Nowy front: kto potrzebuje nowej wojny kaukaskiej. Rozważ motywację stron

13 września armia Azerbejdżanu rzekomo otworzyła ogień na stanowiska armeńskie i infrastrukturę cywilną. To zaostrzenie nie wymaga nikogo. Nawet Federacja Rosyjska między Azerbejdżanem a Armenią jest kolejnym zaostrzeniem. Oddziały azerbejdżańskie uderzyły w artylerię w pięciu miejscach rozmieszczenia i magazynów wojsk armeńskich BC. Na terytorium armeńskim (nie „kontrowersyjnym”, ale Ormian).

Ze względu na uczciwość należy zauważyć, że Azerbejdżan ogłosił artylerię i zaprawę na swoje stanowiska 6, 9 i 10 września. Jednak kluczowe pytanie „Jakie pozycje”. Ponieważ trochę wcześniej, 26 sierpnia, Azerbejdżan przejął kontrolę nad miastem Lanchin i odpowiednio korytarzem Lanchinsky. Obszar ten był teoretycznie pod kontrolą „pokojowych Federacji Rosyjskiej”, ale wydobyli dużą część kontyngentu.

Ci, którzy pozostali, nie zakłócali działań władz Azerbejdżanu. Co więcej, 25. nocy rosyjskie media powiedziały, że Federacja Rosyjska „przekazała” lanczyko Azerbejdżanu. Ale korytarz jest nie tylko miastem, jest to pasek ziemi wokół drogów, w którym Azerbejdżan próbuje umieścić żołnierzy, Armenia ma zachować niektóre pozycje ich sił zbrojnych i walczących NKR. Zderzenia są więcej niż prawdopodobne.

Ale zwolnione terytorium Armenii (nie okupowane przez terytoria Azerbejdżanu), Erean szukał pomocy Federacji Rosyjskiej i CCU. 102. rosyjska baza, według rosyjskich źródeł, została podniesiona z niepokojem. Nowa wojna kaukaska o zaostrzeniu na Kaukazie nie jest pożądana dla UE, Stanów Zjednoczonych, ani dziś w Turcji ani Iranu.

I nawet dla Federacji Rosyjskiej, ponieważ Kreml jest bardzo zainteresowany wdrożeniem nowych korytarzy transportowych, które przechodzą przez strefę konfliktu. Zainteresowany wczoraj, więc nie ma ochoty czekać na wojnę. Nawiasem mówiąc, taki interes (z wyjątkiem trudnej sytuacji Rosji na Ukrainie) wyjaśnia bierność „rosyjskich pokojowych” i „przeniesienia” terytoriów Azerbejdżanu pod ich kontrolą.

Wreszcie, następne wojskowe „uderzenie” premiera Armeńskiego Nicoli Pashinyan, której sytuacja nie jest zbyt stabilna, może również spaść jako miara utrzymania oficjalnego Erevana w dziedzinie posłuszeństwa Rosji. Z drugiej strony notatki z Ukrainy rosyjskie media (i politycy) potrzebują „historii sukcesu” - demonstracji, że „broń rosyjska jest silna”, „Rosja jest wiarygodnym obrońcą”. I na tym tle Pashinyan wykorzystuje mechanizm umowy z 16 marca 1995 r.

W sprawie statusu prawnego 102. rosyjskiej bazy, a także systemu umów (1991, 1997, 2000), który pozwala na nie poproszenie o pomoc rosyjską nie Tylko za „ochronę granic byłego ZSRR”. A ponieważ cele w Armenii są zdumione, odwołuje się do CDC. Rozważ motywację stron Armenii (i Pashinyan osobiście) potrzebują publicznych procesów, które wykazują skuteczną ochronę interesów narodowych i kontrolowanych (nie tylko ich terytorium kontrolowanej części Azerbejdżanu).

Pożądane jest wsparcie zewnętrzne. Walki z dużą skalą nie są wymagane dla Turcji i Azerbejdżanu. Ale pożądany jest większy umowność Erevan. Stany Zjednoczone, w osobie Sekretarza Stanu, Anthony Blinken, już brakowało „rozwiązania wojskowego” problemu. Podobne stwierdzenia można oczekiwać z wielu krajów europejskich. W końcu dla UE na tle nurkowania gazu z Federacji Rosyjskiej nie ma powodu, aby ryzykować podaż południowej.

Rosja nie ma siły, aby skutecznie przeciwdziałać armii Azerbejdżanu w regionie. Zaostrzenie z Turcją jest wyjątkowo niepożądane. A ryzyko polityczne są wielkie - na tle ucieczki armii rosyjskiej w regionie Charkiv, aby pokazać zdolność ucieczki na Kaukazie - zbyt ryzykownym. Z drugiej strony istnieje potrzeba grania mięśni i pokazania, że ​​„Rosja się boi - są szanowani”. Pomóż miasto? To najprawdopodobniej fantazja.

Kraje Azji Środkowej nie sprawi, że nic się nie dzieje - nie mają nic do zaangażowania się w rosyjskie przygody - łatwiej jest obserwować, jak topi się rosyjskie mechanizmy wpływów zewnętrznych. Białoruś? Dla białoruskiego dyktatora Aleksandra Lukashenko, kłótni z prezydentem tureckim Radzhepem Erdoganem i prezydentem Azerbejdżanu Ilham Aliyev jest samobójstwem. W końcu jest to handel, sprzedaż mikrofonu i, co najważniejsze, duża część programów, które mają sankcje.

Tak więc, tutaj Rosja pozostaje sama w logicznym wyjściu (dla Moskwy i Erewanów) - demonstracyjna demonstracja siły. Coś w rodzaju „uroczystego przejścia sprzętu” wzdłuż granicy Azerbejdżanu. Rosyjskie media aktywnie pokażą, w jaki sposób Federacja Rosyjska „zatrzymała wojnę”, armeńskie media, by powiedzieć, że nadmiernie agresywne nastroje strony Azerbejdżanu. Wszyscy są zadowoleni.

Na polu zewnętrznym biuro Sergiy Lavrov będzie próbowało przedstawić to, co stało się jako demonstracja Federacji Rosyjskiej, aby uniknąć (zapobiegania) eskalacji i funkcjonalności Rosji jako siły zdolnej do stabilizacji sytuacji w regionach kryzysowych. Ale istnieje inna niezwykle ważna polityka zagraniczna. Brak prawdziwej reakcji CDU pokaże wewnętrzną pustkę tej organizacji.