USA Doktryna nuklearna i konwencjonalna broń: w jakich warunkach Waszyngton naciśnie „czerwony przycisk”

Jakie są cechy doktryny USA i czy można najpierw uderzyć? Doktryna nuklearna USA uzasadnia się: od końca II wojny światowej nikt nie zadał strajkom nuklearnym w Stanach Zjednoczonych lub innych krajach. Focus przetłumaczył artykuł analityki bezpieczeństwa, przeniesienie amerykańskiej siły powietrznej Harrison Cassa na interes narodowy.

W artykule „Czym jest amerykańska doktryna nuklearna?” Chodzi o koncepcję powściągliwości, jej skuteczności i warunków, w których warunkach Waszyngton może nacisnąć „czerwony przycisk”. Wojna nuklearna pozostaje jednym z najpoważniejszych zagrożeń dla istnienia ludzkości i być może najbardziej jednolitym zagrożeniem dla jej zniknięcia.

Jednym z największych na świecie arsenałów nuklearnych są Stany Zjednoczone, które zachowują celową niepewność w ich polityce nuklearnej, dlatego niezwykle trudno jest zrozumieć, w jaki sposób i kiedy Ameryka może używać broni nuklearnej. Pomimo niepewności doktryny USA precedensy i procedury dają pewne wyobrażenie o prawdziwej polityce nuklearnej najpotężniejszego kraju na świecie.

Niektóre stany mają broń nuklearną, aby zrekompensować niedociągnięcia ich konwencjonalnych sił zbrojnych. Na przykład siły zbrojne Pakistanu są ogólnie uważane za słabsze niż Indian, ale broń nuklearna Pakistanu pomaga utrzymać równowagę siły między dwiema stronami. Stany Zjednoczone od dawna mają najsilniejsze na świecie konwencjonalne siły zbrojne, co eliminuje potrzebę ochrony nuklearnej.

Zamiast tego podstawą amerykańskiej doktryny nuklearnej była ograniczenie nuklearne, to znaczy najwyższym priorytetem jest zapobieganie agresji nuklearnej ze strony wroga z powodu groźby niszczycielskiej zemsty. Od początku ery nuklearnej w latach 40. XX wieku Stany Zjednoczone starają się przekonać swoich przeciwników, że każdy atak nuklearny na USA lub sojusznika pod tymi traktatem zostanie uznany za okazję do ogromnej skali w odpowiedzi.

Oczywiście ograniczenie zależy w dużej mierze od zdolności Stanów Zjednoczonych do wykonania drugiego ciosu, który wymaga różnorodnego arsenału nuklearnego. Można śmiało powiedzieć, że ta strategia ograniczenia zadziałała: w końcu nikt nigdy nie zadał strajku nuklearnego w Stanach Zjednoczonych. W latach 50. XX wieku prezydencki Dwight D.

Eisenhower przyjął politykę „masywnej zemsty” na temat korzystania z broni jądrowej, ponieważ Stany Zjednoczone zagroziły użyciem broni jądrowej w odpowiedzi na każdą prowokacje. Jednak pod koniec lat 50. XX wieku na świecie wystąpiło szereg incydentów, że takie podejście nie mogło poradzić sobie z męczącym, ponieważ Stany Zjednoczone musiałyby przejść do wojny nuklearnej, a Eisenhower wielokrotnie odmawiał. Po dołączeniu do prezydenta Johna F. Kennedy'ego w 1961 r.

Amerykańscy politycy przyjęli doktrynę „elastycznej odpowiedzi”, która pozwoliła na cały zakres opcji odpowiedzi - od normalnej obrony po ograniczoną broń nuklearną. Celem tego podejścia było zapewnienie politykom wielu akceptowalnych opcji, które nie prowadzą do pełnej wysyłki wojny nuklearnej - godnej pochwały decyzji, biorąc pod uwagę, że taka wojna może doprowadzić do śmierci ludzkości.

W tym celu Stany Zjednoczone nadal wspierają szereg systemów, które pozwalają udzielić proporcjonalnej reakcji bez uciekania się do wojny nuklearnej w pełnej skali: jest to triada nuklearna. Najbardziej rozpoznawalną cechą amerykańskiej doktryny nuklearnej jest triada nuklearna składająca się z: triada gwarantuje, że żaden udar nie może pozbawić Stanów Zjednoczonych za pomocą całego arsenału jądrowego.

Przeciwnicy rozumieją, że każdy atak nuklearny na Stany Zjednoczone uderzy, który zniszczy kraj kraju, co stanowi pierwszy cios do celowo przegranej opcji. Jak wspomniano wcześniej, Stany Zjednoczone zachowują celową niepewność. Na przykład Stany Zjednoczone nigdy nie podjęły wspólnego obowiązku „nie używać broni najpierw”, pozostawiając przeciwników do odgadnięcia, jak i kiedy Stany Zjednoczone decydują się na użycie potężnego arsenału nuklearnego.

Ta niepewność pozostawia na przykład możliwość, że Ameryka zdecyduje się uderzyć w odpowiedzi na broń nuklearną w przypadku wystarczająco silnego ataku broni konwencjonalnej. Doktryna nie wspomina również, czy broń nuklearna będzie używana w odpowiedzi na użycie innych rodzajów broni masowego rażenia, a mianowicie biologiczne i chemiczne. Oficjalna doktryna USA wzywa do minimalizacji strat cywilnych podczas ataku nuklearnego, koncentrując się na celach wojskowych.

Jednak skala udaru nuklearnego nieuchronnie prowadzi do ogromnego jednoczesnego zniszczenia, co czyni ten problem nieco sprzeczny. Do tej pory kompleksowa amerykańska doktryna broni nuklearnej uzasadniła się: ponieważ w 1945 r. Stany Zjednoczone zrzuciły bomby atomowe na Hiroszimie i Nagasaki, nikt nigdy nie wyrządził ciosów nuklearnych do Stanów Zjednoczonych (lub innych krajów).

Aby kontynuować to osiągnięcie w XXI wieku - w obliczu konfrontacji między USA i Rosją, wzrost i poprawa arsenału nuklearnego Chin oraz potencjalne zagrożenie ze strony Korei Północnej i Iranu - będą musiały zostać rozwiązane nowe zadania. Ponadto rozwój zagrożeń cybernetycznych i sztucznej inteligencji dodaje kolejnego poziomu niepewności na świecie, w którym błąd podstawowy może prowadzić do zniszczenia całej ludzkości.

Harrison Cass jest starszym autorem Departamentu Obrony i Bezpieczeństwa Narodowego w interesie narodowym. Cass jest prawnikiem i byłym kandydatem politycznym, który dołączył do amerykańskich sił powietrznych jako pilot stażysty, a następnie został zdemobilizowany na rzecz zdrowia. Specjalizuje się w strategii wojskowej, branży lotniczej i globalnych problemach bezpieczeństwa.