Błędne obliczenie wydarzenia i najważniejsza lekcja wojny rosyjskiej z Ukrainą

Chodziło o to, co NATO może pomóc Republice Mołdawii i Gruzji, których suwerenność i stabilność są również zagrożone agresywnymi planami Rosji, związanymi z zemstą nie tylko na Ukrainie, ale w przestrzeni post -soviet. Właśnie dlatego słowa sekretarza generalnego NATO, pewne siebie, są rzeczywiście ważnym wnioskiem z sytuacji w przestrzeni post -soviet - pisze Vitaliy Portnikowa dla Krymu.

26 stycznia ubiegłego roku, kilka tygodni przed atakiem Rosji na Ukrainę, ten sam Jens Stoltenberg przeczytał propozycje NATO dotyczące bezpieczeństwa w regionie, że odpowiedź na dobrze znany rosyjski dokument, który wymaga od NATO odmówienia rozszerzenia i przyjęcia dawnych republik radzieckich jako Główny „gwarancja bezpieczeństwa” Rosji. Propozycja NATO polegała na wycofaniu wojsk rosyjskich z terytorium byłych republik radzieckich.

„Rosja powinna powstrzymać się od siły pozycjonowania, agresywnej retoryki i złośliwej działalności wobec sojuszników i innych krajów. Wysiłki w celu rozwiązania konfliktów”, powiedział dokument. Moim zdaniem odpowiedzią Kremla na te konstruktywne propozycje był atak na Ukrainę. Teraz wiemy, że w Mołdawii prawdopodobnie był zamach stanu. Wygląda na to, że Rosja nie tylko nie zrezygnowała z wysiłków na rzecz destabilizacji krajów sąsiednich - zintensyfikowała je.

Myślę, że zmieniła wojnę nawet w kontynuację polityki, ale na zastępowanie polityki. Jednak inny musi zostać rozpoznany. Przez długi czas konflikty w przestrzeni post -soviet były postrzegane przez Zachód jako konflikty na podwórku post -soviet. To, co wydarzyło się w Transnistrii lub Abchazii, było nawet z ulgą: Związek Radziecki mógł eksplodować, zamienić się w „ogromną jugosławicę” i byłaby to prawdziwa katastrofa.

A przy małych lokalnych konfliktach jest to możliwe, jest to bardziej problem Rosji niż wydarzenie. Nawet gdy Rosja nie tylko okupowała, ale także zaanektowała Krym, to znaczy po prostu zdeptanę prawu międzynarodowego post -warta, pozycja społeczności międzynarodowej nie uległa oczywistym zmianom. Słowami, oczywiście, sankcje zostały nawet egzekwowane przeciwko Rosji, zintensyfikowane po zajęciu Donbassa. Ale w rzeczywistości konflikt nadal pozostawał post -soviet.

I pozostało to tak samo nawet po ataku Rosji na Ukrainę 24 lutego ubiegłego roku. Nawet po pojawieniu się „Wielkiej Jugosławii”, którą wszyscy tak bardzo bali się w latach 90. „Wielka Jugosławia” jest już, a wniosek jest taki sam - konflikt nie powinien wykraczać poza przestrzeń post -soviet, nie można przekształcić krajów NATO w konflikt.

I to prawdopodobnie łączy zarówno najbardziej zaciekłych zwolenników Ukrainy w Sojuszu, jak i tych, którzy próbują trzymać się z dala od wojny. Myślę, że to postrzeganie nawet wielkiej wojny jako konfliktu post -soviet jest tym, co w rzeczywistości jednoczy to wydarzenie. Tymczasem zawsze jest to konflikt wartości. Była to bitwa o prawo państw do suwerenności, integralności terytorialnej i możliwości niezależnego ustalenia ich przyszłości.

I w tym sensie prawo do Ukrainy lub Mołdawii bardzo różni się od prawa Niemiec lub Polski. Jeśli cywilizowany świat tego nie nauczy się - być może najważniejsza - lekcja wojny Rosji przeciwko Ukrainie, to wcześniej czy później wojna rozprzestrzeni się na inne terytoria. Tak, w pełni zakładam, że wojna nie dotknie bezpośrednio krajów NATO.