Wojna jako maszyna. Koncepcja tarcia i nowoczesne bitwy Karl Clausewitz

Na polach swojej kopii książki „O wojnie” słynny pilot i teoretyk wojskowy John Boyd narzeka, że ​​Karl von Clausewitz nie wspomina o tym, jak stworzyć tarcie dla wroga: „Przezwyciężenie tarcia jest dobre, ale dlaczego nie zwiększyć tarcia dla tarcia Dla dowódców wroga? Nie bierze pod uwagę, że wzrost tarcia może być opłacalny ”.

Jeśli, kontynuując Boyd, Clausewitz wiedział o „koncepcji entropii, idei Gedela, Heisenberga i 2 prawa termodynamiki w celu generowania niepewności, zamieszania, nieporządku, zamiast po prostu przezwyciężania tarcia”. Ogólnie rzecz biorąc, Boyd uważa Clausewitz za zbyt entuzjastyczne „redukcję/przezwyciężenie (tarcie) zamieszania i nieporządku” i pozbawiony pragnienia „wroga do podjęcia większych wysiłków”. Focus przetłumaczył nowy tekst Olivii A.

Garard, poświęcony przemyśleniu teorii tarcia Clausewitz. Wyobrażam sobie, jak Clausewitz odrzuca Boyd. Jeśli dana osoba nie może być wystarczająco pewna siebie lub we własnych skłonnościach, to jak może być wystarczająco pewny przeciwnika, aby na niego na niego wpłynęło? Wojna ma miejsce we mgle: „Trzy czwarte rzeczy, których oczekujemy, planując działania Voy, są mniej lub bardziej ukryte przez mgłę niepewności”.

Dziedzicząc układy matematyczne, widzimy, że większość wiedzy wroga jest niepewna - podobnie jak znajomość naszych własnych mocnych stron i dyspozycji. Co więcej, nawet stopień niepewności jest niepewny: „Mehr Oder Weniger” - mniej więcej. Ta niemiecka fraza jest jedną z najczęściej używanych klauzuli, kontrolę, która wskazuje, że zawsze ściga się. Chociaż krytyka Clausewitz wskazuje na epistemiczną rozbieżność, podkreśla także nieporozumienie koncepcji tarcia.

Tarcie klauzulice nie jest obiektem, ale warunkiem. Ogólnie rzecz biorąc, tarcie jest koncepcją newtonowską, co oznacza moc oporu między dwiema oddziałującymi powierzchniami. Zgodnie z klauzulą ​​tarcie oznacza, że ​​„działanie wojny jest ruchem osadu”. Z kolizji i podwójnej walki (Tsweikampf) wojna tworzy własną atmosferę, która utrudnia w niej działalność.

To w tym królestwie niebezpieczeństwo, wysiłki cielesne i cierpienie, niepewność i szansa to kolejna, zniekształcona interakcja człowieka ze światem. „W wojnie wszystko jest bardzo proste, ale najprostsze jest trudne”. Różnica polega na tej złożoności. Aby zrozumieć, co najpierw spójrzmy na słowo „wyciek”, jest jednym z moich bliskich. Wyciek to ilość powietrza, która nie wypełnia butelki ani pojemnika.

Ilość powietrza zamknięta w butelce wina jest niewypełnioną głośnością. Chociaż tarcie jest również wadą, ogólnie nie jest wadą. Tarcie to koncepcja, która wyjaśnia różnicę między wojną na papierze a wojną w rzeczywistości. W takim przypadku wyciek jest odchyleniem od działań wojennych planowanych na papierze, podczas gdy tarcie jest podstawowym warunkiem, który tworzy różnicę.

Według Clausewitz powoduje „szczelinę” między planowanymi lub oczekiwanymi działaniami a sposobem, w jaki rozwijają się na wojnie. Niebezpieczeństwo, napięcie i cierpienie, uprzedzenie, myśl i sprzeczne informacje, skalę, wolność i liczba - wszystko to utrudnia działania. Mają jednak jedynie pośrednie podejście do wroga, ponieważ występują w obliczu walki.

Wróg może tworzyć sytuacje, które powodują większe tarcie - większą niepewność, większą niebezpieczeństwo, więcej cierpienia, więcej wypadków, więcej zniekształceń między oczekiwaniami a światem materialnym - ale niemożliwe jest uniknięcie samego tarcia. Tarcie to tylko koncepcja odzwierciedlająca relację między tobą, twoimi planami i intencjami oraz twoimi działaniami. Można powiedzieć, że Hamlet jest sztuką o tarciu.

To może wyjaśniać, dlaczego Clausewitz jako przykład tarcia nie jest wojną, ale podróżą. Clausevitz rozważa podróżnika, który próbuje „przezwyciężyć dwa segmenty w jednym świetle”, jeżdżąc na koniach (napędzanych), gdy zmierzch zagęszcza się ciemnością. Może być łatwiej wyobrazić sobie, że lecisz gdzieś na południowym zachodzie.

Przyjeżdżasz na lotnisko, rejestrujesz i przechodzisz przez Usługę Bezpieczeństwa, aby dowiedzieć się, że Twój lot jest opóźniony, ponieważ samolot został opóźniony z odlotu. Przyjazd lotu, ale jest wysyłany do innego geja. Zbierając bagaż, patrzysz na monitor i widzisz, że lot miga „lądowanie”. Gubiąc się, biegniesz do nowego ogrodu. Agent uśmiecha się, gdy biegniesz i potwierdzasz, że lądowanie lotu jeszcze się nie rozpoczęło.

Zamiast tego został ponownie zatrzymany na konserwację. Nie możesz znaleźć wolnej przestrzeni i musisz naładować telefon, aby odejść. Z wewnętrznego połączenia ogłaszają nie o lądowaniu, ale o odwołaniu lotu. Opóźnienia przekroczyły dzień pracy załogi - termin, w którym piloci mogą wypełniać swoje obowiązki, zanim zostaną zmuszeni do odejścia. I tak dalej. Osobiste wrażenia lotów dają bogate doświadczenie tarcia.

Podróż, jak przejście od jednego punktu do drugiego, może wydawać się prosta - ale jest również skomplikowana. Podróż może poradzić sobie z wszelkimi trudnościami, ale w wojnie te trudności nasilają się. W przypadku wojny - w książce „On the War” - podróż zamienia się w marsz.

Piąta książka „Siły wojskowe”, które większość ignoruje, jest poświęcona trudnościom w życiu: marzec (ruch), bivuaks (mieszkanie), utrzymanie (zdrowie), zaopatrzeniu i logistyce (żywność). W końcu wszystkie działania w wojnie są skierowane do „żołnierza jest montowany, ubierany, uzbrojony, trenowany; śpi, je, pije i maszerowanie, a wszystko to po prostu walczyć we właściwym czasie i we właściwym miejscu”.

Proste działania, które są złożone, nie są działaniami w bitwie, szczególnie dzisiaj, biorąc pod uwagę złożoność technologii, ale działania, które są redukowane do samego życia. Podczas wojny nie są łatwe do śmierci. Trudno jest nie tylko chodzić, rozmawiać, spać i jeść, ale także myśleć, ponieważ wygląd świata jest zniekształcony. Niebezpieczeństwo jako substancja zniekształca umysł z powodu strachu, podniecenia pasji i nadmiernej wrażliwości.

Istnienie staje się trudne. Zadmowy traktowanie substancji jako leczenie fizyczne przełamuje się przez wyczerpanie ludzi (a teraz samochodów). Istnieje limit do użycia, który wymaga odpoczynku i powrotu do zdrowia. Wytrzymałość jest ciężka. Substancja-jako informacja jest załamana poprzez proces uzyskiwania informacji lub wiadomości.

W procesie przetwarzania informacje albo pomagają osądowi, prowadząc osobę do krytycznej analizy, albo zakłóca się z nim, co prowadzi do najniższych tendencji ludzkich uprzedzeń. Trudno jest myśleć. Substancje jako-tereny pogarszają te małe rzeczy, które są obojętne lub nieprzewidywalne w zwykłym życiu, na przykład pogoda. Trudno to działać. We wczesnej pracy „Zasady wojny” Clausewitz próbuje również określić tarcie.

Ta praca jest często uważana za wielką teorię wojskową - należy pamiętać, że jest ona napisana bezpośrednio dla przyszłego króla Prus. Czwarta część kończy się zastosowaniem zasad omówionych w wojnie. Nie ma tu trudności z zrozumieniem, jak walczyć, ale po prostu „pozostać prawdziwymi zasadami”. Dla księcia koronnego ta kwestia trudności w stosowaniu teorii jest w rzeczywistości najważniejsza. I znowu w sercu jest tarcie.

Clausevitz uznaje, że chociaż „nie można wymienić przyczyn tarcia”, główne to: zaufanie do ich oceny wroga; łagodzenie wpływu plotek i dystrybucji przepływów informacji; zaufanie podwładnym; akceptacja niepowodzeń lub, jak Friedrich II nazwał „trudnościami”; niedokładność; ponowna ocena ich sił; Dostawa i logistyka (które są również uważane za „główną przyczynę nieporęczności całej maszyny wojskowej, która pozostawia wyniki tak daleko od lotu naszych wielkich planów”); i zniekształcenie w czasie wojny.

Chociaż te osiem przypadków tarcia są bardziej szczegółowe, nie są one sprzeczne z tym, co jest napisane w „Wojnie”. Przeciwnie, są to przykłady, w których środowisko „niebezpieczeństwo - napięcie - informacje - tarcie” zapobiega istnianiu, wytrzymałości, myślenia i różnych wskaźnikach. Ale tarcie klauzuli jest nie tylko koncepcyjnie związane z ideą mechaniki - wojna próbuje również zamienić się w maszynę.

W „The Zasada Wojny” pisze: „Waring przypomina wyrafinowany samochód z ogromnym tarciem, więc kombinacje, które można łatwo planować na papierze, można wykonać tylko z wielkim wysiłkiem”. Jest tak z główną krytyką, którą Simon Weil wyraża w swoim eseju „Iliad: lub wiersz władzy”, w którym ludzie są instrumentalni. Jej zdaniem „siła jest czymś, co zamienia się w każdego, kto jest odsłonięty”.

A jednak, zauważa Clausewitz, nawet w najbardziej zmierzonych warunkach, szczegóły się zużyją, proces przejdą szarpnięcia i wstrząsy, a maszyna będzie podlegać „najmniej [tych, którzy] są zdolni do przypadkowego pchania, a nawet niektórzy naruszenia. " Pytanie brzmi: jak długo dowódca będzie w stanie wesprzeć samochód? Czy jest też „olej, który może zmniejszyć to tarcie?” Olej przyzwyczaja się do wojny i jego teoretycznego podwójnego - metodyzm.

Ze względu na szczególne warunki, które tworzą struktury umysłu i ciała, jednostki mogą działać jak przed odpornością - pomimo przejechania uczuć i uprzedzeń inteligencji. „Nawyk daje siłę ciała przy dużym obciążeniu, umysł na wielkie niebezpieczeństwo, osądzanie pierwszych wrażeń”. Podczas gdy metodologia tworzy „gotowość, dokładność i twardość . . . które zmniejszają naturalne tarcie i ułatwiają ruch maszyny”.

I tak, w przeciwieństwie do Willa, który obserwuje, jak „bitwy prowadzą i rozwiązują ludzi pozbawionych tych umiejętności . . . którzy spadli na poziom materii obojętnej, czyli czysta bierność lub do poziomu ślepej siły, która jest czystym pulsem „, Clausevitz twierdzi, że wojna nigdy nie jest czysta - ani o sile, ani pędu. Wojna jest zawsze „mniej więcej”.

Skala tego „mniej więcej” jest wynikiem tego, jak osoba przeciwdziała nawykowi i metodologii tarcia, innymi słowy, sztywne, niebezpieczne, realistyczne szkolenie. Logika siły opisana przez Wil jest skorelowana z trzema ekstremami Klausevice, które powstają, niezależnie od polityki, w kolizji: maksymalna przemoc, wysiedlenie wroga i maksymalna siła. Logika pulsu koreluje z zaskoczeniem zanikania, która staje się produktem przewagi defensywnej formy wojny.

Obrona nie jest również formą czystej bierności, która jest sprzecznością dla Clausewitz: atak pociąga za sobą elementy obrony jako ochronę sił, a obrona pociąga za sobą elementy ataku jako kontratak. Ale ponieważ cała ta logika przełamuje znaczącą rzeczywistość samego świata, wojna nie osiąga własnych skrajności.

I tak Clausewitz powinien wziąć pod uwagę dwa ograniczenia dotyczące wojny i działań wojennych: polityka, to znaczy makro -punkt i tarcie na mikro -poziomie jednostki. Francois Julien w swoim cudownym „Traktatu o wydajności” jest wyrafinowany parafrazowany przez Clausewitz: „Esencją wojny jest oszukiwanie jej oczekiwań”, a koncepcja tarcia była jego próbą wyjaśnienia, dlaczego to jest „teoretyzować ten brak teorii.

" Więc przeszliśmy długą drogę, aby wrócić do Boyda i jego eseju „Zniszczenie i tworzenie”. Wracając do Boyda, widzimy jego krytykę w nowym świetle. Jeśli tarcie, jak to ujął Julien, jest próbą pogodzenia się z faktem, że wojna oszukuje oczekiwania naszego własnego modelu, potrzebujemy sposobu na aktualizację i dostosowanie naszego modelu.

Zarząd twierdzi, że z pomocą destrukcyjnego odliczenia („nieostrukania”) i konstruktywnej indukcji („restrukturyzacji”) możemy zmienić nasze postrzeganie rzeczywistości. Jest to proces dialektyczny: „Struktura, nie -staż, restrukturyzacja, nie -stempla, restrukturyzacja są powtarzane bez końca. W życiu codziennym jest dość trudne, nie wspominając o wojnie”.

Innymi słowy, Boyd zidentyfikował dodatkowy problem - chodzi o to, że wojna zmieni swój własny model, ale także, że powinniśmy również dostosować się i aktualizować ten model podczas sprawy. Pełny cykl „Zegarek, Focus, Soluve and Ode” wykorzystuje informacje zwrotne do stale dostosowywania instalacji koncepcyjnych w procesie walki.

Tak więc, jeśli parafrazujesz skargę Boyda, okaże się, że chce stworzyć sytuację, że istnieje duża odległość między modelem wroga a światem, ale nie tak, że przeciwnik zdał sobie sprawę z tej luki i dostosowania. Clausewitz zgodziłby się z tym, ale nadal podkreślał, że zminimalizuje własne tarcie - dostosowując swoje modele zgodnie z trudnościami, które powstają podczas wojny - nie próbując dostosować modeli wroga.