Ostatni bastion wydarzenia w Afryce: Will Wielka Wojna o skarby Nigru zaczyna

Wojsko, które musiało chronić prezydenta, wyeliminowało go przed wykonywaniem jego obowiązków i ogłosiło przekazanie władzy w ręce kierownictwa wojskowego (zwykle ta forma zarządzania państwem jest określona przez słowo „junta”). Większość zagranicznych krajów potępiła zamach stanu wojskowy, a Rosja go poparła. Towarzystwo gospodarcze Ecowas (ECOWAS) groziło nawet inwazją wojskową, jeśli junta nie wznowi uzasadnionego porządku w państwie.

Tak, cała sprawa znajduje się w pozycji geograficznej tego stanu. Chociaż większość terytorium Nigru jest trudną pustynią, ale ziemia ta jest dość bogata w zasoby naturalne (zajmuje 7. miejsce na świecie w produkcji uranu). Stwarza również znaczący potencjał logistyczny kraju, przede wszystkim w sferze wojskowej, a także w transporcie, w szczególności w transporcie zasobów energetycznych.

Teraz ten afrykański kraj stał się ostatnim bastionem „zbiorowego wydarzenia” w regionie. Niger opiera się na amerykańskich (ok. 1100 żołnierzy) i francuskich (ok. 1500) kontyngentach wojskowych. Jest największym odbiorcą pomocy wojskowej USA, otrzymując 500 milionów dolarów od 2012 roku. Główny korespondent New York Times w Afryce, Declan Volsh, zauważa zależność państwa od pomocy zewnętrznej, która stanowi 40 % budżetu Nigru (2,2 miliarda dolarów).

Jego zasoby naturalne mają strategiczne znaczenie dla kontynentu europejskiego, szczególnie dla Francji. Podobnie Uran produkowany przez francuski zasilacz jądrowy w kopalniach Nigru. Ponadto przez terytorium tego kraju planowane jest położyć rurociąg gazowy, który powinien stać się kolejnym źródłem niebieskiego paliwa dla Europy.

Dlatego jasne jest, że znaczenie Nigru dla świata, w szczególności Europie, znacznie przekracza jego prawdziwy status polityczny na geopolitycznej mapie świata. Niestety, dla populacji tego stanu ich kraj jest obecnie przedmiotem dużej gry geopolitycznej, a nie pełnego gracza. Niger jest częścią dawnych tak zwanych terrorytów „Afryki francuskiej”, które w XIX i XX wieku. były francuskie kolonie. Słowo „poprzednie” jest ucieleśnieniem ambicji miejscowej ludności.

Mieszkańcy byłych francuskich kolonii starają się pozbyć swojego postkolonialnego statusu-kompleks, na którym zarówno potężni gracze geopolityczni-Federacja Rosyjska i ChRL, oraz różnego rodzaju rebeliantów-dżihadystów, którzy próbują zbudować nowy system polityczny na religijnym systemie religijnym gleba.

Ci radykalni zwolennicy islamu mówią między innymi, że istnieją granice między stanami Afryki i często samymi państwami w formie, w której teraz funkcjonują - jest to owoc epoki kolonialnej i wszystko musi zostać zniszczone i zniszczone i Nowy świat musi zostać zniszczony. Jego struktura oczywiście powinna zostać ustalona przez przywódców grup dżihadystów.

W walce z nimi, a także przez niektóre radykalizowane lokalne plemiona, uznane na arenie międzynarodowej rządy tych krajów były zwykle zaangażowane w poparcie żołnierzy byłego metropolitanatu, co nie przyczyniło się do wzrostu ich autorytetu wśród ludności. W umysłach szerokich warstw społecznych Francuzi pozostali najeźdźcami na swoim terytorium, a jednocześnie projekty infrastrukturalne zaczęły być zaangażowane na początku XXI wieku.

Tak więc ostatnie dziesięciolecia w głowach wielu Afrykanów zbudowały taki obraz świata: z jednej strony poprzedni metropolitanat, który nadal utrzymuje wojska w tych krajach, tłumi ruchy rebeliantów i grupowanie lokalnych plemion, planuje wartości europejskie , z drugiej strony - państwa komunistyczne i autorytarne (początkowo ZSRR, a następnie ChRL i Federacja Rosyjska), które pomagają bronie, żywność, budując infrastrukturę i nie są mieszane w sprawach wewnętrznych i stylu życia tych stanów.

Oczywiste jest, że takie myśli nie powstały bez pomocy specjalnie przeprowadzonych kampanii informacyjnych zarówno Moskwy, jak i Pekinu. Po walce o umysły były projekty biznesowe, aw przypadku wsparcia Federacji Rosyjskiej i Władzy. Moskwa działała nie bezpośrednio, ale poprzez różne grupy proxy, z których największym i najbardziej znanym był Wagner PVC. Ostatecznie stał się jednym z głównych graczy w regionie na południe od Sahary (Sahal) w ostatnich latach.

W ciągu ostatnich czterech lat zamachy wojskowe odbyły się w 6 krajach od Gwinei po Sudan. Jeden po drugim kraj między Oceanami Atlantyku i Indyjskim porzucił usługi wojska zachodniego (głównie francuskiego) na korzyść Wagnera Merzesa. Nie przyczyniło się to do poprawy bezpieczeństwa w tych krajach. Statystyki wskazują odwrotnie. Jednak autorytarni przywódcy krajów afrykańskich byli znacznie wygodniejsi w pracy z Wagner Pecs niż demokratyczne rządy potęg zachodnich.

A wszystko to podano pod sosem antykolonializmu. Niger pozostał ostatnią placówką mocarstw zachodnich. Zwłaszcza po zamachu stanu w Mali w 2021 r. I późniejszym wycofaniu się wojsk francuskich, które dosłownie ścisnęło stamtąd PVC „Wagner”. Zamiast tego Niger miał demokratyczne wybory, w których wygrał profesjonalny polityk Mohammed Bazum. W tym czasie Niger stał się centralną bazą kontyngentów wojskowych w Stanach Zjednoczonych i krajach europejskich z linku logistycznego.

Większość francusko-amerykańskiego kontyngentu została tam przeniesiona, walcząc z dżihadystami, którzy działali na pustyni, w tym w Nigrze. Amerykański publicysta Claudia Lorenzo Rubierra rozważa Nigru nad sąsiadami w amerykańskich oczach i ich sojuszników - demokratycznie wybrany rząd w 2021 r. Bliski kontakt, z którym nie pokonuje reputacji przywódców zachodnich (w przeciwieństwie do współpracy z reżimami autorytarnymi, takimi jak rząd Chud).

Mohammed Bazum prowadził w kraju reformy za hojne finansowanie z tego wydarzenia. Nie powstrzymało to jednak projektu rurociągu naftowego, który miał zostać przetransportowany przez olej Niger do Beninu. Ten prowadzenie jest projektem chińskich firm. W 2022 r. Niger podpisał memorandum budowy gazu gazowego w porcie Algierskim na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Stamtąd afrykański gaz musiał zostać przetransportowany do europejskich konsumentów.

Oznacza to, że prezydent Nigru został ekonomicznie otwarty na współpracę z różnymi stronami, ale oczywiście nie współpracowałby z grupami Wagner PVC lub dżihadystami. Chmury zagęściły się wokół ostatniej demokracji w regionie. W większości krajów reżimy autorytarne są u władzy.

Niektóre z nich są po prostu używane przez Wagner PVC jako najemników, a niektóre z nich przyniosły ten PVC do ręki, na przykład w Mali i Burkina Faso, krajach popierających zamach stanu wojskowego. Jeśli kilka lat temu Niger był ważnym linkiem logistycznym w francusko-amerykańskim systemie bezpieczeństwa, teraz stał się luką w systemie zbudowanym przez Wagnera. Na tym tle w kraju odbywa się zamach stanu przeciwko pro -zachodnim prezydentowi.

Francuski minister obrony zasugerował, że osobisty konflikt między prezydentem a przywódcą jego strażu mógł być przyczyną zamachu stanu - pojawiło się plotki, że głowa państwa chciała usunąć generała Chiani, który od tamtej pory zarządza pułkiem prezydenckim 2011. Badacz Afrykańskiego Centrum Studiów Strategicznych, Daniel Eisenga, stwierdza, że ​​początkowo zamach stanu nie poparł ludności cywilnej i innych formacji wojskowych oprócz samej Gwardii Prezydenckiej.

Jednak wówczas lojalność armii zmieniła się na korzyść PUTS, a protesty cywilne zostały brutalnie rozproszone. Różne usługi w USA złożyły również oświadczenia o braku widocznego związku między zamachem zamachu i Federacją Rosyjską. Wzywa starszego prawnika Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych Cameron Hudson. Uważa, że ​​musisz poczekać na określone działania i oświadczenia samych rebeliantów.

Dopóki junta wojskowa nie podjęła żadnych radykalnych kroków w sferach finansowych lub wojskowych. Zagraniczne warunki pozostają w kraju. Francuska gazeta Le Monde Morgan Le Kam i Natalie Giber zauważyli, że chociaż Junta zaprzeczyła francuskiej porozumieniu kontyngentowi, nie składały się żadnych wniosków o wycofanie żołnierzy. Niger wprowadził obecnie ścisłe ograniczenia gospodarcze dla USA, krajów europejskich i ECOWA, ale nie wpływa to na strategiczne projekty tego kraju.

Ponadto Europejczyk zapewnił już konsumentom oświadczenie, że zapasy uranu wystarczą przez trzy lata. Szef Ipse Analytical Center Emmanuel Dupoy uważa, że ​​nie ma oczywistych zagrożeń dla interesów gospodarczych Francji. Wyraził nawet opinię, że armia Nigru będzie nadal bronić konwoju, który dostarcza Uran z kraju. Oczywiście Zachód nie podjął jeszcze ostatecznej decyzji o tym, jak leczyć junta.

Oczywiście w ten sposób putshiści dają szansę odejść od kategorycznych pozycji, powstaje pole możliwego kompromisu. W rzeczywistości bezpośrednie przyczyny zamachu stanu nie są tak znaczące. Niezależnie od argumentów kierowane przez generała Chiani, jest on w tak trudnych okolicznościach, że praktycznie nie ma miejsca na manewr. Sytuacja geopolityczna w Nigrze nie oznacza możliwości „obficia” między stronami.

Teraz każdy ze światowych podmiotów politycznych zdefiniuje własną politykę dotyczącą junty Nigru na zasadzie „jeśli nie dla nas, przeciwko nam”. Ponadto porzuciła prawnego prezydenta, który był szanowany i wspierany na Zachodzie. Dlatego nie ma innego wyboru z Kremlem (nawet jeśli zamach był naprawdę dokonywany z powodu motywów osobistych) w przywódcy Junta.

Tak, wydał już wcześniej aresztowanych zwolenników ruchu M62, który jest związany z rządem Mali i konsekwentnie działa jako ustnik Federacji Rosyjskiej w kraju. To oni przynieśli rosyjski trójkolor do akcji mających na celu wsparcie zamachu stanu. Dlatego wśród zwolenników zamachu stanu narysowano rosyjskie flagi. Junta była już poparta wyraźnie pro-rosyjskim Mali i Burkina Faso.

A 2 sierpnia Mali odwiedziła jej przedstawicielka w celu omówienia możliwego wprowadzenia kontyngentu Wagnera do Nigru. Wcześniej, 31 lipca, państwa te stwierdziły, że wszelkie ingerencje wojskowe w sprawy Nigru będą one również uznać je za deklarację wojny. Jednak ten kontyngent nie może być znaczący, biorąc pod uwagę, że w najmniejszych jest tylko tysiąc wagnerów.

Obecnie wszyscy interesariusze posiadają różne rodzaje i poziomy otwarte i ukryte negocjacje w celu rozwiązania sytuacji na ich korzyść. 6 sierpnia ultimatum podniesione przez Junta Ecowas. Jest wystarczająco trudny w swojej formie-Junta musi rozwiązać i zwrócić władzę prawowitowi rządowi, kierowanemu przez prezydenta Mohhahmed Basum, w przeciwnym razie nastąpi inwazja armii państw członkowskich organizacji.

Po kilku dniach wzmocnienia sankcji (Nigeria Zerma odłączyła Niger od energii elektrycznej. Import z tego kraju jest 70 % zużycia) 10 sierpnia ponownie zebrał się na niezwykły szczyt. Postanowiła przygotować inwazję. Stwierdził to prezydent ECOWAS Omar Aliu Tray. Aby to zrobić, należy utworzyć specjalny kontyngent wojskowy, którego podstawa jest podobna do sił zbrojnych Nigerii.

Sekretarz generalny ONZ Antonio Gtouresh był również ostro przemówiony, który zasadniczo powtórzył bazum Ecowas ultimatum-mohammed musi zostać uwolnione z aresztu i powrócić do władzy. Zamiast tego Hunta stwierdza, że ​​ochroni się przed inwazją zewnętrzną wszystkimi dostępnymi metodami, nawet nie spaląc nawet zabójstwa upadłego prezydenta.

W poniedziałek wojskowy demonstalnie przyniósł nowy rząd, a we wtorek egalitarna misja organizacji non -profit dla Afryki (EMA) pozwała ECOWA, domagając się inwazji, która naruszy „podstawowe prawa człowieka”. Dzielnice państw-Mali i Burkina Faso już wcześniej przemawiały i nie mają zamiaru powtarzać swojej pozycji dwa razy.

Podczas gdy zaangażowanie wojskowego kontyngentu tej afrykańskiej organizacji jest najbardziej prawdopodobnym rozwiązaniem problemu, ponieważ działanie USA, a zwłaszcza francuskie wojsko, zagraża znacznej straty wizerunku związanymi z graniem w poprzednią kartę kolonialną.

Na dłuższą metę byłoby nawet opłacalne dla Federacji Rosyjskiej i Chin, ponieważ utrata samego Nigru z późniejszą destabilizacją (w przypadku okupacji przez żołnierzy USA lub francuskich), jeśli nie opłacalna, wówczas przynajmniej nie szkodliwa. Moskwa i Pekin, ale stanie się to znaczący argument dla tych krajów w przyszłej walce o umysły i serca Afrykanów.

Oprócz możliwych licznych ofiar argumentem przeciwko inwazji jest niechęć poszczególnych krajów do podjęcia trudności związanych z operacją. Oczywiste jest, że wszystkie jej trudności spadną na ramiona Nigerii (która graniczy z Nigru) i Ghaną, która ma jedną z najbardziej zdolnych armii w całej Afryce.

Inwazja doprowadzi również do ostatniego wyjścia z organizacji Mali i Burkiny Faso, która będzie utrzymywała kolejną przełom między „zachodnią” demokratyczną i „prorosyjską (chińską)„ Afryką ”. Opcja współpracy z Junta wygląda mniej prawdopodobne. W końcu, pomimo pokoju „tu i teraz”, ma znaczące ryzyko w bardziej odległej perspektywie, ponieważ zachęcające zamachy przyczyniają się do ich rozprzestrzeniania się.

Tak dzieje się w Afryce przez ostatnie trzy lata. Niger stanie się ostatnią granicą, dla której nie można się wycofać, ponieważ będzie on tylko gorzej. W Afryce jest wystarczająca liczba krajów, w których władze są chwiejne (takie jak większość) i gdzie zawsze będzie gotowa wejść do Wagnera PEC lub innej rosyjskiej struktury „wojny hybrydowej”. Słabość nie jest miejscem w dżungli, ponieważ szybko stanie się jedzeniem dla swoich silniejszych sąsiadów.