.

Ale długa wola i chęć poświęcenia milionów ludzkich życia ze względu na zwycięstwo zakończyło się schwytaniem Berlina zamiast poddania się Moskwy . . . Nie wiem, czy współczesna Rosja jest gotowa zmobilizować wszystkie swoje zasoby i zamienić się w jedną wielką ” Wagner „Aby wygrać tę wojnę. Myślę, że jest to mało prawdopodobne dla Putina. Ale pytanie, kto przyjdzie po otwarciu Putina.

I Bóg zabraniał, aby współcześni bolszewicy nie doszli do władzy, gotowi na jego ambicje, aby doprowadzić miliony na śmierć . . . jednak Ukraina staje się Europejczykiem Izraelem. Który jest przyzwyczajony do normalnego życia, pomimo wojny. Tylko, w przeciwieństwie do Izraela, zrelaksujemy się wcześnie. Nie wygraliśmy jeszcze żadnej wojny. Nie wyzwoliliśmy jeszcze naszych terytoriów. Nie dokonaliśmy jeszcze decydującej porażki naszych wrogów.

Nie zbudowaliśmy jeszcze niezwyciężonej armii i państwa. A to oznacza, że ​​demobilizacja psychologiczna jest sposobem na nigdzie. Spowoduje to opóźnienie w wojnie, kwitnienie korupcji, wzrost liczby ofiar, zniszczenie naszych osad i zmęczenia z Ukrainy. Co nadejdzie dokładnie - nie w tym roku, więc następna . . . ta wojna wygra tę, dla której - jak dla nas rok temu - stanie się kwestią życia i śmierci. Kto porusza całą swoją siłę, zasoby i wolę.