Broń laserowa amerykańska zbierze drony Rosji i Iranu: jak i kiedy zmieni wojny

Od ponad wieku naukowcy starali się stworzyć laserowe promienie laserowe dla wojska i dopiero niedawno osiągnęli znaczący sukces. Stany Zjednoczone planują teraz wyposażyć takie systemy w pluton samolotów. Po raz pierwszy w historii armia amerykańska zestrzeliła drona przez broń laserową o wysokiej energii w maju 2024 r. Popularni mechanicy odkryli ekspertów, w jaki sposób i dlaczego technologia może radykalnie zmienić walki w najbliższej przyszłości.

W maju pojawiły się informacje, że wojsko USA za pomocą lasera zapukało kilka dronów podczas bitwy w niewątpliwym miejscu na Bliskim Wschodzie, co było pierwszym przypadkiem udanego użycia takiej broni.

Przedstawiciel armii amerykańskiej nie był w stanie potwierdzić ani skomentować wydarzenia poprzez „cele bezpieczeństwa operacyjnego”, wojskowymi informatorami przypisują sukces „paletowanego wysokoenergetycznego systemu laserowego” z wysokiej energii lub skróconego p-hela.

„Jest to przełomowy kamień milowy w rozwoju wysokoenergetycznych broni laserowej”-mówi Mark NAS, dyrektor generalny reżyserowany przez konsultantów energetycznych i byłego szefa jednostki laserowej amerykańskiego laboratorium badawczego sił powietrznych. W 1897 roku pisarz fantasy Herbert Wells pomyślał marsjański promień termiczny jako idealną broń, którą można cytować tak łatwo, jak reflektor i który zniszczy wszystko, co dotyczy.

Naukowcy od dawna rozmawiają również o wielkich perspektywach broni laserowej, ale z różnych powodów nie mogli zrozumieć potencjału. Od początku XX wieku badali wiele różnych koncepcji „promieni śmierci”, głównie bezskutecznie, chociaż próby użycia ukierunkowanych fal radiowych do pokonania celów doprowadziły do ​​stworzenia radarów. Albert Einstein Einstein wprowadził teorię lasera w 1917 r. , A fundusze wojskowe pomogło w 1960 r. Pierwszą demonstrację.

Jednak nawet później proces utknął na miejscu przez długi czas z powodu problemów technicznych. Faktem jest, że rozpoczęcie promienia o wystarczającej mocy jest bardzo trudne i kosztowne, aby zniszczyć wrogi samolot, czołg lub statek. Ale to dość realistyczne i praktycznie spalenie skorupy rakietowej, zmuszając ją do upadku bez lecia do celu.

Dlatego lasery zostały uznane za lekarstwo na zagrożenie rakietową ZSRR, a po kryzysie karaibskim prezydent USA John Kennedy przydzielał laserową obronę antymisalną „wyższy priorytet krajowy”. 13 listopada 1973 r. Inżynierowie w końcu udało się powalić cel przy pomocy bazy lotniczej Kirtland w Nowym Meksyku-to małe sterowane przez radiowo samoloty.

Ale problemy nie zniknęły, były niewystarczające trwałość, niezawodność i pojemność instalacji laserowych odpowiednich do walki. Projekt Laser Laser Laser, który był oparty na systemie klas megawatowych na samolotach, został przetestowany w 2002 r. , A w 2014 r. Został po cichu „zakopany” w niskim zasięgu. W Stanach Zjednoczonych istnieje teraz ponad 30 różnych programów związanych z potężną bronią laserową.

Wojsko USA na Bliskim Wschodzie nie było pod wrażeniem ukierunkowanego manewru energetycznego krótkiego zasięgu (de M-Shorad), być może dlatego, że trudno jest zatrzymać promień przez długi czas na szkodę. Według popularnej mechaniki jedynym systemem, który poprawnie działał, jest p-hel. Opiera się na systemie laserowej z firmy obronnej Bluehalo.

Sprzęt o wadze 1,5 tony jest wyposażony w emiter laserowy, jest wyposażony przy pomocy kontrolera Xbox i zapewnia obronę powietrzną 360 stopni. System szarańczy wytwarza 20 kW mocy - całkiem kilka w porównaniu z innymi kompleksami. Na przykład przepisy DM M-Shorad i XN-1 wydają 50 kW i żelazną wiązkę nawet 100 kW. Sekretem sukcesu Szarańczy jest skupienie tej mocy w punkcie w pół cala, co pozwala spalić stal o tej samej grubości.

„Kiedy masz dobrą stabilność i kontrolę, otrzymujesz bardzo skuteczną interakcję z mniejszą mocą. Różnica w przechwytywaniu, dawaniu i zarządzaniu wiązką” - wyjaśnił dyrektor generalny Bluehalo Jonathan Manimier. Bluehalo specjalizuje się w komunikacji laserowej od ponad czterdziestu lat. Jego systemy są dostarczane przez kanały transmisji danych o wysokiej prędkości do międzynarodowej stacji kosmicznej i amerykańskich satelitów wojskowych.

Umożliwiło to zgromadzenie dużego doświadczenia w zarządzaniu wiązką i utrzymywaniu jej dla szybkiego ruchu. To właśnie zapewniło wydajność szarańczy. System kontroli wiązki opartej na sztucznej inteligencji pozwala Szarańczyć rozpoznać i klasyfikować drony, aby trafić w najbardziej wrażliwe miejsce. Według Jonathana Manimiera laser quadcopter może spalić wirnik, a większe drony mogą przeciąć skrzydło, jakby piła.

Locust może obsłużyć wszystkie bezzałogowe pojazdy, w tym duże drony wstrząsowe używane przez Rosję i Iran. P-HEL to tylko jedna z decyzji, firma zainstalowała również swój kompleks w pojazdach wojskowych. Pojawienie się działającej broni laserowej, rozważ analityków, jest bardzo odpowiednie. Według niektórych szacunków na Ukrainie istnieje do 80% pola bitwy na Ukrainie. W styczniu 2024 r.

Trzech żołnierzy zginęło w amerykańskiej bazie wojskowej z granicy z Syrią, a ponad 40 kolejnych zostało rannych. „Zagrożenie miało miejsce pięć lat temu, ale mieliśmy inne priorytety. Teraz priorytet tego zagrożenia wzrósł do poziomu, gdy podejmowane są pilne środki” - powiedział Mark Nose. Ogromną zaletą broni laserowej jest taniej i praktycznie nieograniczona amunicja, która zależy tylko przez dostępną ilość energii elektrycznej.

Obecnie duża część amerykańskiej taktycznej obrony powietrznej jest zapewniana przez pociski anty -powietrzne Stygingera, które są bardzo skuteczne w stosunku do samolotów bojowych i helikopterów, ale kosztują 480 000 USD za sztukę. Ponadto jest ich zbyt mało, aby oprzeć się stadom dronów.

Lasery powinny być ostatnią linią obrony w systemie wielopoziomowym, który szybko wpływa na dużą liczbę wrogich dronów, wykorzystując prędkość światła, to znaczy promieniowanie laserowe. Uważa się, że powierzchnie lustrzane odzwierciedlają lasery i uniemożliwiają im atakowanie celu. Mark Nose zaprzeczył tej teorii.

Według niego, dzisiejsi programiści z Bluehalo nie znaleźli żadnego materiału do pokrycia dronów, co znacząco wpłynęłoby na szybkość spalania, podczas testu różnica wynosiła mniej niż jedną sekundę. Jednocześnie odbijające powierzchnie ułatwiają śledzenie celów na niebie. Po tym, jak broń laserowa udowodniła wydajność w bitwie, wojsko może szybko ją rozmieścić na dużą skalę.

Mark Nose podzielił, że armia amerykańska planuje zorganizować końcowe konkursy między różnymi kompleksami, a oni postępują zgodnie z kontraktami na masową podaż. W takim przypadku wojsko otrzyma instalację laserową na plutonie. Aby niezawodnie chronić niebo, może być wymagane kilka systemów, aby uzyskać sektory nakładającego się ognia. Wcześniej napisali, jak działają broń laserowa i dlaczego trudno ją użyć w bitwach.