Dziwne zbiorniki T-62. To jest ukryte za tym

Zgodnie z najnowszymi danymi, trafiają do SO -Called DNR i LNR we wschodniej Ukrainie, gdzie zostaną przeniesione do lokalnych jednostek policyjnych. Film z T-62 Day to przestarzały projekt, który został po raz pierwszy reprezentowany przez radziecki pułk czołgu jako główny zbiornik bojowy w 1961 roku.

Impulsem do jego rozwoju było uznanie, że mniejszy rozmiar głównych kalibrów wcześniejszych zbiorników T-54 i T-55 nie mógł skutecznie uderzyć zbroi typowych zachodnich zbiorników. Stwierdzono również, że żaden z czołgów nie może zawierać więcej broni T-62. T-62 charakteryzuje się kopułową wieżą, która niewiele różni się od jej poprzedników T-54 i T-55, a także niskim profilem ogólnym, który komplikuje kontrolę i trafienie w bitwie.

T-62 był szeroko stosowany w byłym Związku Radzieckim, byłych państwach członkowskich traktatu Warszawskiego, a także w niektórych krajach Afryki i na Bliskim Wschodzie. Nie stał się powszechny jak T-55 ze względu na wyższy koszt produkcji. W pierwszym wydaniu zbiornik T-62 był zaniepokojony NATO, ponieważ większość zachodnich czołgów tamtych czasów była nieuzbrojona i opancerzona. Byli także w ilościowej przegranej pozycji w porównaniu do czołgów, które mieli Rosjanie.

Obawy spowodowało powszechne przekonanie, że podczas inwazji Europy Zachodniej Sowieci wykorzystają przytłaczającą liczbę czołgów, artylerii i piechoty do zniszczenia sił NATO. Biorąc pod uwagę, że T-62 miał pistolet 115 mm, podczas gdy średnie czołgi NATO miały pistolet od 90 do 105 mm, obawy wydawały się uzasadnione. Podczas wojny o wyrok 1973 T-62 był silnym przeciwnikiem Patton i Centurion Israels Tanks z powodu jego doskonałych możliwości bojowych w nocy.

Jednak najlepsze przygotowanie i dyscyplina izraelskich tankowców uratowały sytuację Izraela. Pod koniec wojny Izrael przejął wiele zbiorników T-62, które zostały następnie zmodyfikowane, ulepszone i zintegrowane z zaawansowanymi izraelskimi jednostkami zbiorników. Chociaż jednocześnie cechy T-62 podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej nie były już zaskoczone. Podczas Buttle 73 Easing (Battle of 73 Truth), która odbyła się w dniach 26 i 27 stycznia 1991 r -7.

W kolejnej decydującej bitwie żaden z czołgów Iraku, w tym T-62, nie był w stanie porównywać ze znacznie potężniejszymi amerykańskimi czołgami M1A2 lub nawet z maszynami walki piechoty M2 Bradley, które niosły holowane rakiety. Po bitwie armia amerykańska stwierdziła, że ​​około 159 irackich czołgów wszystkich typów zostało zniszczonych, a 2000 zostało schwytanych. Straty USA były minimalne: zabito tylko sześciu żołnierzy 2.

pułku pancernego, a 19 kolejnych zostało rannych. Tylko jeden M2 Bradley został utracony, a jednocześnie żaden z czołgów M1 nie został utracony z ognia wroga. Amerykańskie jednostki artyleryjskie, które również uczestniczyły w bitwie, wykonały 720 strzałów artyleryjskich i wydały kilka pocisków RSSS w irackich jednostkach, aby uniemożliwić im zajęcie najlepszych pozycji obronnych.

Wynik bitwy na 73 Trig pokazał, że T-62 nie mógł porównać ze współczesnymi czołgami tamtych czasów, głównie ze względu na przestarzałą broń, ochronę pancerną, amunicję, ogień i systemy zarządzania optyką. Nawet dobrze wyszkolone współczesne załogi rozważałyby prymitywne, powolne i trudne do zarządzania T-62.

T-62 nie może zastąpić T-72, który Rosja przegrała podczas wojny na Ukrainie, ponieważ nie mogą się oprzeć nowoczesnym czołgom na Ukrainie, a mianowicie oplotu T-84, wyprodukowanego w Niemcze Leopard 1A4 czołgi byłej armii niemieckiej w połowie lat 70. XX wieku, które mogą strzelać do nowoczesnych rodzajów amunicji.

W najlepszym razie T-62 może być stosowany tylko w ograniczonej liczbie zadań taktycznych, a nawet w tym przypadku takie zastosowanie może być zbyt optymistyczne. Mogły być używane jako maszyny wsporcze piechoty działające w pozycji podkładowej, aby zminimalizować ryzyko wykrycia i zniszczenia. Jeśli jednak otworzą ogień do ukraińskiej piechoty lub jednostek czołgów, ich pozycje zostaną natychmiast ujawnione.

Następnie ukraińskie drony uzbrojone w bomby będą zaangażowane w ich wykrywanie i zniszczenie. Zbiorniki te będą również bardzo narażone na ukraińskie pociski przeciwpancerne, które przenoszą mocną amunicję i ciosy artyleryjskie o wysokiej prognozie napędzane dronami rozpoznawczymi. Biorąc pod uwagę niskie możliwości czołgów T-62, decyzja Putina o przeniesieniu ich na Ukrainę jest zaskakująca, a nawet wygląda absurdalnie.