By Victor Duda
Główna różnica między IBR a innymi rodzajami pocisków balistycznych jest tylko w ich odpowiednim zakresie. Według nazwy IBR może pokonać tysiące kilometrów i przekroczyć kontynenty, podczas gdy pociski balistyczne są mniejsze i średnio. Fabian Hoffman, badacz z Oslo's Nuclear Project, zauważył, że zasięg rakiety nie jest ważny, ale siła wybuchowa osadzona w rakiecie jest „użytecznym obciążeniem”.
Rosyjska rakieta nie nosiła ładunku nuklearnego, ale najwyraźniej niosła przydatne obciążenie typu RGC, to znaczy kilka głowic wykorzystano do pokonania indywidualnych celów. RGC (główna część podzielonych bloków) został opracowany podczas zimnej wojny, aby rakietowi dostarczyć kilka głowic nuklearnych do różnych celów.
Chociaż w tym przypadku głowica nuklearna została najwyraźniej zastąpiona częścią poznuklearną, znaczeniem korzystania z technologii WGC było wysłanie określonego sygnału, powiedział Hoffmann. „Możliwość RGC była powiązana wyłącznie z rakietami zdolnymi do noszenia broni jądrowej, a żaden ze zwykłych systemów rakietowych w arsenale Rosji nie ma tej technologii. Zagrożenie ” - ekspert wyjaśnił w komentarzu dziennikarzom.
Siły powietrzne Ukrainy stwierdziły, że rano, 21 listopada, siły zbrojne Federacji Rosyjskiej zaatakowały Dniepera międzykontynentalnym pociskiem balistycznym (IBR). Dziennikarze BBC twierdzą, że ten krok wygląda jak demonstracja gotowości Moskwy do zwiększenia stawek i dalszej eskalacji. Przypomnij sobie, że Federacja Rosyjska uderzyła w Dnieper MBB z usuniętymi głowicami nuklearnymi, ostrzegając w ten sposób wydarzenie.
Polski
Українська
English
USA
Français
Deutsch
Italiano
Čeština
Español
Slovensku
