„Bob Marley: One Love”. Film o tym, jak kultowy muzyk mógł przestać wojny

Film o Boba Marleya całkowicie odwraca ogólnie przyjęty pomysł króla Reggi i jego muzyki. Dlaczego Bob Marley: Jedna miłość jest cudownym chrztem? Ponieważ odpowiada na trzy pytania każdego fajnego filmu biograficznego. Kim naprawdę jest Bob Marley? Co on zrobił? Jak to zmieniło rzeczywistość? Widzowie o Rotten Tomatoes hojnie dali obrazowi 92% - Absolutne rozkosz i krytyków - tylko 42%.

Nacisk wyjaśni ten paradoks i dlaczego obraz całkowicie odwraca ogólnie przyjętych pomysłów na temat króla Reggi. Jamajski styl Reggie, który został rozpuszczony w pomusiach od lat 70. , wiąże się z muzyką relaksującą-retreatą, która powoduje morze, słońce i bar plażowy z szeroką gamą koktajli w wyobraźni. Często poprzez ten zestaw plażowy patos antywarowy również postrzega, jak w naszym ukraińskim zespole 5'nizza, który wyznaje ten styl.

Wszyscy usłyszeliśmy hit Boney M. „No Woman No Cry” („Nie, kobieta, Don't Cry”), który jest bezpośrednio pieśnią Boba Marleya. A wcześniejszy hit zespołu „Rivers of Babylon” jest także jamajską piosenką lokalnego regionu Melodians, zapisanego w tekście biblijnych psalmów, które zostały przekształcone w odkrywcę. Jak widać, zarówno strona liryczna, jak i religijna były w stylu regionów.

Sądząc po filmie, Jamajka Bob Marley była postrzegana nie tylko jako Popzir, ale także jako prorok rastafaryzmu. Ten ruch religijny pojawił się w latach 30. XX wieku na Jamajce wokół kultu cesarza Etiopii Hile Selassie I, do koronacji Tafari Makonnen, znanej jako Ras Tafari: Ture-Rastafari: Ras-Prince, Tafari-Name. Zwolennicy Hyle uważają go za wcielenie Boga (JA). A JA jest skróconym czytaniem imienia Boga Yahfe z Biblii.

Na Jamajce, podobnie jak w Etiopii, prawosławne chrześcijaństwo jest powszechne. Matka i żona Boba Marleya byli prawosławnymi chrześcijanami. Jak związane są z Jamajką i Etiopią? Większość Jamajczyków to potomkowie Afrykanów, których brytyjscy koloniści zostali przetransportowani na karibu przez trzysta lat jako niewolnicy na plantacje cukru. Do 1962 r. Jamajka była kolonią brytyjską.

Oto pierwsza nieoczekiwana linia filmu jest taka, że ​​ojciec Marleya był Anglikiem - brytyjskim generałem Norval Marley, który służył na Jamajce przez plantacje zarządzające. Krewni Norwal zmusili go do rozstania się z ciemną żoną - ładną piosenkarką Sedelią, która miała 40 lat. Pobrali się, gdy miała 18 lat. Norblu pomógł jego żonie (oficjalnie nadal byli małżeństwem) i jej syna finansowo. Norb zmarł, gdy Bob miał 10 lat.

W tym czasie przyszły król Regi mieszkał w domu w Trenchtaur - w dzielnicy przestępczej stolicy Jamajki - Kington. W filmie za małym czarnym chłopcem na płonącym plantacji na koniu skacze dozorcę. Powoduje dziecko. Chłopiec zatrzymuje się, wraca i patrzy na mężczyznę z wielkimi przestraszonymi oczami. Presitaker pochyla się i . . . podnosi dziecko, sadzenie jej do siodła jest ojcem i fasolą. Ta scena jest prezentowana jako wizja lub marzenie gazy.

Tak więc, wraz z pochodzeniem króla Reggi, wszystko nie jest łatwe. Druga linia. Prorok Rastafarian i muzyk Bob Marley (brytyjski aktor Kingsley Ben-Adir) szybko wyrósł na tak dużą postać, że premier Jamajka poprosił go o koncert w 1976 roku, aby spróbować pogodzić władzę i opozycję. Na Jamajce znajdują się dwie duże partie - prawa pracy i opuściły socjalistyczny narodowy lud. Zmieniali władzę.

Obaj zatrudnili bandytów, aby wpłynęli na przeciwników partii i „niewłaściwych” wyborców. Konflikt zbrojny prowadził kraj przed wojną secesyjną. Bob wyraził premierę zgody. Zdjęcie zaczyna się od faktu, że w przeddzień tego występu trzech bandytów wpadło do domu muzyka i zranili jego żonę i menedżera strzały: Bob został spalony z piłek na jego dłoni i klatce piersiowej.

Artysta nie odwołał swojego występu, ale zamiast jednej piosenki, którą obiecał, śpiewał półtorej godziny. Wkrótce jednak poszedł z Jamajki do Londynu - aby nagrać nowy album. Trzecia linia to poruszająca relacja Boba z jego żoną Ritą (Lashana Lynch). Była dla niego wszyscy. Pomimo faktu, że na Jamajce wprowadził więcej niż jedną kochankę z małżeństwem. Rozpoznała również, że było kilka dzieci, ale także dzieci gazy od innych kobiet. Była jego prawdziwą muzą.

Bez tego nie mógł stworzyć - zaśpiewała w głośnym trio kobiet w swoim zespole. W filmie jej mądrość i piękno są fascynujące. Czwarta linia to kreatywność. Autorzy pokazują, jak trzeci album piosenkarki „Exodus” („Exit”), który ukazał się 3 czerwca 1977 r. I stał się sensacją światową, a Bob Marley został gwiazdą planetarną w Londynie. Bob napisał to ze swoim zespołem Waillers.

Nawiasem mówiąc, nazwa zespołu „Placars” również nosiła religijną wskazówkę. „W Biblii jest więcej niż wystarczająco dużo miejsc, w których wszyscy płaczą i szlochają” - wyjaśniła motyw grupy w wywiadzie w 1974 roku. Ale wciąż w jego muzyce jest znacznie bardziej lekki niż łzy.

Ponieważ Marley wierzył, że najważniejszą rzeczą w albumie nie jest jego własne uwielbienie, ale religijne przesłanie „miłości i jedności”, nalegał na minimalistyczny projekt okładki. Wszystko to jest opowiadane na taśmie jazdy i interesujące. Piąty - anty -phos. Marley jego status gwiazdy nie uniemożliwił mu udziału w Londynie w lokalne zamieszki, a nawet (przypadkowo) wzbudzić więzienie. Traktował tę przygodę z wielką częścią humoru.

Dotyczy to również jego podziwu dla piłki nożnej: muzyki, a gonić piłki piłki, jest święte. Szósty jest tematem jego choroby. W lipcu 1977 r. Miał agresywną formę raka skóry. Myślał, że to tylko rzeź z piłki nożnej, która leczy się słabo, więc przez długi czas był obojętny na czarną plamę pod paznokciem. Po ogłoszeniu diagnozy nie zdecydował się usunąć palca: rastafarianizm nie zatwierdził radykalnej operacji.

Później zaangażował się w obszerne leczenie choroby (diety) w Niemczech, co nie doprowadziło do sukcesu. Siódmy to koncert pojednania. Marley, gwiazda, do której władze przestępcze, które służyły siłom politycznym, przybyły do ​​Londynu, który służył jako siły polityczne - nawet bandyci obawiali się już skali wojny domowej w kraju. Wysłał ich, ale później zmienił zdanie.

A w 1978 roku zorganizował w wydarzeniu The One Love Concert Festival, który nazywał się „Trzecim światem Woodstok”. Kulminacją filmu był występ Marleya. Ponieważ te fakty historyczne są wszędzie opisywane, można powiedzieć - na scenie zrobił nieoczekiwaną rzecz: podczas wykonywania hitu Jammina nagle powiedział w mikrofonie: „Nie mogę powiedzieć, ale mam nadzieję, że mnie rozumiesz. Czy my. Zobacz sceny pana Michaela Menli i pana Edwarda Saga.

Aby pokazać ludziom, z którymi się poradzimy, zjednoczymy . . . ”. Bob zmusił ich do uścisku dłoni pod rykiem publiczności. Oczywiście jest to historyczny moment, który nie ma analogów. Zwykle napisano, że Marley „prawie” przestał wojnę domową, ponieważ konflikty zbrojne trwały, ale nadal udało mu się zmniejszyć pogorszenie konfrontacji. Ludzie pamiętali już uścisk dłoni dwóch przeciwnych przywódców.

Ósma linia to fajna poezja jego piosenek, która na ekranie na ekranie na piśmie. Na przykład bardzo figuratywna linia: „Kiedy wszyscy przestają zauważyć kolor skóry jako kolor oczu - wojna się zatrzyma!” A w jego słynnej piosence „Sun Is Shining” („Sun Shines”) są takie piękne linie: kiedy pojawia się rano i tęcza, chcę, żebyś wiedział - ja też jestem tęczy: Jestem tutaj, aby cię uratować. Chcę, żebyś wiedział, gdzie jestem. Podniesiemy głowy i pochwalimy JA.

Czujesz coś, co prawie zmusza cię do płaczu. To wymaga serca. W filmie mówi o tym jako „przesłanie, że Bayopik odniesie sukces. Jak był mega -szczepiona Film o Freddie Mercury „Bohemian Rhapsody”, który został wyprodukowany przez Queen Musicians: 52 miliony dolarów podniósł taśmę za wynajem prawie miliarda. Focus napisał o tym filmie, który był nieoczekiwanie ujawnione przez zjawisko Mercury'ego, autor religijny, który wykonuje rockowe rekwizyty .

W życiu nie było to oczywiste. Ale w tym samym zgniłym tomates krytycy dali „Rhapsody” tylko 60 % (pomimo faktu, że wykonawca głównej roli, Rami Malek otrzymał „Oscara”), a od publiczności - 85 - 85 %. Dlaczego taka luka jest? Krytycy czekali na coś „smażonego” i „ostrego” - zbyt kolorowa biografia była w przywódcy królowej, nasyconej skandalicznymi manifestacjami zewnętrznymi. Ale autorzy skupili się na trzech wymienionych powyższych pytaniach. I - dotknęli widza.