Rurik na okupatorzy: Dlaczego książę Igor i księżniczka Olga w ogóle nie są ukraińskimi bohaterami

Jednym z momentów ukraińskiej historii, która szczerze mnie zawstydza, jest: jaką radość wszyscy tak lubią księżniczkę Olgi i współczują jej mężowi Igorowi? Jedna z mojej dziewczyny napisała dosłownie: „Dlaczego księżniczka Olga nie jest do tej pory w ukraińskim hryvnias? Dała jej tak dobrze, jak drevlyans!” Okej, spróbujmy zrozumieć obiektywnie. Byli Drevlyjczycy, Wschodnie Słowiowe Plemię, przodkowie obecnych Ukraińców.

Być może nie najbardziej rozwiniętych ludzi, ale zdecydowanie nie brakuje. Mieszkali, hodowali warzywa, trzymali bydło, polowały, czcili Perun. Mieli trochę, ale nie poruszyli nieznajomego. I tutaj przychodzi do nich Varang Ingvar (Igor jest później ochrzczony przez kronikarzy) ze swoim gangiem. „Płacić hołd, Drevlyans!” Barja krzyczy. „Ponieważ wycinam”. Drevlyjczycy nie chcieli pasować do dodatkowych dwa razy: upuścili, kto mógł - futra, skórki, miód - i dzielić się.

Jakby się uspokoił, wyszedł. To kilka dni - Ingvar ponownie pod bramą. - Zapłać hołd, Drevlyans! - krzyczy. - To samo zostało zapłacone - są zaskoczeni. - Zapłać więcej! - Ingvar nie przekonuje. - Mały! Ciąłem! Tutaj drevlyjczycy się zepsuli. Chociaż nie są sprzeczne, nie cierpieli. Chwycili niską, przywiązane do dwóch sosn i rozproszeni. Cóż, że każda połowa jest hołdem. Humor był taki.

Cóż, Helga (wówczas o nazwie Olga), żona Ingvara, niezależnie od tego, czy jest to bułgarski, czy ten sam Vagis, zaczęła się pomścić. Początkowo zadzwoniła do Drevlyansky Prince w kąpieli i usmażył go tam żyjącym. Potem obiecała Drevlyjczykom spokojnej przyjaciółce i spaliła całe miasto. Krótko mówiąc, zrobiła najbardziej podstępną i okrutną, całkiem w stylu współczesnych snów.

Ponadto syn przywołał ten sam, który rozpowszechnił się z Kijowa do Konstantynopola. A kto w tej historii jest bohaterem męczennika i kto jest agresorem? Zasadniczo przeglądałbym naszą postrzeganie okresu książęce. Ponieważ w rzeczywistości jest to historia najeźdźców Rurik (potomkowie Varangia Rorik), którzy dogonili nas i postanowili ustanowić swoje rozkazy. Jeden z ich gałęzi, Volyn-Halitska, został z powodzeniem samodzielny w XIV wieku.